Rafaello -ны танымайтын адам жоқ шығар. Тіпті алаштатып ұрандатып жүретін газеттерімізге дейін Біраз сауатсыз журьелардың кесірінен танымал газеттердің бетіне Рафаның жазбалары шығып кетіп, тіпті Астанада өткен «Сайт редакторлары конференциясы», «Блогқұрылтай» секілді үлкен жиындарда оның «шығармашылығы» талқыланған-тын.
Сөре: Ақ жалау төмен қарай лап етті…
Кетті!
Дүбір!
Қалың шаң!
Үздік-создық…
Дара!
Мәре!
Бір аптаға созылған «Мен көрген блогкемп: Құрылтай — 2013» байқауы мәреге жетті!
Алғыс, баршаңызға: пост жазып еңбектенгендерге, қатысып ниет еткендерге, қатысушыларды көтермелеп, қиқу қосып, дем бергендерге…
Қазылар алқасының шешімі шықты. Жеңімпаздардың есімі белгілі.
Пролог
Алматылықтар бұл күнді асыға күтті. Алматыдан қашуды ең көп қалаған e_zhalgas екеуміз сияқтымыз, вокзалға 21-ші наурыз күні еп-ерте келіп алыппыз. Пойыз қойылып, бәрі жиналғанда топырлап, айқайлап-шулап мініп алдық. Алматы қаласынан шыққан соң пойыздың «Ресторан» деп аталатын бөлігіне қоныс аудардық. Ол жерде не болғанын жазбаймын, өйткені оны сол жердегілер ғана біледі және сол түннің куәгерлерінен бөтен адамдар білуге міндетті емес
БлогКемп, яғни блоггерлер құрылтайы. Осы құрылтай біткеннен кейін блог тұғырларда да, әлеуметтік желілерде де блог кемп туралы жазбалар мен фотосуреттер, бейнебаяндардың ағыны басталды. Қысқасы, Ұшқын айтқандай, Блогқұрылтайдың буы басылмай тұр әлі…
ВИРТУАЛДАН РЕАЛҒА
Сонымен, құрылтай туралы не айтайын. Ең бірінші айтарым, биылғы құрылтайға мен алғашқы рет барып тұрмын. Виртуалдағы достарыңмен түңғыш рет кездесу ерекше әсер берді. Бір қызығы блог әлемінде жақын достай сөйлесіп жүрген блоггер қасыңда жүрсе де танымай қалуың мүмкін. Өйткені кей блоггерлер (мәселен мен) ешқашан суреттерін аватарына қоймайды немесе шынайы жүзі суретінен өзгеше болады екен. Блоггер болғаныма бар-жоғы бір жыл ғана болыпты. Алайда мен өзім жеке сайт ашып, көбінесе сол жерде блог жүргізген едім. Құрылтайға барып, блогтұғырларда блог жүргізген әлде-қайда тиімді екенін ұқтым. Өйткені бір блогтұғырдың блоггерлері бір-бірімен көптен бері көрісіп тұрған көршілердей амандасып жатады екен. Қызық, виртуалды әлемнің де адамдарды рухани табыстыратын ыстық қасиеті барына таң қалдым.
Рас, айтады Қисық. Мен көрген блогқұрылтай 13 осылай өз форматында жақсы өтті. Бұрынғыларын көрмегендіктен, салыстыра алмай отырмын.
Алғаш рет барып тұрғандықтан қобалжыңқырап, «адамдар арасындағы бөлітіріктей» топ ортасынан саяқтау жүрдім. Сооол…
Блогқұрылтайдың бірінші күнінде әдеттегідей мастер класс, сессиялар, әр түрлі старт-ап жобаларды таныстыру өтті. Әсіресе маған ұнағаны «Шеберлік шыңдау дәрістері», «Блог жүргізудегі шет ел тәжрибесі», «Монетизация» сынды сессиялар маужыратпай, сергек отыруыма ықпал етті
Сонымен, көптен күткен күн де келіп жетті. Кеше ғана (29 наурыз) UFC ұйымы Қытайдағы қандасымыз Жұмабек Тұрсынмен келісім-шартқа қол қойды. Құтты болсын! Жұмабекке жеңістер тілеймін.
Жекпе-жекке қашан шығатыны әзірге белгісіз.
P.S. UFA-ға бір түрлі қимап едім Суреттің алынған жері
«Барған да, бармаған да арманда» деп осындайда айтылса керек. Қалың ел [блоггер атты] жыл сайынғы дәстүрлі құрылтайына барып келді. Бара жатқанда, препатиде, патидің өзінде, автепатиде әр түрлі суреттерін жариялап қанды да ішті, тұзды да жалатты. Иә, сырт көзге қарағанда алдыңғы екі жиынға қарағанда, осы жиын тамаша өткен секілді. Кәдімгідей ел боп қалыппыз, кәдімгідей мықты ұйымдастырылған. Санамаламай-ақ қояйын, ұйымдастыру жұмыстарының басы-қасында жүрген барлық қыз-жігіттерге ақ алғыс.
Біздің таныстығымыз осы Алматыда бастау алған еді. Мен көптің бірі, ал ол әрқашан басты назарда. Бірақ, тағдыр бір жерде бірге жүруді жазбапты. Дегенмен, алыста болғанымыз жақындата түкендей бізді. Жүрегі жылы адамды кім жақсы көрмесін? Көпті өзіне баураса да, өзі көпке ашылмайтын жұмбақ жан өзі сондай. Жұмбақтығымен де қызық бәріне. Өзгелер секілді алып-ұшып, желігіп, желпініп тұрмаса да назарын аударта алады болмысымен. Сонысымен де аяулы, сонысымен де ардақты. Менің ең ауыр күндерімде жанымнан табылған да Өзі. Кездескен сынақтардан сүйреп шығатын да Өзі… Ол болмағанда, қайта жүрер ем, кім болар ем… білмеймін… Алыстағы жақынымның менің өміріме деген ықпалын айтып жеткізе алмаймын. Көзден таса болса да, көңілден ада емес. Өйткені оның орны жүректе! Алыстағы жақыным сонысымен де ерек, сонысымен де құрметті, сонысымен де сағынуға лайықты…
"Өз ішіңе сыймаған сыр — өзгенің ішіне де сыймайды" деп жатамыз. Бірақ, сол сыр өз ішіме сыймаса да Оның ішіне сияды. Аллаһ оның жүрегін кең қылып жаратқан ғой, шүкір! Сондықтан да шығар, Блогқұрылтайдың «Селтеткізерінде» оған кішкентай сандық сыйлағаны… Кезіндегі «Сыр сақтайтын сыр сандығын болайын»-деп басталатын өлең бекерге жазылмаған болар… Орның ерек сенің- Әдемі әлем!