Қазіргі заманда қыз баланың араласпайтын шаруасы жоқ. Әмбебап болғаннан ешкім зардап шекпеген шығар, енді. Сол себепті ара-арасында футболға да қызығамыз. Сіздерге ескіріп кеткен жаңалықпен бөліспекпін. Шамамен 1 ай бұрын, үй тапсырмасы ретінде, республикалық деңгейде жүлделі орын алған бір спортшыдан сұқбат алу керек болды. Бәріміз жанталасып іздей бастадық. Сөйтіп, менің кейіпкерім кім болды? Қызық болса, сұқбатыма көз жүгіртіп өтіңіз! ^=^

Шыңғыс Есенаманов — «Тұлпар» футбол командасының бұрынғы капитаны, Қазақстан құрамасының вице-капитаны, қазір "Қайрат" мини-футбол клубының ойыншысы. 2012 жылы маусымның ең үздік ойыншысы атанып, араға үш жыл салғаннан кейін қайтадан осы номинацияның жеңімпазы болды.
— Шыңғыс, естуімше, сіз Қазтұтынуодағы Қарағанды Экономикалық Университетінің (КЭУК) түлегісіз. Не себепті қаржыгер емес, футболист болуды таңдаңыз?
— Балалық шақтан бері футболға құмармын. Қарапайым балалар сияқты алаңдарда ойнап жүрдім. Ақырында қалай кәсіби спортшыға айналып кеткенімді білмей қалдым. Қазір футболсыз өмір, өмір емес. Ол — өмірімнің үлкен бір бөлшегі.
— Қазір физиотерапиялық ем қабылдап жүрсіз. Инстаграм парақшаңызда «аздаған жарақат алдым» дегенсіз. Қашан және қалай жарақат алып жүрсіз? Қандай жағдаяттарда?
— Бізде енді онсыз болмайды. Көбіне дайындықтар мен жарыстардан аламыз. Иә, шынымен ем қабылдап жүрмін. Жаттығу кезінде аздап буындарымды зақымдап алдым. Қазір, шүкір, бәрі жақсы. Жаттығуларға да бәріне қатыса аламын.
— Ең бастысы — денсаулық! Сізге тезірек жазылуыңызға тілектеспін. Жазда маусымның ең үздік ойыншысы атаныпсыз. Құттықтаймын! Бұл сүйінші хабармен sport.kz интернет-порталымен бөлісіпсіз. Сонда «Хочется что-нибудь выиграть» дегенсіз, ойға алған мақсатыңызға жеттіңіз бе?
— Рақмет, бұл тосын жаңалықтардың бірі еді. Иә, іштей сездім. Бірақ осы маусымның ең үздік ойыншысы болатынымды естігенде қуанып кеттім. Жоқ, әлі армандаған мақсатыма тек шындалудамын. Бар ынтамды салып, болашақта жүзеге асырсам, нұр істіне нұр болар еді. Бәрі өз уақытымымен болады. (жымиды)
— Сонда қандай арманға шындалудасыз?
— Менің арманым Қазақстанның чемпионы болу. Негізі, егер Бразилияға ұтылып қалмағанда, бәрі оңай болушы еді. Бірақ ештен кеш жақсы демекші. Әлі талай жеңісті күндерімізді көп болатына сенемін!
-Білуімше, сізде екі кішкентай ұлдарыңыз бар. Болашақта оларды Қазақстан құрамасының ойыншылары ретінде көре аламыз ба?
— (Езу тартып, күлді) Иә, ұлдарым бар. Негізі қалай жауап берерімді білмей тұрмын. Себебі, үлкен ұлым боксты жақсы көреді. Кішкентайым, әлі ештеңеге қызықпайды. (жымиды) Бірақ әлбетте олардың футболист болғандарын қалаймын. Егер басқа спортқа қызықса да қарсы болмаймын.Олардың қалауы бәрнен маңыздырақ.
— Әлбетте, балалардың орны әрқашан бөлек болған, ғаламторда бір қызық пікірге көзім шалынды. Осы пікірге қалай жауап берер едіңіз?

— Енді бұл жерде ешкімді кінәлауға болмайды. Себебі егер Тұлпарда бұрынғы ойыншылар қала берсе, жастар не істейді? Талай талантты жас футболшылар бар. Оларға да өздерін көрсетуге мүмкіндік беруіміз керек.
— Сізбен толық келісем, ал енді Тұлпардан кеткеннен кейін қазіргі жаңа тобыңызбен қарым-қатынастарыңыз түзу ме?
— Аллаға шүкір, бәрі де жақсы. Олардың іштерінде де Қарағандының адамдары бар. Бір-бірімізді қолдап жүреміз. Басында аздап қиын болса, қазір бір отбасының балаларындаймыз.
— Кейде бәрін тастап кеткіңіз келеді ме?
— Пенде болған соң әр түрлі жағдайларға тап боламыз, бірақ ешқашан өмір бойы жиған-тергенімді тастап кетуге дайын емеспін. Ондай күндерім болмады десем де болады.
— Ал, енді, ең соңғы сұрағым. Шетелде болған ең қызық, ыстық естеліктеріңізбен бөлісе кетсеңіз.
— Футболдың арқасында көптеген елдерді араладым. Бір қызығы оларды бөліп жармаймын, өткізген әр сәтім ыстық естеліктерге толы. Әр ойыншыға ең бастысы — туған еліне жеңіспен оралу. Бұл ұмытылмас шақ. Міне, осы ойындардың арқасында қызықты жайттарға кезігіп жүреміз. (Күлді)
Шыңғыс, алтын уақытыңызды бөліп, сұқбат бергеніңіз үшін мың да бір алғыс! Бұл алғашқы сұқбат емес деп сенемін. Болашақта ойға алған армандарыңыз орындала берсін! Амандықта жолығайық!
P.S.: Шыңғысты тек футболист ретінде танитынмын. Оның өзі сырттай ғана. Ал, сұқбатасудан кейін, ойым мүлдем өзгерді. Бір ескеріп кететіні спортшылар тұйық болып келеді. Менің кейіпкерім іштегі бар ойын жасырмай ақтарып салды. Сұрақтарыма толық жауап берді. Көпшілігіне ойнау шеберлігімен көзге түссе, мен оны қамқор әке, адамгершілігі мол, өте қарапайым адамның бейнесінде тани білдім.

Бүгін 《Достар-Алем》 қонақ үй кешенінде Қарағанды қаласы әкімдігінің жастармен жұмыс жөніндегі орталығы I қалалық жас тілшілер мен блогерлер слетын өткізді. Менде осы слетқа қатысып журналистер мен блогерлер жайлы бірнеше мағлұматтар біліп қайттым

Мына жердегі пікірімді толықтыру керек болды. Жаңа тақырып етіп аша салуды жөн көрдім.

Сонымен қазақтар неге бұлай шатасып жүр десем, гәп мынада екен. Араб тілінде осы талқыланып жатқан екі сөзге ұқсас тағы бір сөз бар екен. Ол сөз — صلابة

2010 жылдың күзінде Егеменнің веб-редакциясында қызметте жүрген кезім. Телефоныма бейтаныс номерден қоңырау келді:

— Саламатсыз ба? Аршат Оразов деген сіз бе?
— Иә, мен едім…
— Сізді бір жобаға шақырсақ деп едік. Министрліктің арнайы тапсырмасы бар еді…
— Толығырақ?
— Бізге сіз сайт жасайды деп айтты.
— Кім айтты?
— Байланыс және ақпарат министрі Асқар Жұмағалиев арнайы тапсырды.
— Ол кісі мені қайдан біледі?

Қорытынды жазба демекші... Шетелдік апокалипсис фильмдерге еліктеп, «Жиырма Он екі» деп шығатын дикторлардың дауысымен «Жиырма Он бес» деп ат қойғым келген әу баста. Бірақ құлағыма «Жиырма Елу» деп кеңкелейтін «Қазақстан» арнасының дикторларының үні естілді. Мейлі. «Екі мың он бес», қысқасы.
Оһ, 2015-ім-ай! Сені де ерте бітіргізіп қойды ғой бұлар… Бірақ өзің де тым бұрқ-сарқ, импульсті, жаныққан тұрақсыз болып шықтың ғой.
Жө, 2015 демекші,

Сен отырған шығар дедім алдымда,
Сен емес-ау, құр елесің болғаны.
Мен шынымен ғашық болып қалдым ба?!
Мен емес-ау, ішімдегі құмарлық.

Бүгін, кеше, ертең тағы жалғасар,
Сенің жалған нұр бейнеңмен тілдесу.
Тілдесу де емес бірақ,

2015 жылғы 4 желтоқсанда Астанадағы Л.Гумилев атындағы Еуразия Ұлттық Университетінде ІІІ Астана Интернет форумы өтеді. Шараны «Нұр Отан» партиясы, Л.Гумилев атындағы ЕҰУ Журналистика мәселелерін зерттеу институты, Ұлттық Интернет Ассоциациясы ұйымдастырып отыр. Сонымен қатар, форумға «Жігер. Абырой. Сана» қоғамдық қоры ресми қолдау білдірді.
Форумға Л.Гумилев атындағы ЕҰУ ректоры Ерлан Сыдықов, ҚР Президенті жанындағы Қазақстанның стратегиялық зерттеулер институтының директоры Ерлан Қарин, «Нұр Отан» партиясы Төрағасының Бiрiншi орынбасарының кеңесшiсi Берік Уәли, «Жігер. Абырой. Сана» Қоғамдық Қорының директоры Есен Елеукен, Ұлттық интернет ассоциациасының президенті Серікқазы Кәкібаланов, сонымен қатар IT-саласының мамандары, танымал блогерлер қатысады.

Енді екі күннен соң Блогиада аясындағы 2015 жылдың үздік блогерін анықтайтын боламыз. Өзімді статистика агенттігіне жұмысқа қабылдап, алғашқы мәліметтерімді назарларыңызға ұсынбақшымын:

1. Ең көп балл жинаған — Medium / 27 ұпай /
2 Ең аз балл

Мен футбол қарағанды жақсы көремін. Өзім ұнатқан жігіттен де соны күттім. Футболшылардың ішінде өзімнің ұнататын жігіттерім бар. Мысалы: Давид Луис, Самат Смақов. Олар сөзге сараң болса да, не айтса сол ұнап қалады. Және спортпен айналысатын жігіттердің дене бітімі көзге бірден түседі. Менің ұнатып жүрген жігітімде спортик сияқты болатын. Бір күні жатақханада бізді футболға апаратын болды. Ол студсовет, футболға бару үшін пропусктарды сол жинайтын. Сол сәтте ұнатып жүрген жігітіммен осы тақырыпта әңгімелесіп қалуды жөн көрдім. Мен оның киім киісін және жасанды сөйлеу мәнерін жатқа білемін ғой. Енді оның спортқа деген қызығушылығын байқағым келді.
Көптен күткен есіктің тықылы естілді. Іштегі қыздардың пропускілерін жинап атып шықтым. Не әңгіме айтамын, неден бастаймын бәрін ойластырып алған едім.
— Привет…
— Привет, біз бәріміз барамыз… Қызық ертең ойнайтын командаларда кім деген мықты ойыншылар бар екен?
— Білмеймін ))
— Олар бұрын Қазақстанның чемпионы болған ба?
— Білмеймін )
— Не білесің футболдан. Испаниядағы біріншілкті қарадың ба?
— Жооқ, мен футболға қызықпаймын. Ойнамақ түгіл, қарауға терпением жетпейді.
Диалог осылай өрбіді. Ішімнен «блин, қандай лохты ұнатып қалғам» дедім. Осыдан кейін ойламайтын шығармын деп едім оны. Бірақ жүрегім сүйеді екен ғой оны. Бірақ ойладым кейін үйлене қалсам, түнде футбол қарап отырсам, ол ұйықтап жатса. Біртүрлі сияқты…
Қыздардың көбі футболға жыны келеді. Бірақ жігіттерінің футболдың жанкүйері болғанын, спортқа жақын болғанын жақсы көріп тұрады. Ал футбол қарағанды жақсы көретін қыздар, киноға емес футболға шақырса ғой деп тұрады. Біздер футболды қызықтасақ та ондағы барлық жағдайды түсінбеуіміз мүмкін. Сол кезде «ақымақ» сұрақтар көп қойып кетеміз. Оғанда шыдап, жауап берсеңдер, жігіттер мадессіңдер!

Әже дінің жеке принциптеріңе сәйкес келмей, екі оттың ортасында қалатын кездерің болады ма? Мұсылман болып туылып, бірақ іштей христиан емеспін бе деген күмән жегідей жейді ме? Иудейше піштіріліп, мұсылманша намаз оқығың келіп кете ме? Атаң будда,