Өмірде сүйгеніңді айталмаудан, махаббатыңнын жауапсыз болғананан асқан қайғы барма екен сірә?Құрбыларым ол қара торы ғана пысық жігіт, қай жері ұнайды? -деп сұрайды.Сезімнің құдіретті де сол емеспе, мүмкін олар мен сүйген жүрекпен көрсе ұнататын шығар.Оның мөлдірген коздерімен бір қарағаны мені үлкен бақытқа болейтіндей, кеше ол менің жанымнан күлімсіреп, сәлем деп өте шықты.Ал мен болсам абдырап, аяқ-қолым дірілдеп,қып-қызыл болып тәтті мұңға батып қала бердім.Мен сені дәл бұлай сағынбас ем, жүрегіме егер де жүрсе әмірім.Саған барып өзіңе ғашык екенімді айтар едім,әттең қызбын намысымды махаббатымнан биік көретін.

Питекантроп, синантроп, ал хомо сапиенс саналы адам деп, тарих сабағынан оқығанымыз естеріңізде шығар. Адамның адамға айналу эволюциясы суретін көз алдымызға елестетіп көрсек, бүкір болған маймыл адамды тік жүруге үйреткен — еңбек. Жай еңбек емес, дене еңбегі. Қазір таңнан кешке дейін бүкірейіп ап, компитор алдында мыжырайып отыра беретін болғанбыз… Сізді білмеймін, мен солай…
Мына сурет сол эволюцияның кейін қарай болып жатқанын дәлелдей ме, қалай?!

Астаналық базардың /Артем/ үшінші қабатынан қысқа балақты шалбарлар сататын дүңгіршек ашылыпты. Ашқан кәсіпкер бұған дейін бірінші қабатта сотка сатумен айналысқан екен. Енді бүкіл жиған тергенін салып және достарының көмегімен әлемде жоқ жаңа дүкен ашып отыр. Бағаларыда тиімді. Тұтынушылар бұрын шалбарды сатып алып оның балағын қысқарту үшін тағы да шығындалатын едік. Енді жақсы болды деп ризашылықтарын білдіріп жатыр. Кәсіпкердің жақын арада сол дүңгіршектің жанынан сақалды әрлеп қысқартатын салон да ашпақ ойы бар екен.

---

Аллах тағала атымен бастаймын,
Ашамайлы Керейдің ер ұлымын.
Ризамын туғаныма адам болып,
Жұматайдың тұңғышы — Самат деген.
Кіндігім Есілкөлда кесілген жер,
Еркімше қол-аяғым көсілген жер.
Шешем-Баян, әкем-Жұматай-Зәкір,
Адам қып, мендей ерді-өсірген жер.
Арысы Орта жүзде Керей затым,
Үш жүзге мәжһүр болар Самат атым.
Мұхаммед-Ханафия да болған атым,
Самат деп атап кеткен мені халқым.
Атамыз имам және батыр болған,
Ермек-ұлы атам әулие болған.
Жұматай-әкем атын баяндайын,
Самат-өз есімінді атам қойған.
Руы нағашымның-Шоға Уақ деген,
Қонысы Омбы-Қасқат мекен еткен.
Атам-Қазбек, ағам-Имам Асылбек,
Анам бірге туған інісі екен.
Ел білетін азаматтың келбетімін,
Қызылжардың еске алар перзентімін.
Демеймін асыл туған орасанмын,
Өнерге талайларға таласармын.
Қызылжардың көп халқына ардақтымын,
Жаны адал көп жанның қымбатымын.
Қадірлеп силай білсе бір басымды,
Ағайын ел – жұртымның бақытымын.
Ағайын ел жұртыма баладаймын,
Силаса арқа сүйер панадаймын.
Бір пәле бастарына түсе қалса,
Сөнгенше қамын ойлап алаңдаймын.
Ер жігітке мен болар панадаймын,
Тәрбие үлгі алатын данадаймын.
Өзімнен ақыл сұрап – іздеп келсе,
Алдынан қарсы шығар ағадаймын.
Жақсының ақыл сөзін мақұлдаймын,
Дос болуға қол беріп жақындаймын.
Қадірімді білмеген, кей адамға,
Өз бойымды үйретпей жатырқаймын.
Кейде мен досыма да тосындаймын,
Бір көрген жанның кейде досындаймын.
Сырымды бір көргенде білдірмеймін,
Тосқа да, досқа да осындаймын.
Баласы Жұматайдың Саматымын,
Ешкімге зияным жоқ жүрген жанмын.
Адамға өзім деген бас имеймін,
Өзім өлкетанушы кімнен қормын?
Саматтан өтіп жатыр өмірбаян,
Сіздерге өлең сөзбен еттім баян.
Мақтанатын айта салған сөзім емес,
Өмірім өсіп өнген бәріңе аян.
Осылай мен өзімді баяндадым,
Есімнен ұмытылмас туған жерім,
Сыйынып аруағына бабалардың,
Есімнен ұмытылмас аталарым.

Қиялдағы ару деген — арманым бала күнгі.
Жолыңа қарауменен, талдырдым жанарымды.
Алыстап кеттің бүгін, уайымға салу үшін.
Ой толқын өткен күнім, жыр болды сағынышым.
Мен үлкен бақыт сездім, өзіңмен болғанымда.
Миымда шикі сөзім, қалам жыр жолдарында.
Бұл жалған қысқа ғұмыр, жалғыз боп жүреді кім?
Бар санам сезімге құл, жыры бол жүрегімнің.
Еш бір жан байқамаған, ән салар кешкі желде.
Сүйем деп айқайласам, өзіңе естілер ме?

مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿٤﴾ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿٥﴾ اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿٦﴾ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ ﴿٧﴾
Фатиха, 1:1
Аса қамқор, ерекше мейірімді Алланың атымен бастаймын. МҰСЫЛМАН КЫЗДАР, ХИДЖАБ КИГЕНІМІЗ ЖӨН, БІЗ ӘЙЕЛ АДАМДАРЫ ШАЙТАННЫН СҮЙІКТІ ҚҰЛДРРЫМЫЗ, ШАЙТАН МНЕ ТОЗАҚТЫ ӘЙЕЛДЕРМЕН ТОЛТЫРАМ ДЕГЕН! Мүмін әйелдерге де айт: “(Бөгде ерлерден) көздерін сақтасын. Әрі ұятты жерлерін (зинадан) қорғасын. Сондай-ақ зейнеттерін көрсетпесін. Бірақ олардың өзіндігінен көрінгендері басқа. (Беті, қол-аяқтары. Ж.Б.М.К.) Және бүркеншіктерін омырауларына түсірсін. Зейнеттерін көрсетпесін. Құран Кәрім 24:31

“Ана” – әрбір адамның жарық дүниедегі ең жақыны, жанашыры, қадірлісі, қамқоршысы ақ сүтін беріп аялаған жанын да аямаған ардақтысы.
Ана – жүрек, жүректі құдіретте.
Ана – тірек, тіректі құрметте,
Ана – шыңың, шыңыңа сағынып жет.
Ана – күнің, күніңе табынып өт. –
деп жырлағым келеді.
Кез келген адамның әдептілігі мен жан дүниенің сұлулығы, ең алдымен балаға ақ сүтін беріп, әлпештеп өсірген ана жүрегінің жылуынан басталады. Бала бойындағы ең жақсы қасиеттер бізге алдымен анадан тарайды. Ананың нәзік үні, жұмсақ аялы алақаны, жан жылуымен аялауы бізді әлдилеп жұбатады.
Баласы үшін анасы бармайтын құрбандық бар ма? Ана болу – бүкіл өміріне кететін ұлы рухани күш пен ерен еңбек. Өз баласын бағып қағуда, ол ана өзін-өзі ұмытып барлық күш жігерін сарқа жұмсайды, бұдан оның жаны байи, нәрлене түседі.
Ал баланың анаға деген махаббаты жеткіліксіз. Оны барынша құрметтеп, сыйлау әрбір баланың парызы. Кейбір балалар арасында, өз ата-анасын жөндеп сыйламайтын, еңбегінің қадірін білмейтін, айтқан тілін алмайтын балалар да кездесіп қалады. Мұндай бала өсе келе ата-ананың борышын өтемек түгілі, екі жүзді сұрхия адам болып шықпасына кім кепіл.
көктем табиғатымен жымдасқан жылылық, шексіз мейірімділік, дүниеге жаңа келген тіршілік иесіне нұрын шашып, келешекке ақ жол, адал ниет нұсқап өмір себуші асқақ құдірет иесі, адам сәулетшісі – ол Ана.

Феминистердің съезі өтіп жатыр дейді. Бір кезде трибунаға бір аса белсенді бір апамыз шығып алып:

---

Еліміз тәуелсіздік алғалы 20 жылдай уақыт өтті. Осы жылдардағы бастан кешірген тарихи оқиғаларды ой елегінен өткізер уақыт жетті деген ойдамын. Небәрі 20 жыл уақыт ішінде жеткен жетістіктеріміз, асқан асуларымызбен бағындырған белестеріміз аз емес. Дегенмен де, тілдің мәселесі сол қалпы, “ Баяғы жартас, сол жартас ”. Қазақ тілінің қолдану аясын кеңейту мақсатында Қазақша КТК ойындары, қазақша курстар, қазақ тіліндегі көптеген сайыстар, жасалып жатқан игі іс-шаралар аз емес. Алайда, кей адамдарға бұл қызықты емес, әлде жасалып жатқан іс-шаралар қызықтырмайды ма немесе тілге деген менсінбеушілік пе ол да бір көкейкесті мәселе болып қала бермек. Көше кезіп бара жатқан кезде қой көзді қазақ жастарының не қазақша, не орысша сөйлей алмайтындығын байқаған кезде бір жағынан өкінішті болғанмен де екінші жағынан еріксіз езу жиюға тура келеді. Бір қызығы, тек қана қазақтар бөгде тілде сөйлейді екен. Орыс қазақша сөйлемейді, өзбек орысша сөйлемейді, ағылшын қазақ тілін білмейді. Бұл өзге ұлттардың патриоттық сезімінің жоғары деңгейде екендігін көрсетеді. Жақында “Саз әлемі” бағдарламасында кәріс ұлт өкілдерінің біздің халықтың әнін нақышына келтіріп айтқан кезде жүрегімді бірден елжіретіп жіберді. Сол топқа қарап, егер кей қазақтарымызда намыс болса, осы әнді естіген соң қазақша үйренуге ұмтылысы болады деп үміттендім.
Осы қарбалас заманда барлығы білім мен тілдің еншісінде. Егер қазіргі жастарымыз осындай деңгейде болып тұрса, келер ұрпақ қандай болмақ деген сауал туады. Ол,әрине, уақыттын еншісінде. Тоқсан ауыз сөздің тобықтай түйінін Абай атамыздың мынадай сөздерімен аяқтағым келеді: “ақ қағазбен қара сияны ермек қылайын, кімде-кім ішінен керекті сөз тапса, жазып алсын, я оқысын, керегі жоқ десе өз сөзім өзімдікі”

Жасай берем сенсіз ақ кешір жаным!
Мен өтпеген көшелерің мәні ме,
Мен жүрген сол жол да саған бөтен ғой
Мен білмейтін сырларыңның бәрі де
Мен таңдаған қырсық мінез екен ғой