(жалгасы)Үйге келген соңда ойымнан қара торы жігіт кетпей қойды.Жүрегім кеудеме сыймай,құлағымнан даусы кетер емес.Ертеңіне сабақан кейін саябаққа бардым, оны коп күттім келмеді.Ертеңіне де арғы күні де келмеді.Үміт соңынан өледі демекші жүрегім келмесіне сенбей, коп уакыттан кейін саябаққа келіп отырғышқа отыра бергенде ойып жазылған жазуды кордім:
-Қорықтым сіз ақшасы жоқ қайыршы музыкантқа ғашық боп қалама,- деп жазған екен.Мен мұның өзіме жазылғанын бірден білдім.Әттең ол кешікті өйткені мен оған бір коргеннен ғашык боп қалған едім. Өмір бірде қуаныш, бірде қайгы боп өтіп жатты.Дегенмен ол жағдайдан кейін баққа қайтып бармадым!