уакыт кадири

  Уақыттың қадірін сен білесіңбе, Көп уақыт босқа ойнап жүресіңбе. Алланың берген заты өлшеулі ғой, Қанша күн қалды екен үлесіңде.   Қаншама уақыт жайлы жазсаңдағы. Еш нәрсе қолдан келмес атсаңдағы. Зуылдап өте шығар секундтарың. Тек қана өткен күннің бар салмағы.   Сондықтан мағыналы өмір сүрген жақсы, Жатқаннан жаяулатып жүрген жақсы.   Әр уақты тамашала уақытында. Әр қашан жылағаннан күлген жақсы.   Уақытты шідерлеим деу бос қиял ғой, Тек қиялға сияды ғаламат ой. Аспандағы жұлдызға қолың жетпес, Мән мағналы өмір сүр  оны ойлап қой.
Әрі қарай

Төрт ұста

ТӨРТ ҰСТА

Айтайын мен бір тымса әңгімені,
Мал табу, жер көру ме, әлде нені?
Ойына алып, ел-жұртын таң қалдырған,
Кезіпті төрт өнерпаз дүниені.

Бірігіп бұл төртеуі келер еді,
Біреуі – ағашқа ұста шебер еді.
Біреуі – киім тіккіш, бірі – зергер,
Қолынан алуан жұмыс келер еді.
Әрі қарай

Белгісіз жан

Белгісіз жан
Соны көрсем, тулай соғар жүрегім,
Себебі ол жан қымбат маған, білемін.
Бірақ өзі жырақ менен, амал не,
Шын көңілден бақыт қана тілерім.

Көңілімде бір қаяу, алаң бар,
Бір соны ойлап, жан – жүрегім алаңдар.
Қандай жақсы, мұңайғанда, мұндайда,
Жайыңды ұғар жанашырың, досым бар.

Досымен сыр ақтарып, бөлісемін,
Осы жанның ақылына бас ұрамын.
Бірақ сол бір белгісіз жан гой кеудемде,
Сеп бола алар сезіміме тасыған.
Әрі қарай

Айт, жүрегім...

Көре алмадың, білемін, ақ жүрегім,
Өмірімнің құштарлықсыз бос өтуін,
Көзіме салғаныңда жез құрықты,
Тілеп едім,өмірімнің өзгеруін,
Қиялдап ем,ғажайыпқа бір енуді,
Қалай қатты қателестім, сақ жүрегім?

Білесің ғой, бердім саған бар еркімді,
Сондықтан сұрауым бар, жауап қайтар.
Біле тұра адамдардан бездірмедің,
Неліктен қиын сыннан өткізбедің?
Неге енді үндемейсің, жұбатпайсың,
Кеудемде жанның барын ескермедің,
Қатігез, ұшып-қонған, мас жүрегім…

Ұйқыда кеткен екен, жас күндерім,
Жаңа көрдім арманымның құлағанын,
Ылғи саған пәк сәбидей сеніп келдім,
Қалайша атқан таңды түн қылғаның?
Енді кімге тастарсың рақымыңды,
Сырын қимай, жасырған, қас жүрегім?
Әрі қарай

«Кредиттің күйретуі» немесе ала өгіздің ажалы жайлы дастан (М.Шахановтың ізімен)

Ерте, ерте, ертеде… шалғай жатқан шалажансар өлкеде, өлмелі бір кемпір менен шал бопты, баққаны мал бопты. Шал мен кемпірдің шиеттей алты баласы, малының ішінде соғымға соймаған, саудагерге сатпаған алты жасар атан ала өгізі бар екен. Күндердің
Әрі қарай

Ұмытқым келмейді

Ояным азан даусы естіліп,

Жия алмай есті жатам тағы да,

Оралам күнге қалған ескіріп,

Күздің жауынды шағына…

Жүректі қорғай аламын, білгін,

Көргенге ерер жан деп ойлама.

Әр айтқан сөзге құлақты түргін

Асығып жауап жолдама…

Тым тәтті кезді ұмытып кейде,

Кеткім ақ келеді ел кезіп.

Жоғалса көзден сол нәзік бейне,

Қалатындаймын өзімнен безіп.
Әрі қарай

Бойдақтар жыры

Күніңді кейде түн еткен
Жалғыз емессің, досым-ау
Бойдақтық дейтін бейнеттен,
Керек те шығар ұтылмау

Керек те шығар жалғыздық
Бағасын қыздың түсінер
Жігіттер болмас «мың қыздық»
Бір қызға сенген күшіңе ер

«Сиырды сауған сұлулық»
Саған тиеді бір күні
Ақындар туған ұлылық
Біз сүйген қыздың төркіні
Ертең-ақ орнап жылулық,
Жамылам бірге көрпені
Берер ем жұлдыз, күн сыйлап
Бір көрпе оның не теңі?!
Айта алман, əттең, дырдилап
Қарашы қалта — келтені

Мұқанға тиген Лашын бар,
Шын сүйген Қадыр, Қасымдар.
Сүйгенің қарсы болмаса,
Ауылға алып қашыңдар
Әрі қарай

Депрессия

Сап-сары түлкілерге сай түріңіз,
Бірде толып, құлпырған ай түріңіз,
«Жалғыздары» бес адам меніменен,
«Махаббатым» жанымнан сау тұрыңыз…

«Жанымдығын» сөзіңнен тастамадың,
Білгендеймін «маңызды іс» басталарын.
Аңқаулығым осы деп сақтап қойдым,
Арулардың ашылған маскаларын…
©Ернар Сейтахмет
Әрі қарай

Болашақ жарыма

Болашақ жарыма хат

Болғанда жасым менің жиырма бесте,
Қоямыз қыдырысты күнде кешке,
Отау құрып үйімде жатамыз ғой,
Жұбайлардың қызығы түнде емес пе?!

Таң атқанда қуырып жұмыртқаны,
Ролтондарды боламын ұмытқалы.
Сенің шайын – балымен Өскеменнің,
Редбул, дизи – бәрі де құлыпталды.

Сен мен үшін бәрінен ибалысын,
Тоғыз аймен бітпейді қиналысым,
Тоқсан досым менсіз-ақ қыдырады,
Сенбілерді болмайды жиналысым.

Қариядан кезіксек бата аламыз,
Астананың төрінен хата аламыз.
Өз үйіміз ордамыз екеуміздің,
Кейде ренжіп дауысты қата аламыз.

Шайдес болад ай сайын ата-анамыз,
«Немерелі болайық» — дат аламыз.
Жиырма миллион қазақтың ең бірінші
Ата-анасы екеуміз атанамыз.

Береміз ғой футболға, «араласқа»,
Ісімізге осы бір араласпа!
«Анасының баласы» болмайды ол,
Тең болады арқалық бар алашқа!

Осындай ғой ертеңге жоспарымыз,
Қосылады біздерге достарымыз.
Кезікпестен қай жақта жүрсін бұл күн,
Өзге бар дейд ағайлар қоспағымыз.
©Ернар Сейтахмет
Әрі қарай