Астанаға келе салып 2 күн ауырып алдым. Ауа райы жақпаған шығар деп ойладым. Өйткені мен келген күні күн суықтау болғандықтан, бірден мұндай суықтықты көтере алмадым деп шамаладым. Аршаттың @asaubota «Бұл жерге келген Алматылықтардың барлығы ауырып

Әркімнің де өмірінде бүкіл өміріңнің мән-мағынасын бір-ақ сәтте өзгертіп жібере салатын шешімдер болады. Бірақ адам соңғы мезетте өз мүмкіндігін пайдалана ала ма, әлде жоқ па ол өзінің шаруасы. Мен де осындай кезеңге әйтеуір бір күн келіп жолығарымды

Өзі соңғы апта «жүдеу де жүдеумен» өтті.
Барлығыңызға демалыс құтты болсын! Алдағы жұмыс аптасы сәтті болсын!
«Типа» әсемдеулерді бітірдім. Ал енді негізгі мақсатқа өтейін! Түңгі 3те қайдан лағып жүр мынау демеңіздер
Менің жағдайым тек қана @Gastarbaiter-дің басына түскен шығар! Әйтсе де өзінен жекеде кеңестер күтем деп қояйын!
Мен оны көргеніме біраз уақыт болды! Мен оны әлі толық білмеймін! Ол да мені аса жетік тани білген жоқ! Әйтсе де оның керемет қыз екендігінде күмәнім жоқ!
Жалпы, Латын Америкасы жігіттерінің арасында мынадай салт бар! Олар ұнатқан қызының балконының алдына барып серенада айтады да қыздың жауабын күтеді.

Бүгін мен сіздермен өте құпия мағлұматпен бөлісейін деп отырмын! Біреуіңізге болмаса, басқаңызға пайдасы болар деген ойдамын. Тегін нәрсе күнде келіп жатқан жоқ қой:)
Осындағы отырған азаматтардың көбісі блогшы немесе сайты бар екендіктері мәлім!

Жазбағаныма да біраз уақыт болып қалыпты…

Бүгін өлгелі тұрған интернетпен отырып, mail.ru-ды аша қалсам, ~Anarka~ хабарлама жіберіпті. Хабарламада не жазғанын айтпай-ақ қояйын. Бірден орындауға кіріскелі тұрмын.
Микроблогқа жазған соңғы жазбаларымды осында жазуды жөн көрдім. Ұнаса +, ұнамаса жұмыртқа лақтырып, адамның абыройын төкпеңдер:)))))

Бұл постымды бауырым @konvict-тің рухына бағыштаймын! © ҚараСақал

— Кім, кім? Қашан? Жоооқ!
Абай ұйқысынан шошып оянды.
Кешегі күнді есіне түсіре алмай мең-зең болып кереуетінің қырында біраз уақыт көзін уқалап отырды. Ары ойланып, бері

Таң қаламын! Адам жата беріп те жалығады екен! Әйтпесе, интернет, тамақ, көрпе-төсек, кітаптар, Шымкенттің қақ ортасында пәтерім бар! Алматыдан қуып жіберсе, әйтеуір, далада қалмасымды білем!

Биыл алдыңғыдан өзгеше қыс болды. Шымқалаға келген күнім +10 бар еді, шамасы… Келесі күндері қар жауды дейсің, қарға қарық болып қалдық. Әдетте кішкене жауып тоқтап қалатын қарымыз, күнімен-түнімен тоқтамады. Ақыры, қардың биіктігі 60см болды! Халық у-шу! „Не боп кетті өзі?„ деп таңқалысуда. Соңғы 5 жылдықта (қателеспесем) болмаған қар болды. Тас жолдарда қар кіртік-кіртік болып тұрып қалды…

Таксиге тоқтатайын дедім. Қызыл түсті Opel Vectra келіп тоқтады. Аққұба реңді, қырлау мұрынды кісі есікті ішінен ашты.
— Қайда барасың, бауырым? — деді.
— Огонек. Тоғызқабатты басқарманың алдына -дедім қолымды үрлей.
— 500 болады!
— Ой братан, қымбат айттың ғой! 300ге баратын жер ғой мынау тұрған — дедім ортаңғы үш бармағымды көрсете.
— Жолды қарасай бауырым, ешкім бармайды 300ге! Отыр кеттік! — деді қолын маған сермеп.
Бағасы қанағаттырмаған соң есікті жаптым да, кері қарай жүрдім…
Кішкене жүргенім сол еді, әлгі Opel артқа жүріп келді де:
— Ал, отыр кеттік 300ге — деді.
Машинаның ішіне жайғасып алдым. Келе жатырмыз. Әңгіме қызу кетті…
— Бұл шешеңнің… басшылары қайда қарап отыр өзі. Жол болса мынау, әлі тазалаған жоқ. Тым болмаса бөлінген ақшаның жартысын жеп, жартысын жұмсаса болмай ма? Машинам шашылып қалатын болды ғой! — деді ашуланып.
Үнсізбін.
— Осы жолдың басшысы бір рет отырса ғой машинама! Қаладағы бүкіл қотыр жолмен жүре отырып апаратын едім баратын жеріне…
Қызыл Opel тоғыз қабаттық басқарманың алдына келіп тоқтады.
— Рахмет, аға!

Назар аудармаңыздар, інім ғой (анда-санда чашканың ішіне түсіп шомылып алатын әдеті бар):)

Сағат кешкі 6-лар шамасы. Телефоным шырылдап мазамды алды. Pathword нөмір екен. „Кім болды" деймін ішімнен. "Қап, бәлем, біреу-міреу қарызын сұрап жылайын деп жатыр-ау" деп ойладым. Бірақ, соңғы рет кімнен қарыз алғаным есіме түсе қоймады. Көтердім.
— Ассалаумағалейкум Саке?
— Оооо, Ерекеее, уағалейкум ассалам (Ербол Серікбай — termin.kz, surak-zhauap.kz деп аталатын Еуропа мен Солтүстік және Оңтүстік Америкада қолданылмаса да, Азия мен Антарктидада мықты беделге ие сайттардың АДМИНИСТРАТОРЫ, KerekInfoның белді қолданушысы)!
— Бүгін сағат кешкі 8 де Венецияның қасындағы LogyCom деген дүкеннің жанындағы кафеге (Мереке деген кафе. Жазудағы Е, К әріптерінің сбеті жанбай қалған:))кел! — деді!

7-34. Қолымдағы экраны істен шығайын деп тұрған телефонымды алып, Ерболға қоңырау шалдым.
— Алло, Ереке, мен келдім.
— Келіп қалдың ба? Қазір барам. 10 минут!
Тұтқа қойылды.

Далада қар күреп жатқан жігіттерге қарап тұрмын! Бір-екеуі қазақ емес сияқты. Әй жарайды, қойшы соны!

Ербол келді. Кафенің ішіне кіріп ішпек-жемегімізді алып әңгімеге кірістік те кеттік! Ерболды сол күні өмірімде бірінші рет көрдім. Түр-сымбаты келіскен, қараторы жігіт (телефонын өзінен сұраңыздар:)). 2 сағаттай ұзақ әңгіме болды. Кафе жабылатын болған соң бір-ақ шықтық.

Кіршік қарды аяусыз басып келем. Жаңағы таксисттің айтқаны рас секілді. Машина түгілі аяғым шашылып қалайын деп зорға жүріп келемін.

Қыздар керек емес пе? — деді бір әйел.
Жоқ! — деппін тауар алғалы тұрған адамдай!
«Астафирулла, сақтай гөр, Жаратқан ием! Сенсіз кіммін? Біліп-білмегендерімізді кешіре гөр!»
Ішімде жиіркеніш лаулап жатыр! Әлгі жерге қайта оралып, әлгі әйелді қарға көміп тастағым келіп тұр. Әрі қарай жүре бердім!

Аптекада «зеленка» жоқ екен! Таусылып кетіпті!

Алдыңғы күні бір қызды көрдім! Ұнады! Көздері тым әдемі сияқты! Еңлік… Есімі де тым әдемі…

Дүйсенбі күні Отырар Университетінде лекциям бар! Содан соң Алма қалаға шығамын Алла қаласа!

Стивендер мен Джеймстерді шаң қаптыратын қазақтың қарадомалақ режиссері қашан туылады (немесе шығады) екен.
Сағат таңғы 6:04… aktobe88 сайтта отыр…

Бүгін 2 жарым сағат уақытымды бөліп, "Қыз Жібек" көркем фильмін тағы да қарап шықтым. Шіркін, не деген фильм десеңізші?! 70-інші жылдарда түсірілген көркем фильм болғанымен, сол бір кезеңдегі қазақ сақарасының бүгіні мен ертеңін бір-бірімен ұштастырып жатқандай…

Бүгінгі күннің ауырын-ай! Лекторлар не үшін қасына 1 литрлік су қойып қоятындығын бүгін толық түсінгендеймін!

Оятқыш шырылынан ояндым. Сағатқа қарасам, 10.36 екен. Өшіріп қайта жата бергенімде, апам(әжем):
— Әй, бастық-батыр(Үйде әжем солай атайды) бүгін лекциям бар деген едің ғой — деді.
— Ой, әкемнің үлкен баласыыыыыы, ұмытып кетіппін ғой, Қозы (інім), шалбарымды әкелші — деп жатырмын ішімнен.:)