Ауылға бардым
Кеше кешкісін бір жұмыстас жігіт аулына қонаққа шақырып, бала-шағамызбен барып қайттық. Қаланың тұрмысынан шаршағандар анда-санда барып тұру керек екен ауылға, кәдімгідей демалып қайтасың. Барған аулымыз — Қарағанды облысы, Нұра ауданындағы Ахмет деген ауыл. Астанадан 60 шақырым жер.
Осы біз диалектімізге, дәстүрлерімізге күлеміз, өзімізше бөлінеміз. Негізі солай болғаны да дұрыс және қызық сияқты. Бәрі бірдей болса ішіміз пысып кетер еді ғой :)
Ахмет аулы да былай қызық екен. Үй салысы, қора салысы, ет салысы бізге қарағанда басқашалау. Бірақ бәрібір қазақпыз ғой, ештеңені жатсынған жоқпыз. Ауылдың аты ауыл. Малдың иісі, фуфайка киіп қар күреп жүрген әкей, байланып тұрған ит, аулада тұрған арба, ауылский туалет, темекіні лақтыра салмай дұрыстап сөндіру, біз барған жігіттің бізді көріп сәлемдесіп, қал жағдай сұрап, не ішкіміз келетінін сұрап кеткен ауылдағы бір «братишкасы»… Обшым, барлық ауылдардағыдай :)
Ол кездің «Балдырғандары» (белесепет) бала түгілі 70 келілік жігіттерді де көтеретін. Артқы тепкішекке көрші баланы тұрғызтып алып айдап келе жатқанмын. рөлге ие бола алмай қалдым ба, жоқ әлде алдыңғы дөңгелек бірдеңеге тірелді ме есімде жоқ.Есімде қалғаны қатты құлағанымыз.Құлағанда да жаман құладық.менің басым тасқа тиіп жарылды.Қан бұрқырап ағып жатыр шекемнен.Жарты бетімнің терісі сыдырылып қалған. Бақырып үйге қарай жүгірдім.Алдымнан тәтем шықты.Ата-әженің қолындағы немере болғандықтан анамызды тәте дейтінмін.сол жанталасып орап берді. Кешке әжем келді бір жақтан.Дәлізде басым ораулы отырған мені көріп «не болды?» деп сұрады. Тәтем «мен ғой көсеумен (пешті шұқылайтын істік темір)ұрып басын жарған»деп менен бұрын айтып қалды.Сол кездегі әжемнің ашуланғаны сонша, сол көсеумен ананың өзінің басын жара жаздады.Қайта тәтем,«Ойнап айтам, белсебеттен құлады» деп үлгерді.
"Қазақфильм" киностудиясы таратқан ақпаратқа сенсек, жұмыстық атауы бізге "Қара майор" деген атпен белгілі 
