Мәәәә, айтсам сенбейтін шығарсыңдар. Өзімде сене алар емеспін. Түс көріп отырған секілдімін. Қобалжуымды баса алар емеспін. Қолым дірілдеп кетті. Мен ең бірінші телефон арқылы сұхбат жасадым. Кіммен деп ойлайсыңдар? Крис Пирсон! Біздің Бақыт Сәрсекбаевті жеңген жігіт(Лос Анжелес Матадорлары) Иә дәл өзі!!! Бәлең мен Бақытты шын жеңдім дейді.
Сұхбатқа келер болсақ, мен оның сөздерін толық түсіне алмадым. Негр ғой, жылдам сөйлейді. оның үстіне аздап қобалжу болды. Тіпті, өзім дайындаған сұрақтарымды ұмытып қала жаздадым. Көп сөзып керегі не, бүгін өзімді керемет сезініп отырмын. Құдай қаласа сұхбат Нұр Астана газетінің алдағы нөміріне шығып қалар. Уххх, қобалжу… Енді отырып қазақша қағазға түсіру ғана қалды

Пы.Сы. Админнің көмегімен мында аудто нұсқасын салып қойдық

Сосын сөйлескенде жіберген қателерім үшін кешірім өтінемін. келесіде керемет қылып шығаруға сөз беремін.

Адам деген нәзік нәрсе ғой, шіркін. Мойыннан алмаспен бір сипасаң қата қалады, хехесс… Жә, қара әзілді қойшы. Қандай мықты болсаң да, сағың сырқырап, сынуға шақ қалған кездер болады. Тұз-Қант-Тұз-Қант -Өлім.
Бірақ қиыншылықта бірден өлім туралы ойлап, өзіңді өзің аяп, мұрныңның боғын жеңіңе жағып сорың қайнап, сормаңдай күйге түсетін кездерде де ішіңде бір жігердің нышаны қалғаны жақсы. Мейлің еркек бол, мейлің әйел бол қайғыдан қажып, берекесіз тірліктен тәлтіректеп қалған кездері кейде біреудің бір ауыз сөзі алға басуға жігер беретіні бар ғой.

Ұзын сөздің қысқасы, арқа қоздыратын фильмдерден үзінділермен бөліскім келеді.
Аудармасы астында. Субтитра қоса алмадым. Айыпқа бұйырмаңыз. Өздеріңізге ұнайтын сондай фильмдер болса бөлісе отырыңыздар!

Бір кездері мына сар далада маңғырған киіктер жайылып жүретін десе бізден кейінгілер сене қоймас. Біздің өзіміз сол киіктердің ауып бара жатқандағы соңғы көшін көрген ұрпақ болармыз бәлкім… Бәлкім олар аумаған шығар, ауып емес, құрып бара жатқан болар сол кездерде… Қайткенмен де адам қолымен жасалған қиянат еді бұл осынау әдемі жаратылыс иелеріне…

Керекинфоіздеушілерге керек нәрселер көп… Осы жерде

Шоған Абыз Ұрпақтары: Тұғжым, Дәуім, Мәмбет, Үмбет

Сол бір замандарда 13 жасынан ерекше алғырлығы және батырлығымен елінің назарында болған екен. Абыз атағын бұл бабамызға елі беріпті. Мына ескерткштегі ұрпақтары: Тұғжым, Дәуім, Мәмбет, Үмбет

Мектеп жайына қалып, сабақтан қашып енді екеуміз жиі-жиі киноға баратын болдық. Екі айдан соң Махаббаттың әке-шешесі «Қазақстан» кинотеатрына жақын жерден үй алып, көшіп кетті. Енді бұрынғыдай күнде болмаса да, әр жексенбіде кездесіп тұруға уағдаластық. Екеуміз де аптаның соңын тағатымыз таусылып күтуші едік. Сирек кездесу бір-бірімізге деген ынтызарлығымызды одан сайын арттыра түсті. Сәл кешігіп қалсам Махаббат бұртиып, маған өкпелеп қалатын. Бұртиғанда бетінде болмашы бір шұңқыр пайда болып, онысы бет-әлпетіне әдемі көрік беретін.
Жексенбі сайын Махаббаттың үйінің жанындағы «Қазақстан» кинотеатрына киноға бару үйреншікті әдетімізге айналды. Және қандай кино екені екеумізге де бәрібір еді. Үнді киносы ма, Батыстың киносы ма.., талғамаймыз. Кино тек сылтау ғана. Шындығында бір-бірімізді көру үшін ғана оған кіріп жүргенімізді екеуміз де үнсіз түсінеміз. «Қазақстан» кинотеатрында болатын фильмдердің билеті де аса қымбат емес. Бар-жоғы 20 тиын. Екі сериялы киноға кірсек Махаббат екеумізге 80 тиын ғана кетеді. Оның үстіне сол жылдары мен Торғай облысы, Жангелдин ауданының «Жаңа өмір» газетіне әңгіме жіберіп тұратынмын. Газеттен кейде маған 10-15 сомдай қаламақы келеді. Мұндай ақша Махаббатты қалай қыдыртсам да емін-еркін жетеді. Не деп бара жатырмын мен, дәл осындай бақыт құшағында жүргенімде, тиын-тебен деген де тәйірі сөз болып па.
Кинодан шыққан соң Пастер (бүгінгі Мақатаев) көшесіне жақын жердегі саябаққа барып, қыдырып, күн батқанша әңгіме соғамыз. Әңгімеміз де таусылмаушы еді-ау! Махаббат орыс мектебінде оқығанымен қазақшаны да жетік біледі екен.

Шешетін көңіл байлауын
Жайлауым, ай-хой жайлауым
Шыңғырған құлын желіде
Кете алмай үзіп байлауын.

Өзім мінген тайынан
Алааяқ менің құнаным
Тұр ма екен қазір ат болып
Қайшылап қос құлағын

Бұлдыраған сағымдай
Кішкене жота тауым-ай
Көзіме биік көрінер
Жоңғар Алатауындай

Көзінен шыққан бұлақтың
Тастайтын мені, мас қылып
Суыңнан қашан ішемін
Сайдағы салқын Тасқұдық

Көл жоқ деп мұнда налыман
Тәуба қып өзен барына
Сайдағы салқын Қарасу
Мен үшін Сырдария

Көк майса кілем шабындық
Үстіне ақ боз үй тігіп
Сәукелесін үкілеп,
Түсірcе, шіркін, қалыңдық

Көріппе едің досым-ау
Самалдың шөппен ойнауын
Сағындым қараторғайдың
Таң бозынан сайрауын

Асыр салып беліңде
Келеді менің ойнағым
Қызығың сенің таусылмас
Сағындырған Жайлауым
Ай-хой менің Жайлауым

Қазақстанның табиғаты аса көркем әрі бай. Кең байтақ жерімізде тау, орман да, төбелер мен жазықтар да бар. Қазақ жерінің ең биік нүктесі – Хан Тәңірі шыңы теңіз деңгейінен 6995м жоғары (кейбір деректерде7010 метр деп көрсетіледі ), ал ең төменгі нүктесі – Қарақия ойпаты теңіз деңгейінен 132 м төменде жатыр. *****

Хан Тәңірі шыңының басына Қазақстанның туын желбірету Азиада қарасаңында спортшыларға жасаған үлкен сыйымыз болды — альпинист А. Сафрыгин ****

Махаббат!… Осы бір жалғыз ауыз сөзде қаншама ұлы сезім, ұлы толғаныс, ұлы сүйіспеншілік жатыр десеңші шіркін! Адам өмірін нұрландырып, алпыс екі тамырына қан жүгіртетін, жүректің нәзік қылын шертіп, сезімнің тоқсан тарау жырын қозғайтын ғажайып мөлдір әлемнің қасиетіне баға жете ме?
Қыз бен жігіт арасындағы нәзік сезім қандай? Көктемде қауызын жаңа ашқан гүлдей, бүршік атқан балауса шыбықтай, аппақ таңның керімсал жұпар самалындай бір керемет дүние!
Сол жылы қыс Алматыға кешеуілдетіп келді. Түні бойы қар жауып, таңертең тұрып, терезеден қарасам айналаның бәрі көрпесін қымтанып, ағаштар ақ бөкебайын жамылып алыпты. Күннің суығында сабаққа барғым келмей төсекте керіліп-созылып біраз жаттым. Кеше түннің бір уағына шейін ойнап, үй тапсырмасын да орындауды ұмытып кетіппін. Мектепке барсам, қатарынан бірнеше екі алатынымды анық білемін. Сабаққа бармаудың бір-ақ жолы бар. Ол- ауру. Бірақ денім сау, еш жерім ауырып тұрған жоқ. Бір кезде түпкі бөлмеден «Қанә, тез тұрыңдар, сабаққа кешігесіңдер» деген әкемнің қатқыл дауысы естілді. Дәл осы сәтті пайдаланып, ішімді қолыммен ұстап, ауырған адамдай бүк түсіп жатып алдым. Бөлмеге әкем кіріп келді де менің бұл жатысымды көріп: – Не болды саған? – деп сұрады.

Соңғы қоңырау жақындап келеді. Мектеп бітірушілердің көңілі алай-дүлей шығар)))
Біз мектеп бітіретін жылдары түлектер ұстаздарына бір шумақ өлең арнап, гүл шоқтарын сыйлаушы еді. Қазір ондай бар ма екен өзі? Ойымда қалған шумақтар топтамасын жазып отырмын, бәлкім биылғы түлектер керегіне жаратар ;))

Мағрипа апайға
Тауысушы ек барлық борды, сан өшіріп тақтаны.
Шығарғанда қиын есеп, қалушы едік мақтанып.
Пифагор мен Геронды үйретем деп ізденген,
Мағрипадай ұстазға үлкен алғыс біздерден!