Отан қорғаушы. Қанша мəн мен мағына, астар бар десеңізші. Отаным деп от кешкен майдангерлеріміз бен жаулармен шайқасқан жауынгерлеріміз осы сөз құлаққа естілген сайын еселене отырып ойға оралатыны рас. «Отан үшін, алға!» деп ұрандар ұлт жанашырлары бүгінде кемде кем. Аллаға сансыз шүкір бейбіт, тəуелсіз, егеменді ел ұрпақтарымыз. Жерімізге жайпаймын деп жау келмеседе, шайқаймын деп шабулдамаса да қорғанар əскер əрқашан болуы заңдылық. Қорқақ болып көлеңкеден қорқар заманда өмір сүріп жатпағанымыз анық, дегенмен жерімізге қызыға да қызғана да қарайтындар жоқ деп нық сеніммен тағы да айта алмаймыз.
Қазақ халқы ел басына күн туа қалса сап түзеп алға шығар сарбазым қорғаным деп ұл баланы аса қадірлеген халық. Сол ұлт қорғандарының бүгінде сарбаз болудан не үшін қашатыны белгісіз. Əскерге шақыртуды жəй сөз деп емес «отан алдындағы борышты өтеуге» шақырту деп қабылдаса бəлкім нəтиже боларма еді. Отанымыздың азаматы ретінде кіндік қанымыз тамған жер алдындағы борышымызды өтеу біздер үшін, ер азаматтар үшін зор мəртебе емес пе?!
Бірақ өзегіңді өртейтіні сол қазіргі жастардың сарбаз атануға борышын өтеуге қызығушылығының жоқтығы. Əскерге бармас үшін қырық сылтау іздейтін біздің ел азаматтарының саны бүгінде артып келеді. Оқуға түсе алмай қалған, бос жүрген жігіттердің ғана баратын ортасына айналған бұл əскердің бүгінгі сұранысқа ие болу көрсеткіші осындай. Амал қанша? Ұғындыра алмайсың. Нағыз ер мінезге, өмірге үйрететін орта екендігін, əр ер азаматтың басынан өтуі керек қызық күндер екендігін, достықтың, бауырмашылдықтың бұл ортада басым болатындығын ұғындыра алмайсың.
Бұрыңғы КСРО кезінде əскерде болған кісілермен əңгімелесе қалсаң «кезінде қандай еді, қазіргілерің əскер емес балабақша» деген сөздерін жиі естисің. Шындығында да қазіргі əскерге бар жағдай жасалған. Теледидар дейсіз бе, кітіпхана дейсіз бе, интернет дейсіз бе барлығын табуға болады мұнда. Ол кісілерде болмаған мүмкіндіктер мен жаңашылдықтар өте көп. Əрине, заманына қарай адамы демекші біздерде бүгінгі таңда заманға сай барлық мүмкіндік бар.Ендеше Отанымыздың біздің қорғаушымыз, ұланымыз деп жасап берген əр жақсылығының өтемін абыроймен өтейік болашақ сарбаз!

Сен – қазақсың!
Қазақ деген ел бөлек,
Қазақ салған соқпақ бөлек, жол бөлек.
Киіз үйі Жер сияқты жұп-жұмыр,
Шаңырағы күн сияқты дөңгелек.
Сен – қазақсың!
Бір Алланың құлысың!
Адамға адам құл болғаны — құрысын.
Жойқын соғыс, зұлматтарда жойылмай,
Қалған ұлтсың. Қаһармансың! Ұлысың!
Сен – қазақсың!
Ұлы дала – тұғыры.
Күмбір-күмбір күрескерлік – ғұмыры,
Тірескеннің дірілдеткен тізесін
Тұлпарыңның тұяғының дүбірі!
Сен – қазақсың!
Алғызбайтын барыссың!
Ар – ожданның асқағысың, намыссың!
Тағдырыңды танығысы келгендер
Тасқа басын тарихыңмен танисың!
Сен – қазақсың!
Байырғы жұрт – түздегі ең,
Табиғаттан тән тамырын үзбеген.
Қолын жайып, Көктен өмір сұраған,
Жер бетінен жерұйықты іздеген.
Сен – қазақсың!
Қазынасы – нәсіп, құт.
Қазақ болу – ғаламатқа ғашықтық.
Жерің, суың, тауың сұлу соншалық,
Көрген көзден кететіндей жас ытқып!
Сен – қазақсың!
Отаншылсың, тектісің!
Досыңа адал, дұшпаныңа кектісің.
Бұл далаға мұрагерлік, иелік — Ұрпақтарға ұлы аманат деп түсін.
Сен – қазақсың!
Айлалысың, ептісің!
Айбарлысың, ақылдысың, беттісің!
Көп болуға,
Бір болуға тиіссің,
Көрмеу үшін жаттың езгі, тепкісін!
Сен – қазақсың!
Рухы еркін, өзі еркін!
Мұзбалақсың, сорғалаған сөзі еркін!
Қайталанбас күйшісің сен құя алған
Домбыраның өзегіне өз өртін!
Сен – қазақсың!
Келе жатқан бағы асып,
Адамзаттық ізгілікке жол ашып,
Дастарқанның – елшілігің ежелден,
Мейірбансың, меймандоссың қолы ашық.
Сен — қазақсың!
Ғарышкерсің, жаны – аспан.
Өрелісің, өз орнына таласқан.
Төрге лайық марқасқасың, мықтысың,
Төрткүл дүние саясатта санасқан.
Сен – қазақсың!
Қазақ едің туғанда!
Онда, дүние тағылымынан үлгі ал да,
Ата жұрттан, Ана тілден айрылма,
Төбеңде Күн, төменде Жер тұрғанда!

Күләш Ахметова