Сәлеметсіздерме! Қалдарыңыз қалай? Мен де енді осындамын! Дос болайық, танысып, білісіп отырайық. Енді кіргендіктен ба көп нәрсені түсінбей отырмын,өз білетін дүниелеріңізбен бөлісе отырсаңыздар. Алдын ала рақмет.

Жинап ап бар күшті бойға нық,
Жиналып достары атаулы.
Ғажап қып туған күн тойладық,
«Ғажап» жай кафенің атауы.

Жолдастың жолдасы жолдас деп,
Танысып жатырдық есілі.
Шын досты көрдім мен алғаш рет,
«Шындос» жай бір жігіт есімі.

Үстелдің басында қызалаң,
Отырдық бар құрдас қатары.
Мың доллар сыйладық біз оған,
«Мың доллар» — кітапша атауы.

Бәріне нан-тұздан асатты,
Ерекше студент несібі.
Бір әсем үстелді жасапты,
«Әсем» жай офицант есімі.

Жанарым жалмаңдап жанып тым,
Отырған қыздарға батады.
Райханға ғашық боп қалыппын,
«Райхан» жай арақтың атауы.

Әңгіме айтылды мол тола,
Күлкінің ашылды есігі.
Колянды ап алдық ортаға,
«Колян» жай досының есімі.

Иреніп сөздегі ирегім,
Көп айттым тост пенен батаны.
Түн бойы тоқтамай биледім,
«Түн» деген бір әннің атауы.

Айқай-шу, шаттықты қоймадық,
Жүгіріп жүрумен ерсілі.
«Күзетші» ойынын ойнадық,
«Күзтші» — шын күзет есімі.

Қыздар да бізбен ән салысты,
Қиынға соқпаған матауы.
Ерніме Баян кеп жабысты,
«Баян» жәй кәмпиттің атауы.

Қысқасы, қызықсыз өтті.

Әр үйдің сынық пен сасығы,
Әр үйдің боғы мен бөзгейі:
Әр үйдің қоқыстық жәшігі –
Әр үйдің тұрмыстық музейі.

Мысалы, боратып өсекті,
Түнімен еске ап жас шақты.
Бұл үйде әдемі кеш өтті,
Торттардың қалдығын тастапты.

Бұл деген логика орнықты,
Орнығар қоқысты елеумен.
Бұл үйде бір жанжал болыпты,
Әйнектің сынығы көп екен.

Әр түрлі тарих қой әр ұя,
Белгісі қоқыста көнерген.
Ал, бұл үй балалы жанұя,
Ойыншық сынығы көп екен.

Жадыңда тоқысаң мынаны,
Жайттарды көресің оқыс көп.
Ал, мұнда студент тұрады,
Себебі, ешқандай қоқыс жоқ.

Көршісі шеккендей күрең зар,
Әйтеуір, көңілі түсіпті.
Бұл үйде қайғырған біреу бар,
Арзандау арақты ішіпті.
А, бұл бізідің үй.

Ойларым шымшылап тентекті,
Жанарды еріксіз елетем.
Бұл үйде апельсин көп жепті,
Апельсин қабығы көп екен.

Ал, мына бір үйде көрікті,
Тұрады қылмыскер кісің де.
Бір сәби туылмай өліпті,
Тасталған мүшеқап ішінде.

Әр үйдің сынық пен сасығы,
Әр үйдің боғы мен бөзгейі:
Әр үйдің қоқыстық жәшігі –
Әр үйдің тұрмыстық музейі.

Осындай, болсаң сен аралар,
Осындай рухани мүсінде.
Қоқыстық жәшік көп қала бар,
Қоқыстық жәшіктің ішінде.

Біреу келе жатыр.
Ал, ол менмін, ештеңе жоқ ойымда,
Сүйрелеген жай жетегім.
Дыңылдаумен тұрған көше бойында,
Ыңылдаумен әндетемін:
на-на-ней!

Екеу келе жатыр.
Көздерінде ашудың бар оттары,
Айқайласты жойқын ақыр.
Сол біреуі шешесінен боқтады,
Ал, біреуі айтып жатыр:
на-на-ней!

Такси келе жатыр.
Жолаушылар тұр қалжырап, мұң артып,
Бәріміз бір жол алғанбыз.
Автобуспен барғанымыз мың артық,
Таксилер ме? Олар нағыз:
на-на-ней!

Ол да келе жатыр.
Ақ автобус есік ашты іркілсіз,
Бірақ, басқа ол кетуге.
Тосып тұрған бәріміз де үнсізбіз,
Бейбіт Қорған әндетуде:
на-на-ней!

Кемпір келе жатыр.
Ақ шаш пенен әжім құшқан күй енді,
Қолында бар ала қасқа.
Өзі болса бір ағашқа сүйенді,
Иті болса сол ағашқа:
на-на-ней!

Тағы келе жатыр.
Көк автобус терезесін түсірген,
Біз бармайтын жол ап егеш.
Заттыбектің даусы шықты ішінен,
Әндетумен, бірақ емес:
на-на-ней!

Бір қыз келе жатыр.
Әп-әдемі, қыз біткеннің жан гүлі,
Сөз жетпейді баянына.
Көрігіне тамсануда барлығы,
Ал, ит болса аяғына:
на-на-ней!

Біреу келе жатыр!
Ал, ол менмін, күтіп төзбей межеге,
Үйге қарай қайтып желем.
Ырқ-ырқ етіп ырқылдаған көшеде
Бұрқ-бұрқ етіп айтып келем:
на-на-ней!

Осы бір тіркес жалықтыра бастады. Меніңше қолынан поқ та келмейтінін жақсы білетін қоғам уже өзін осылай алдай бастаған сияқты. Болмашы бір мәселеге шибөрінің көтіндей шулап, содан бір болмашы нәтижеге қол жеткізсе фонтандатады-ай келіп. Ал маңызды мәселелерде билігің бар, басқаң бар сенің силаңа түкіріп қойғаны бар екен.

<img src=«kerekinfo.kz/uploads/images/01/27/58/2015/04/03/86bb14.png» title=«Байулы мен Жетiру жане Торе, Толенгiт, Ногай – Казак шежресi», — атты кiтаптан терiлiп алынган.

Акешим-омиримнин тиреги
Акеме мен арнаймын бар тилекти
Тек акелер жасасын
Аскар тауым ак журекти асыл текти

Арманым самгашы бир аспанга
Акемди тенеймин асыл жанга
Мен ушин акемнин орны болек
бир алладан тилеймин амандыгын да

Балаларым деп журген акешим
Ол дара гой ешким тен келмес шын
Ардактаймын куанамын барына
Ардайым аман болшы жан акешим-деп мен жырлаган акем оте асыл жанды адам. Мен ушин ешким ешким жетпейди. Мен акемнин барына куанамын.тек тил козден аман болып ортамызда журе берсин деп тилеймин.Акемди оте жаксы коремин.Сондыктан мына олен жолдарын АКЕМЕ арнадым.

Телефонымнын куаты аз, зарядкини уйде умытып кеттим. Ал озим жумыстамын. Ягни Стоматологпын. Алдыма коптеген адамдар келип кетеди. Турли коркынышты тистер коремин, тунде коркынышты тустер коремин. Бугин алдыма 18 жасар кыз келди, колында кызыл зонтиги бар, ерни де табиги кып-кызыл. Мен катты унатып калдым, колдарым дирилдеп озимди жогалттым. Уры тисин алдыртуга келген екен, жарайды алып беремин. Тек корыкпа! Жаткыздым да аузын арнайы курулгымен анкайтып ашып койдым, красота! Бар онеримди салып турып, ауыртпай алып бердим. Катты унатканым соншалык суретке тусирип алайын деп сооткама карасам, 2 процент. Казир тусирип алмасам, кеш болады. Без звук ке койдым дагы билдиртпей, жакындап тусирип алдым. Ол как раз козин жумып жаткан. Не деген удачный жигитпин ия. Бирак сондай уялшакпын, соз шыкпай калды. Сойтип не айтарымды билмей киналып турсам, ол болса — мм жаксы болды жигитиммен енди жаксылап суйисе алатын болдым! — дейди сакауланып. Ех… жизнь боль. Мине казир суретине термелип карап отырмын, катты ашылган аузына фотошопты пайдаланып… жауып койдым. Коздери жетет! Кайта келсе екен, тагы бир корсем екен, тагы да оган уры тис шыкса екен.

Бұданда басқа қызықты оқиғаларды Basbarmak.kz сайтынан таба аласыздар.

Керек инфода керекті ақпарат алам ба десем, керексіз ақпараттар көп екен. Керек инфода сөз қадірін түсінер әдепті адам бар ма десем, сөз қадірін түсінбес кейбір әдепсіз адам мол екен…

Бұл жазбам осыдан бірнеше ай бұрын жазылған еді. Десе де, назарларыңызға ұсынуды жөн көріп отырмын!

Біз ішпеген у бар ма?

Зиянсыз болса, зымырандар неге құлайды?

Азаттық таңының астында тағы да жарылыс. Кезекті рет көкке көршіміздің зымыраны емес, халқымыздың үрейі ұшты. Қазақтың Жер- Анасының жүзіне тағы әжім түсті…
Маусымның 2 күні Астана уақыты бойынша сағат 8.30-да ұшуы тиіс болған «Протон-М» зырмыран- тасығыш ғарыш айлағынан 60 км жерге түсіп жарылды. Қоғамда қызу толғаныс тудырған осы бір оқиғаның айналасында дау көп. Билік өкілдері «қауіптенетін дәнеңе жоқ, бұл жәй ғана жарылыс» деді. Бұқпантай болмыс оңай ма? Үш жыл сайын жеріне ракета құлап жатса, «үш күнде көрге де үйренесің» дейтін қазақ, көнбегенде қайтеді?!..
Рас, бұл бірінші рет орын алып отырған жағдай емес. 2005 жылы Қармақшы ауданына, 2007 жылы Жезқазған қаласының маңына, биыл Байқоңырға орыс ракеталары құлады. «Байқоңырды жалға бердік» екен деп, жат жұртты желкемізге мінгізгеніміз қалай?..
Байқоңырдың зымыраны қазіргідей озық техниканың дәуірі орнамай тұрғанның өзінде түзу ұшпап па еді? Енді, көгіміз азат, көкбайрағымыз жел біреген заман да жалға берген ғарыш айлағымыздан бір емес, қатарынан үш зымыранның құлдилап, қазақтың даласы мен ауасын аяусыз улауын қалай түсінуге болады?..
Кешегі төріне шығарғанымен, төбесіне шығармайтын қазақ халқы қайда? Жәнібектің жаугершілігнен, Абылайдың айбарынан, Кенесарының намысынан, Махамбеттің жүректілігінен сау-тамтық та қалмағаны ма?.. Шыдамның да шегі болмаушы ма еді?.. Неге бағзы заманнан ұрпақтан- ұрпаққа мирасқа қалған қасиетті қазақ жері жарылыстың мекеніне айналуға тиіс?..
Қазақ елі Ұлттық ғарыш агенттігінің төрағасы Талғат Мұсабаевтың пайымдауынша, бұл «Ресейдің ішкі проблемасы екен», оған біздің бас қатыруымыздың қажеті шамалы көрінеді. Сонда жарылыс қазақтың жерін е болса, бұл қалайша көршіміздің жеке мәселесіне айналады?..
Сөйтсек, о баста, 2006 жылы келісім-шартқа солай деп қол қойылған екен. Бірде танымал бір тұлғаның: «Біздің биліктегілерге саяси сауаттылық жетіспейді» дегені бар еді. Бұл саяси сауатсыздықтың кесірі ме, әлде, мәңгүрттіктің жемісі ме – дөп басып айту қиын.
Қалай десек те, еркіндік алған егемен ел үшін, даласы текті тұлғалар мен білекті батырларға бай қасиетті қазақ үшін «өз жеріңде өзгенің әмірі жүрді» дегеннен асқан қорлық бар ма?..
Айталық, әгәрдәкім, оқиға мүлдем керісінше өрбігенде, мысалы, қазақтың ұшырған зымыраны Ресей аумағында жарылғанда, өздерін аюға телитін көршіміздің – әлемге айқайлап, байбалам салары шығар күндей шындық болған болар еді. Сондықтан, қазаққа көлеңкенің бәрі – сая емес екендігін ұғынатын уақыт жетті…
Жарылыстан депутаттардың дегбірі қашты ма? Тек қана сена¬тор Мұрат Бақтиярұлынан басқасы ізім-ғайып тығылып, інінен шығар емес. Бетін аулық қылсын, алпауыт апат жағдайында немесе ұлтқа қауіп төнгенде «халық қалаулырының» сиырқұйымшақтыққа салынатын жөні жоқ қой. Қайсар атамыз Бауыржан Момышұлының: «Сатып алған жауынгер майдан болса, ешқашан жанын салып соғыспайды» деген жігерлі сөзі еріксіз ойға оралады. Амал қанша…
«Орын алған шығынды Ресей Федерациясы өтеп береді» дейді, біздің билік. Осыған дейін далаңда мыңғырған киігіңді, бүлінген топырағыңды, уланған жайылымдарыңды, қырылған малыңды, ең бастысы, жыл сайын дүние есігін кемтар кейіпте ашып жатқан қарагөз іні-қарындастарымыздың тағдырын қайдағы бір жасыл қағаз қалпына келтіреді дегеніне кім сенеді?!.. Әлі күнге дейін қоңыртөбел күй кешіп жатқанымен қазақ қараңғы халық емес…
«Байқоңырдағы жарылыс нәтижесінде барлық химиялық заттар жанып, түтіні бұлтқа айналды, енді қауіп жоқ» делінді. Бірақ, бұлттың да түбінде – жерге қайтадан жауын болып түсері анық қой. Улы жауыннан кейін төрт түлік мал мен төл табиғатымыздың қауқары қалай болар екен?!..
«Кигенде алаңсыз кепті,
Қартым-ай, ретің сынар:
«Гептильді залалсыз депті,
Өкімет білетін шығар» – деп жазып еді ақын Ғалым Жайлыбай.
Гептильдың адам баласына тигізетін зияны орасан зор. Ол көздің жиі жасаурауына, тыныс мүшелерінің тарылуына, жүйке жүйесінің жұқаруына, ең сорақысы, адам баласының миының ағып кетуіне дейінгі дәрежеде залал келтіреді.
«Бір жамандықтың – бір жақсылығы болады» деген ата-бабамыздың пәлсапасына сүйенсек, орын алған апатты жағдайдың – қазақтың туған топырақ, өскен жерін жат қолға жалға бермеу керектігін санасына нықтап сіңіріп, ащы сабақ болғаны айқын. Тарихтан тағылым алмаған елдің болашағы бұлыңғыр тартады. «Ақша» деп жүргенімізде – бақшамыз жеміссіз қалатын түрі бар…
Тарихымызды тереңнен тартқан жалынды жазушымыз Ілияс Есенберлин: «Қазақтың кеңпейілділігі, ақкөңілділігі сондай – жауының құшағында тұрғанпышағын аңғармайды» деген екен. Көрші көріп, көңіліне қарап, кім көрінгенді құшағымызға аламыз деп жүріп, пышағына ілініп қалмасақ дейміз. Әйтпесе, зиянсыз болса, зымырандар неге құлайды?.. Данышпан Абайға ұқсатып айтсақ: «Біз ішпеген у бар ма?..»