Қазіргінің алдындағы Мәжіліс таратылғанда барлық оппозициядағылар мәз болып күлгені естеріңде ма? Былай деп еді ғой: "Қайда сендерді сайлаған 80 пайыз? Өздері сайлаған Мәжілісті неге қорғамайды? Көшеге 80 пайыз түгілі 80 адам да шықпады ғой. Сайлауда қалай жеңгендерің көрініп қалды ғой." Сөйтіп алып: «Сайлауда біз көп дауыс аламыз ылғи. Егер сайлау адал өтсе біз парламенттегі негізді орынды алатын едік. Халықтың сөзін сөйлеген соң олардың барлығы бізді қолдайды.» Өздері бір дауысты санап, статистика жүргізіп қойғандай. Өткенде Әміржан Қосанов ағамызды өздерінің жиналысына кіргізбей қойғанда көшеге 50 мың мүшесінен елу адам да шыққан жоқ. Сонда қолдайтындар қайда болды? Олар өздерінің социал-демократиялық идеяларын ұмытып қалған ба? Парламентке жаңадан сайлау болса қанша процент аламыз деп ойлайды? Бәріне ортақ сұрақ: бұл оппозицияның проблемасы ма әлде барлығымыздың проблемамыз ма?

3- сәуір. Бүгін әдеттегіден ерте тұрдым. Дүкенге шықтым. Күн жексенбі. Көңілге тартымды қазақы әуен есітіліп тұр. Көше маңында көтерме сауда орындары жайғасыпты. Күнделікті алып жүрген бағасынан әлдеқайда төмен. Ертең барлығы қымбаттайды деген қалыптасқан оймен барлық ақшама көтересіне алдым. Ұйқтап жатырмын ба? Шымшып көрдім… Жоқ, ояумын. Мүмкін емес…
4-сәуір. Телеарнаны қосып қалдым. Ұлан асыр той. Патша сайланыпты. Күнделікті жаға жыртысып жүрген саясаткерлер құшақтасып тұрып ән шырқап жатыр. Бізде оларға ән айтқызбайтын еді. «Келесі парламенттік сайлаудан бастап Парламент көппартиялы болады. Осылай біздің Конституциямызда жазылған»- деп қалса бар ма. Жоқ, мен шынымен ұйқтап жатырмын ба, әле… Бүгінгі күн бітпесе шіркін…

Алматының дуалы мен ауласына «графитти» салатын «граф», кешіріңіз қажы ағайдың атына бәрі қанық шығар. Ақордаңнан Атырауға дейінгі атырапта оныңесімін құлағы шалған адамның езу тартпайтыны жоқ. Сірә, суреттегеніме қарап, бұл Пикассоны

сый тұтқан пірәдар деп қаларсыз. Олай болса, оңбай қателесесіз. Бұл, әрине Бағысты алып берген «қасиетті» асатаяғын бір қолына, полиэтилен пакетін екінші қолына ұстап, «Аттан да Аттан» деуден аузы талмайтын атақты Амантай қажы Асылбек. Бұл материалымызбен сайлауға жеңін түріп, жеңемін деген Амантайдың пиар кампаниясына ат салысқалы отырған жоқпыз. Бар-жоғы Амантайдың арғы-бергі тарихына шам жарығымен шолу жасағымыз келген.

Былай қарасаңыз, биылғы сайлауға көшелі сөз айтып, келелі іс бастайтын азаматтар емес, көршісінен басқа ешкім көрмеген, туысынан өзге ешкім танымаған кісілер киіп-жарып қатысып жатыр. Бұнысы сайлауды сайқымазаққа айналдыру ма, әлде демократияның көрінісі ме, білмедім. Білетінім – бұл абсурд театры. Оғаш театрдың кейіпкерлері көзіңнен жас ағызатындай қайғылы емес, ішек-сілеңді қатыратын сайқымазақ та емес. Бірақ, күлкілі көрінеді.

Апыр-топыр… адам түсінбейді. Алдымен референдум деп “ реңіміз” кіріп қалып еді, қаңтардың 31-інен бері алдын ала сайлау деп алаөкпе болып жатырмыз.Сайлау болатыны белгілі болған сағатта оппозиция қатарындағы ойлы азаматтың бірі өкінішін білдірді. “ Референдуму нет” деген жазу басылған 10 мың дана күнтізбе мен төсбелгілер дымға жарамай қалатын болды деп жыларман болды. “ Енді басқа жазу жазса болмай ма?” десем, болмайды екен…