Жұмыста отырмын. Машинам қызбай қалд, Ит дегеннен басқа түк келмеді.
Жұмысқа кіре бере бір ағайыным тел соқты, үш бірдей машинасы қызбапты. Маға сүйретпек болған шамасы. Түске қарай қыздырам шығар обедке барғанда.

***
Бастыққа болашақ сайттың концептін айттым. Қолдарымды ербеңдету арқылы болашақ баннерлердің кейпін бейнелегендей болдым. Ұзақ айтқаным соншалық: аздан соң сайт өзіме ұнай бастады.

***
Өте-мөте қымбат көліктерді жөндеумен нәпақа табатын жігіт, диагностикалық аппаратурадағы «00200010: Short circuit» деген хабарламаның «не қыхуйня» екенін білуге компьютерге отырайық деді. «Кароткий замыкание ғо» дедім. «Аха, вапще то дұрыс э! Вот сукі парктроник...» деп, машинаны зорлауын әрі қарай жалғастырды. Ішке барғасын «аудармама» сенімсіз болып, компьютерден бәрібір қарадым (ұялған күлегеш).

***
«Бүйтетін, сүйтетін программа істеу мүмкін бе?» деп сұрады басшылық. Екі аптада жасауға болад дедім. Негізі бір апта да жарайд, бірақ білем мен бұларды, артық айтып қоймасаң болмайды.

***
Экзотикалық ақауды көріп, таң қалдым. Очм былай: жөнделген комп, бірақ алып кетсе — "қосылмайд!" деп жылап, қайта әкеліп тастайд. Ішке әкелсе — істеп кетед. Ақыры өзім барып, розеткаға тестерді тығып, шошыдым: 290 V. UPS арқылы қосып кетіп құтылдым. Электрикке «рекомендеймін» рухындағы хат жазып қалдырдым.

***
Лифтідегі екі қыз тап мен кіргенде мырс етіп күліп жіберді. Шыққасын он бес минут бойы айнадан: арқамда, шалбарымның ауында жыртық жоқ па екенін қарап-қарап, көңілім орнына түсті.

***
Үстелден менен бұрынғы үш қызметкердің жазып қойып, басшылыққа апаруға бата алмай қалған арызын тауып алдым. Біреуі «диспенсер и чайные принадлежности» сұрапТ. Екіншісі «жұмыстан үйге апарып тастау мүмкіндігін қарастыруды» өтініпТ. Үшіншісі «не мои обязанности» сарынындағы «мақала» жазыпТ. Бастық рас айтқан екен: элементар сөздерді қате жазад деп, кейіп отыр еді.

***
Gastarbaiter -дің осы қауымдастығын көріп қалып, өзінің жазбасын оқып, күпәйкемен елестетіп ыржалаңдадым.

***
Mail.Ru-дың… гендік деңгейде сіңіп кеткен пошта екенін түсіндім!
Өте-мөте қауіпті қаржылық құжаттармен жұмыс істейтін жігіттің поштасын біреулер тағы «айдап» әкетіпті. Өзі соншама маңызды адам құсап, «сол, мен әлдекімдерге маза бермей жүрмін» деп қояд құпияланып. Аздаған тергеу нәтижесінде, өткен аптада демалыс күні поштасына компьютер салонынан кіргені анық болды. GMAIL-ді мақтап-мақтап, "әсіресе Сіздікіндей қауіпті жұмыстарға керемет шифрлеу жүзеге асырылған құтты сервис бұл!" деп, көпшікті қойып-қойып, пошта ашып бердім. Біраздан соң, таныс «фішт!» деген дыбыс шықты. Шыдамай қайтадан Майл.Рудан пошта ашып, Агент қосып алыпты. Бұрынғы қимастарымен қайтадан достасу үстінде екен. Айтатын ештеңе жоқ, тек эмоциялар келді.

***
Үйге қайттым. Ертең демалыс деген ойдан, үсті-басымның қутың-қутың етіп қуанып отырғанын байқадым. Адам тән деңгейінде де қуанады екен-ау деп, таң қалдым. Осы автобустың кондукторы сұлу-ау айтпақшы, сөз жоқ, тіфә-тіфә…

Тойдан кейін біреуді шығарып салып жатып, өзі кетіп қалатын әнек бар еді ғой. Сол сияқты өзім тіс емдетем деп жүргенде қатнишкам кетіп қалды. Үйде емізулі бала бар, мен кочегарить етіп кеттім. Арасында соңғы екі күш үн мөңіреп зайыбы шығып, күйлеп жүрген (ауылдықтар түсінед) қашардың астын алып, суын беріп, шөбін беріп жатқан кезде бір жігіт келді. Өзағамыздың өкілі екен.
— Ия не керек?
— Ескі заттар бор ма?
— Қазір көрейін. Қайдансыңдар?
— Шимкенттенбіз!
— Лібәд осы Шымкенттің кәсіп тапқыштығына ризамын.

Үйден сарайлардың кілтін алып шығып бір аралап шықтым.

Ипааать. Бұл жерде 76-шы жылғы Рекорд телебизірі бар екен, Екі ескі кіржуғыштың моторы бар екен, холодильниктің корпустары бар екен. Жылда осы бәлелерді бір сарайдан бір сарайға тасытып зайыбым шығатын еді. Уақыт болса темір терсекті машинаға жегіп, ауыл сыртына сибалс қылам деп жүргем.
Мынау жақсы болды.
Қап, әттеген ай қоқыстан құтылам ба десем, әтвөрткі сұрады. Алып келдім. Шұқып-шұқып, әлгілердің ішінен бірнеше детальды алды да, 1500 теңге бола ма ағасы? деді.
Өй жарайды. Тренировкамның жол пұлы ғой әйтеуір деп движение жасап отырған жайым сол.
Тіс дүйсенбі күнге қалды.
Айтпақшы кеше мегаторрентстен екі үнді фильмін жазып алғам мамамды қуантайын деп.
Біреуі «Бродяга» екіншісі «Господин 420»- жарты ғасыр бойы хит болған «Мера жупе ин Джапани» деген өлеңді мамонт блогерлер білмеуі мүмкін емес.
Кешкісін, мама бар, қатнишкам бар, 5 айлық Айана бар ретро кешін ұйымдастырамыз.
Ал мен тренировкаға кеттім.
Айтпақшы ертең фото отчет жасайм.

Бүгін, ертемен күндегі тәртіп бойынша, жұмысқа шықтым, бір машине жол бермей түйісіп қалдық (бамперім болмаса). Дереу тоқтап түстік (екі шопыр) сол-ақ екен, әлгі машинеден бір келіншек (қыз да болар бәлкім) шығып жібермесі бар ма. Мен де, виноват шопір де қарап тұрмыз. Апай дейін десем жас, қарындас дейін десем жіберіп жатырғаны кемпірлердікінен жаман. Менікі бамперім болар болмас сызылған, анадайды көріп құрсыншы деп уже кешіріп тұрмын, оның екі есігі сызылған нормально. Краскілеу керек. Маған айтад сен виноватсың дит әлгі әйел. Ал ана шопыр ештеме айтып тұрған жоқ, кешіргесін кеткісі келіп тұр.
Содан қоймастан Гәй шақырдық. Келп сызып берді, мен притензиям жоқ деп бердім. Әлгі байғұс келіншегі, не апасының кесірінен есігімен қоса ДТП жасағаны үшін штарап төлейтін болып кетті.

Төрт қабырға…
Кабинет терезесі
Түңлігі жоқ,
Жоқ мұның керегесі
Сыйламайды жаныма жайлылықты
Жұмысымның қашады берекесі.

Төрт қабырға…
Қараймын терезеден
Нені көріп мен бұдан нені сезем
Қайран менің бабамының киіз үйі
Алыстады ұлдарың неге сенен?!

Жайлы орындық
Жылы жер мекеніміз
Көктем туып кезекпен өтеді қыс
Тағылықтың тамшысы қанымдағы
Белгісіз қанша ұрпаққа жетеріңіз?!

Әдетте жұма күні алдағы екі күн демалыста не істеу керектігімді жоспарлаймын. Бұл жолы да осылай. Бұл жоспарымның бұған дейінгілерден бөліп алары жоқ: үй жинау, кір жуу, азық — түлік алу, тағысын тағылар.
Бүгін тағы не бітірдім? Тәуелсіздіктің 20 жылдығына орайластырылған энциклопедия жарық көрмек екен. Соған кәсіпорынның тарихын баяндайтын мағлұматтарды жиыстырып, жүйелеп отырған жәйім бар. Бұйыртса, бітіремін.

Осындай қауымдастық ашқым келеді. Бәрімізге реалда белсенділікке итермелесін деп, осындай конкурс жариялағым келеді.
Реалдағы белсенділік, блогымыздағы мәтіннің де мазмұнын түрлендіріп, одан әрі қызық етеді.
Әйтпесе, талқылайтынымыз кілең интернетке қатысты дүние, интернеттен көрген кино, интернеттен оқыған жаңалықтар, егер реал туралы жазсақ, көбіне ностальгия түрінде тек ескіні еске аламыз да қоямыз.
Бұл сайыс блогосфераға жаңа дем беріп, реал өмірді де қызыққа толтырады деп ойлаймын.

Қауымдастыққа әркім реалда қандай жақсылы-жаман іс бітіргенін есеп беру мақамында жазса, ештеңе бітірмегендер жазбаса да болады.

Мақтану алаңы боп кетпей ме? — дейтіндерге айтарым, ия сондай-ақ бола қойсын, бірақ түбінде қауымдастық әр қайсымыз реалда істеген тірлігімізге көбірек көңіл бөлуге талпынамыз.
Өтірік соғу-соқпауы әр адамның санасы мен ұятына жүк болсын.

Осындай қауымдастық құрып беріңдерші. Өзімнің қор болғанда рұқсатым да жоқ екен қауымдастық ашуға.