О.Сүлейменовтың осы туындысының аудармасы барма екен?

Смет украл красивую молодую жену поэта Азербая. Говорят, что до этого между ними была любовь. Их догнали. Азербай должен был решить их судьбу. Спеленатого арканом Смета бросили у дверей юрты. Ухмыляющийся Алибек (сын Азербая от другой жены) в двух местах рванул ножом, и аркан кольцами упал на землю. Смет взглянул на аркан и отшвырнул его ногой. Мокрые от пота кони, всхрапывая, выискивали остатки травы возле юрты.Смет, потирая затекшие руки, глядел на черный прямоугольник двери. И тихо пел свои последние слова:
Әрі қарай

М.Ю. Лермонтовқа арнау


Жастық шақта әркім де өлең шығарады дейді ғой, мен көбіне орысша өлең жазатынмын. Қазақшадан көрі, орысша сыр шерткен оңай еді мен үшін. Көбіне Лермонтов пен Есениннің әсерінде өлеңдер шығаратынмын.
Сондай әсерлердің бірінде, Лермонтовқа арнап
Әрі қарай

ҚҰЗҒЫНДАР ҚҰРЫЛТАЙЫ

Торы күнін таңдап алып тоқ күздің,
Билеріндей, болысындай боп түздің.
Таз төбеде басын қосып көп құзғын,
Кезектен тыс құрылтайын өткізді.

Ең әуелі хал сұрасты, шұрқырап,
Бірін-бірі шоқыласып, жұлқылап…
Жылап жатыр сағынысқан
Әрі қарай

«Кредиттің күйретуі» немесе ала өгіздің ажалы жайлы дастан (М.Шахановтың ізімен)

Ерте, ерте, ертеде… шалғай жатқан шалажансар өлкеде, өлмелі бір кемпір менен шал бопты, баққаны мал бопты. Шал мен кемпірдің шиеттей алты баласы, малының ішінде соғымға соймаған, саудагерге сатпаған алты жасар атан ала өгізі бар екен. Күндердің
Әрі қарай

Жайлауым

Шешетін көңіл байлауын
Жайлауым, ай-хой жайлауым
Шыңғырған құлын желіде
Кете алмай үзіп байлауын.

Өзім мінген тайынан
Алааяқ менің құнаным
Тұр ма екен қазір ат болып
Қайшылап қос құлағын

Бұлдыраған сағымдай
Кішкене жота тауым-ай
Көзіме биік көрінер
Жоңғар Алатауындай

Көзінен шыққан бұлақтың
Тастайтын мені, мас қылып
Суыңнан қашан ішемін
Сайдағы салқын Тасқұдық

Көл жоқ деп мұнда налыман
Тәуба қып өзен барына
Сайдағы салқын Қарасу
Мен үшін Сырдария

Көк майса кілем шабындық
Үстіне ақ боз үй тігіп
Сәукелесін үкілеп,
Түсірcе, шіркін, қалыңдық

Көріппе едің досым-ау
Самалдың шөппен ойнауын
Сағындым қараторғайдың
Таң бозынан сайрауын

Асыр салып беліңде
Келеді менің ойнағым
Қызығың сенің таусылмас
Сағындырған Жайлауым
Ай-хой менің Жайлауым
Әрі қарай

Анама

(1998 ж, жаз)
Анам барда күлімдеймін, күлемін,
Сен болмасаң қалай өмір сүремін?
Анам барда керегі жоқ ештеңе —
Анам менің жүрегім мен тірегім.

Анам менің! Дүниедегі асыл жан!
Мейірімі шуақ болып шашылған.
Анашымның өнегесі, тәлімі
Жадымда бір кітап болып басылған.

Анам менің бұл дүниеде көнерім,
Анам менің бұл өмірде сенерім.
Теңдесі жоқ үлкен сыйлық емес пе,
Анашымның “айналайын” дегені!
Әрі қарай

Сайын дала

(2000 ж, Ембіге бара жатқанда)

Керілген кең дала,
Бір ойға батамын,
Сенде өстім, сен ғана –
Туған жер, Отаным.

Өзіңнен нәр алар,
Жабықса көңілім.
Сен үшін сан адам,
Қиды өз өмірін.

Сенде адам үміті,
Сенде ауыр жарасы,
Байтақ, құдыретті,
Қазақтың даласы!
Әрі қарай