Мынадай бір сюжет келіп тұр, енесстің…
Очм, бір кісіні жын қақты деп, молда (раввин, лама — режжиссердің діні білсін, шешесстің) шақырады.
Жын қаққан кісіні арбаның дөңгелегіне таңып, тасынан мықтап байлап, молда дұға (псалом, мантра)оқи бастайды. Сол кезде арбаға таңылған кісінің аузынан ақ көбік атқылап, көті тоқтамастан дірілдеп, көздері айналып, қалтырап… очм не керек, бір кезде ішінен…
адам атып шығады да, қаша жөнеледі!!!
Арбаға таңулы сайтан — адамнан құтқарған молдекеңе еңіреп жылап нақметін айтып, жөнеледі.
Киноның ең соңы бір пәлсапалық монологпен біту керек. Ол монологты өздерің жазып алыңдар, ептібайымайдтар!