Эстафета: сыйлығымның сықпыты
Daniar-Alan , ұялдырдың-ау адамды! 
Барша жұртқа бір секірет айтайын, шейір жасап жүрмеңдер тек: оу бастан сыйлық беріп, сыйлық алу дегенге нәрсеге жоқ адам екенмін ғой. Берген сыйлықтарымның бәрі туған күн, мереке кезіндегі формальды сыйлықтар екен. Себебі де жоқ емес: сыйлықты бергеннен бұрын, таңдауда қиналамын. Мәселе сыйлықтың бағасында емес, шын көңілмен бергеніңде дегенді көп естимін. Бірақ бар ғой, тым арзан емес пе екен, ұнамай қалса ше, ондай заты бар болып шықса ыңғайсыз болып қалатын шығар деген сияқты ойлар жеп қояды да. Сөйтіп уайымдап алған сыйлықты қайбір жетіскен шын көңілмен береді дейсің, осы постты жазып отырған бейбақтарың
Рас, мен соншалықты қатты да емеспін. Заттай сыйлықтан гөрі, көбінесе гүл (
) сыйлаған екенмін.
Кішкене кезімде балабақшаға барған жоқпын. Үйде жүріп өстік қой. Әке-шешем — сапқоздың жұмысында. Көктем кезінде шешемнің бригадасы ауылдың шетіндегі жылыжайларда темекінің көшетін дайындайтын. Ол жер үйден алыс та емес. Сондай кезде жұмысына іздеп баратынмын. Жол-жөнекей қызғалдақ, сарғалдақ, тағы бір көк гүл бар, атын білмеймін, опшым, сондай гүлдерді теріп апарып, бүкіл бригаданың әйелдеріне таратып беруші едім
Опшым, бар жентелмендігім осымен тәмам болған сыңайлы. Ұят болғанда, әйеліме әлі күнге дейін бір сыйлық алып бермегенім есіме түсіп отыр, даЧы. Ұят-ай!
Эстафетаны bazuka ханымға ұсынсам деймін.
Әрі қарай
Барша жұртқа бір секірет айтайын, шейір жасап жүрмеңдер тек: оу бастан сыйлық беріп, сыйлық алу дегенге нәрсеге жоқ адам екенмін ғой. Берген сыйлықтарымның бәрі туған күн, мереке кезіндегі формальды сыйлықтар екен. Себебі де жоқ емес: сыйлықты бергеннен бұрын, таңдауда қиналамын. Мәселе сыйлықтың бағасында емес, шын көңілмен бергеніңде дегенді көп естимін. Бірақ бар ғой, тым арзан емес пе екен, ұнамай қалса ше, ондай заты бар болып шықса ыңғайсыз болып қалатын шығар деген сияқты ойлар жеп қояды да. Сөйтіп уайымдап алған сыйлықты қайбір жетіскен шын көңілмен береді дейсің, осы постты жазып отырған бейбақтарың
Рас, мен соншалықты қатты да емеспін. Заттай сыйлықтан гөрі, көбінесе гүл (
) сыйлаған екенмін.Кішкене кезімде балабақшаға барған жоқпын. Үйде жүріп өстік қой. Әке-шешем — сапқоздың жұмысында. Көктем кезінде шешемнің бригадасы ауылдың шетіндегі жылыжайларда темекінің көшетін дайындайтын. Ол жер үйден алыс та емес. Сондай кезде жұмысына іздеп баратынмын. Жол-жөнекей қызғалдақ, сарғалдақ, тағы бір көк гүл бар, атын білмеймін, опшым, сондай гүлдерді теріп апарып, бүкіл бригаданың әйелдеріне таратып беруші едім
Опшым, бар жентелмендігім осымен тәмам болған сыңайлы. Ұят болғанда, әйеліме әлі күнге дейін бір сыйлық алып бермегенім есіме түсіп отыр, даЧы. Ұят-ай!

Эстафетаны bazuka ханымға ұсынсам деймін.

«Ң» әріпін айту қиын ба? Қазір радио, телевидениеде «ң-сыз» жарнамалар, роликтер өріп жүр. Тілі келіп тұрса да, әдейі айта алмай қалатындарды да көріп жүрміз. Келе келе алфавит ң-сыз қалатын шығар. Сіз де айта алмайтын болсаңыз немесе айта алмай жүрген таныстарыңыз болса төмендегі әңгімені көрсетіңіз, тіл сындырсын.
Гастаны блогшыларға таныстырудың қажеті жоқ шығар. «Нұр Астана» газетінің кезекті санында оны оқырмандарымызға таныстырудың сәті түсті. Сұхбат төменде.
Сейсенбі күні жұмысқа келсем кабинетімде су тобықтан. 5-ші "ұрпақтық" компым жылап тұр. Монитор мониторға емес аквариумға айналып кетіпті. Тағы басқа 3 кабинет осы күйді кешіпті. Бас инженер себептің бәрін күннің жылып кетуінен көріп отыр. Бірақ, біз де ақымақ емеспіз. Пәленің ұшының қайда екенін білеміз. Қар аршуға ерінген жұмысшылар ұзын әрі жуан шлангылар арқылы шатырдан жоғарыдан төмен қарай ыстық су ағызады екен. Ыстық судың күшімен ерігені бар ерімегені бар барлық қар төмен қарай аға береді, құлай береді. Жаңбыр жаумай су болдық, обшым…