Бүгін дүкенге барайын. Кеше мамамның туған куні болған, бугінде қонақтар келіп, туған күн әлі жалғасын табуда. Содан алатындарымды алып сыртқа шықтым. Өзі небәрі 4 баспалдақ, соның төртіншісін көрмей қалыппын, аяғым сүрініп құлап түстім. Пакеттерім бір жақта өзім бір жақта. Ол да мейлі еді құлағанда тізерлеп тура алдымдағы мәшинеге құладым. Ол мәшиненің сигнализациясы қосулы екен, ол деген ойбайлап кетті. Егесі ебіл-дебілі шығып жүгіріп келді. Келіп: "Қарындас, бәрі жақсы ма? Не болды?"-деп сұрап жатыр, мен болсам ұялып даусым шықпай:«Ағай, сигнализацияны өшіріңізші „-деп әрең сөйлеп тұрмын. Ол ағай “ойбуу каблугыңыз биік екен, содан құлағансыз ғой»-деп одан сайын ұялтып :). Орнымнан тұрып қарасам бәрі қарап тұр екен, ұялғаным-ай. ))))

***
Болашақ жарнамамыз ілінетін жерге барып, ауаны қармап, бос кеңістікке ойша сурет салып, біраз жерге барып қалдық. Тіпті жарнаманы іліп кетіп бара жатқандай сезім келді. «Ауызбен егін ору» деген осы шығар.

***
Түске жақын күдікті күбірлер, сыбырласулар көбейіп кетті, тіпті біреулер ыммен сөйлесіп кетті. Түсте белгілі болды: әлі алынбаған мебельді кабинет-кабинетке астыртын бөлісіп жатыр екен. Сол да өмір боп па-ау.

***
Ал түсте ашық конфронтация басталды. Себеп: дүкеннен қазір ғана әкеле жатқан оргтехникаға шайқас екен. «Саған принтер керек пе?» деді майдан алаңынан біреу мойнын созып. «Білмейм» дедім. «Керек емес онда» (?!) деп, мені тізімнен сызып тастады. Сол да өмір болыпты ма десейш.

***
Өте-мөте сенімді делінетін, жылда лицензиясына қоралы ақша төленетін бір бағдарламадан ши шықты. Көшіп кете жаздадық. Ол былай болды.
Екі аптадан бері көрсеткіштерін жанама тексеру арқылы, ауытқу бар сияқты екенін байқадым. Бірақ сенімсіз болып жүрдім. Себебі, тұтастай мекеме екі жыл бойы пайдаланып келсе, дұрыс шығар дедім.
Бірақ бүгін шыдамай, Қарағандыдағы программаны жасағандарға телефон шалдым. Телефонды көтергендер маған сұмдық жаңалық ашты. «А мы и не гарантировали сверхточность, причем в спецификации сразу же указали, что погрешность можеть быть в пределах 25 процентов» дейд!!! Яки деймін де, сен біреуден 100 000 алуың керек болса, 75 000 деп көрсетуі мүмкін!!! Осы жүйенің көрсеткен параметрлері бойынша, талай адам жұмыстан қуылған, талайлар марапатталған. Әне қайда тақырып! Не бетімді айтайын: бұғалтырлар табақ пен тоқпағын алып, отты айналып билеп жүр: екі жылғы қағаздардың барлығын қайта көтеріп жатыр.Бұл ауытқуды әдейі байқамаған деген де күдік жоқ емес, әлдекімге тиімді болған сияқты. міне жігіттер мен қыздар, бүгін осындай бәліш!!!

***
Корпоративтік компьютерлік сауатсыздықты жою туралы мәселе көтерілді. Көз алдыма 1920 жылдардың, сауатсыздықты жаппай жою науқаны кездеріндегідей сабақта отырған кемпір-шалдардың плакаты келді.

***
Ертеңгі күннің жұмыстарын елестетіп, діңкем құрып тұр… «Ма*мааа»…

Ең алғаш естілген түрік әні менің ойымша «Бенимле ойнама» болған сияқты:

Сөйтіп шығармашыл жастар клубының бейресми ашылуы болып өтті. Өткізетін орын тауып берген суретшілер одағына алғысымызды білдіреміз! Алдынғы посттарымның бірінде клуб атын ойластырып жатқанымызды айтып кеткен едім. Ойланып, толғанып ақыры "Ғаламарт" болсын деп шештік. Бірінші кездесуге жиырма шакты адам келер деп үміттенген едік, ұзын саны елуден асып кетті))

Бір бірімізді көріп отырайық деп орындықтарды айналдыра қойып шықтық.

«Ақзере құшті. Ғұә» ©СаянҮш

Қадыр О’Делл жаңа қызметкеріне разы. Енді ше: әуелде заңгер қызметіне алғанымен, кейін басқа да таланттарына тәнті қылуда. Тәнті қылған үстіне тәнті қылуда.

Сенбі. Жұмыс жоқ, бірақ 9-да автомектепке бару керек. Әне тұрамын, міне тұрамын деп өзімді күштеп, әрең дегенде 8-40та ояндым. Сағат 11-де сабақты аяқтап, үйге келсем, әйелім әлі ұйықтап жатыр екен. Оятпақшы болып қасына жантайдым. Содан оның ұйқысын әбден ашқан соң, тұрып іш киімімді кидім.

Әйелім тамақ әзірлеп жүріп, плитаның ашасы розеткадан алынбайтындығын жеткізді. Мен шнурды тартып көріп едім, шынымен де розетканың іші балқып, ашаны жабыстырып тастапты. Тамақ ішіп болған соң, розетканы ашып қойдым да, өзім базарға жаңа розетка сатып алуға бардым. Өзінің тауарын мақтай жөнелетін сатушылардан әрең құтылып, өзіме қажетті розетканы алып үйге қайттым.

Үйге келіп, құралдарымды іздей бастадым. Өзімнің ұсақ-түйек жарақтарымды салатын қорабымды шығарып едім, ішінен қапелімде ештеңе табыла қоймайтынын білдім. Қажетті, қажетті емес қоқыстардың бәрін қорапқа жинай беріппін. Әйелім екеуміз «мынау керек, ал мынау керек емес» деп заттарды сұрыптай бастадық. Нәтижесінде бір пакетке жақын қажет емес шнурлар, розетка бөлшектері, сынған бұйымдар, атам заманғы көне телефондардың зарядкілері шықты.

Жаңа розетканы орнатып, «Вуаля!» деп әйеліме қарасам, маған күлімдеп бір құшақ… удлинительдер ұсынып тұр. Бәрі де істемейді: біреуі балқыған, біреуі күйген, біреуі үзілген. Содан бәрін құрастырып-құрастырып, іске жарамды екі-үш удлинитель шығардым.

Қазір демалып, осы жазбаны жазып отырмын. Бір сағаттан кейін мини блогкапқа кетемін.

Тойдан кейін біреуді шығарып салып жатып, өзі кетіп қалатын әнек бар еді ғой. Сол сияқты өзім тіс емдетем деп жүргенде қатнишкам кетіп қалды. Үйде емізулі бала бар, мен кочегарить етіп кеттім. Арасында соңғы екі күш үн мөңіреп зайыбы шығып, күйлеп жүрген (ауылдықтар түсінед) қашардың астын алып, суын беріп, шөбін беріп жатқан кезде бір жігіт келді. Өзағамыздың өкілі екен.
— Ия не керек?
— Ескі заттар бор ма?
— Қазір көрейін. Қайдансыңдар?
— Шимкенттенбіз!
— Лібәд осы Шымкенттің кәсіп тапқыштығына ризамын.

Үйден сарайлардың кілтін алып шығып бір аралап шықтым.

Ипааать. Бұл жерде 76-шы жылғы Рекорд телебизірі бар екен, Екі ескі кіржуғыштың моторы бар екен, холодильниктің корпустары бар екен. Жылда осы бәлелерді бір сарайдан бір сарайға тасытып зайыбым шығатын еді. Уақыт болса темір терсекті машинаға жегіп, ауыл сыртына сибалс қылам деп жүргем.
Мынау жақсы болды.
Қап, әттеген ай қоқыстан құтылам ба десем, әтвөрткі сұрады. Алып келдім. Шұқып-шұқып, әлгілердің ішінен бірнеше детальды алды да, 1500 теңге бола ма ағасы? деді.
Өй жарайды. Тренировкамның жол пұлы ғой әйтеуір деп движение жасап отырған жайым сол.
Тіс дүйсенбі күнге қалды.
Айтпақшы кеше мегаторрентстен екі үнді фильмін жазып алғам мамамды қуантайын деп.
Біреуі «Бродяга» екіншісі «Господин 420»- жарты ғасыр бойы хит болған «Мера жупе ин Джапани» деген өлеңді мамонт блогерлер білмеуі мүмкін емес.
Кешкісін, мама бар, қатнишкам бар, 5 айлық Айана бар ретро кешін ұйымдастырамыз.
Ал мен тренировкаға кеттім.
Айтпақшы ертең фото отчет жасайм.

Жәй ғана сканер термині төңірегіндегі пікірталас көп жайдың бетін ашып берді.
Біріншіден — бірұдай пікірдің болуы мүмкін еместігі анық болды.
Екіншіден, бұл енді аздап парадокс: терминді жариялы түрде талқылау — бәрібір жекелеген беделді арбитрдің «Осылай болад, бітті!» деген кесіміне зәру екен!
Тәбет тамақ үстінде келетіні сияқты, талқылау технологиясын да өзгертуге тура келіп тұр. Келесі аптада, ұсыныстар мен аналитикалық ой-пікірлерді топтастыра бастамақпыз. Және тіл саласындағы кәсіби мамандардың да нобайы көрініп қалған сияқты, оларды пікірталастың плацкартынан салиқалы көзқарастардың VIP-купесіне көшіру үдерісі басталатын сияқты.
Әйтеуір ең жақсысы — терминге ресми жауаптылар сияқты, кабинеттік талқылаудың, «Сабең біздің өз ағамыз, шал айтса — дәл айтад» сықылды көңілжықпастық қатынастардың бейшаралығын көрсетті. Соларыңыз үшін рахмет! Жаңалық күтіңіздер!

Оспан Ерланов деген мазохист Абай кизет деген қиын навигациялы сайтты ерінбей ақтарып, мұң, зар, ыза толы қазақтың сорлы, бишаралығы туралы небір мәселелер туралы көлдей мақалаларды рахаттанып, кайф алып оқып отырған кезде қазаққа, қазақ тіліне еш қатысы жоқ, ешқандай мұң жоқ, мәселе жоқ, қарапайым мақала көріп қалып, кайфы бұзылып ішіп кетіпті.

***

Ерініп отырған бір министр байқамай өзінің блогына кіріп, байқамай сұрақ жіберіп алып, лезде жауап алыпты. Өзінен өзіне.

***

Артемий Лебедев қонаққа бара жатыр.
— Қатын менің ана CC0000 жемпірім қайда?
— Ол жемпірің жуылған жоқ, ана FF9900 жемпіріңді кие бер.

***

Екі вебқұрлысшының әңгімесі:
— Slaed ресми сайттарын өзгертіпті ғой.
— Қой ей! Жаңа тема қойған ба?
— Жоқ, Wordpress-пен істепті.

***

Комментерде, форумда флуд істеп, смайлик тастап, тышып жүрген жас инет-дрочерді модератор ұстап алған кезде ана бишара *ұялғаннан жерге кіріп кететін* смайлик таба алмапты.

***

Бір мент өзіне сайт ашыпты, mail.ru-дан. Енді оның сайты бар.

***

Форумда модератор болып жүрген бір қызды қызғанған бір әнші қыз “сука, админмен жатқан шығар модер болу үшін” деп ойлапты. Ал шымкенттік бір олигарх баласын модератор қылып алсын деп әлі күнге дейін админге пара ұсынып жүр.

«Тоқитын жіп жоқ» ©Ақзере

— Әлгі малатаңанә келді ме? – деп сұрады Жұмамұрат Саймон.
— Тап қазір келді, Сізді шатырда күтіп отыр! – деді оққағары тақылдап.
— Әбілдер...-деген ренішті Жұмамұрат Саймон, шатырға көтерілді.
Шатырда тапсырыс кеше берілсе де, бүгін келіп отырған «Кәрбоз Хеликоптердің» өкілі тікұшақтың есігін айқара ашып күтіп отыр екен. Жұмамұрат Саймон қалтасынан бір парақ қағаз шығарып, оққағарына берді де:
— Кешегі сызып қойған шеңбердің ортасына бекіте бер! – деді.
Өзі тікұшаққа отырып көтеріле берді. Сауырын қыздыру үшін бір-екі айналым жасап келген соң, оққағарынан рациямен:
— Бекіттің бе нақ?-деп сұрады.
— Бекіттім! Іске сәт, шеф! – деп саңқ ете қалды. Сол-ақ екен, Жұмамұрат Саймон пилотқа:
— 320 метрге көтеріліп, биіктікті сол қалпында ұстап тұр! – деп әмір берді.
… Шеңбер анық көрініп тұр екен. Бекітілген қағаз көрінбейді, бірақ шеңбердің қақ ортасы арқылы шырамытуға келеді. Жұмамұрат Саймон іштей: «ал, бастайын» деді де, жерге түкіріп жіберді. Сосын оққағарынан рациямен:
— Тиді ме? – деп сұрады.
— Жоқ. Менің бетіме тигеніне қарағанда, солтүстікке отыз метрдей жылжу керек сияқты! – деді оққағары…
… Түкіре-түкіре аузы құрғап кеткен Жұмамұрат Саймон, тілімен барлық бездерін жаланып, ақырғы тамшыны әрең жинады. Ауызының бұлшық еттерін әрең жиырып келіп, «тіфу!» деп түкіріп кеп жіберді. Сосын оққағарына қарады.
Әне оққағары шеңбердің ортасына жүгіріп барды. Әне қолына бектіліген қағазды алып жатқан сияқты. Әне, рацияны аузына апарды… Әне…
— Құттықтаймын шеф, дәл тиді! – деді бір кезде рация. Жұмамұрат Саймон бақыттан шаттанып кетті.

***
…-Мистер Жұмамұрат, есіңізде болса, біз өткен аптада ресми көзқарасымызды жазып, Сізге беріп жіберген болатынбыз. Оқып па едіңіз? Қандай қорытынды шығардыңыз?
— Білесіңдер ме, лібәдтар! Сендердің көзқарастарыңа үш жүз жиырма метр биіктіктен түкіргенім бар, түсіндіңдер ме! – деді Жұмамұрат Саймон. Соңғы сөзі бұрынғыдай емес, екпінмен, салмақпен, сәтті шыққандай болып көрінді оған…