Тойдан кейін біреуді шығарып салып жатып, өзі кетіп қалатын әнек бар еді ғой. Сол сияқты өзім тіс емдетем деп жүргенде қатнишкам кетіп қалды. Үйде емізулі бала бар, мен кочегарить етіп кеттім. Арасында соңғы екі күш үн мөңіреп зайыбы шығып, күйлеп жүрген (ауылдықтар түсінед) қашардың астын алып, суын беріп, шөбін беріп жатқан кезде бір жігіт келді. Өзағамыздың өкілі екен.
— Ия не керек?
— Ескі заттар бор ма?
— Қазір көрейін. Қайдансыңдар?
— Шимкенттенбіз!
— Лібәд осы Шымкенттің кәсіп тапқыштығына ризамын.

Үйден сарайлардың кілтін алып шығып бір аралап шықтым.

Ипааать. Бұл жерде 76-шы жылғы Рекорд телебизірі бар екен, Екі ескі кіржуғыштың моторы бар екен, холодильниктің корпустары бар екен. Жылда осы бәлелерді бір сарайдан бір сарайға тасытып зайыбым шығатын еді. Уақыт болса темір терсекті машинаға жегіп, ауыл сыртына сибалс қылам деп жүргем.
Мынау жақсы болды.
Қап, әттеген ай қоқыстан құтылам ба десем, әтвөрткі сұрады. Алып келдім. Шұқып-шұқып, әлгілердің ішінен бірнеше детальды алды да, 1500 теңге бола ма ағасы? деді.
Өй жарайды. Тренировкамның жол пұлы ғой әйтеуір деп движение жасап отырған жайым сол.
Тіс дүйсенбі күнге қалды.
Айтпақшы кеше мегаторрентстен екі үнді фильмін жазып алғам мамамды қуантайын деп.
Біреуі «Бродяга» екіншісі «Господин 420»- жарты ғасыр бойы хит болған «Мера жупе ин Джапани» деген өлеңді мамонт блогерлер білмеуі мүмкін емес.
Кешкісін, мама бар, қатнишкам бар, 5 айлық Айана бар ретро кешін ұйымдастырамыз.
Ал мен тренировкаға кеттім.
Айтпақшы ертең фото отчет жасайм.