Таң қаламын! Адам жата беріп те жалығады екен! Әйтпесе, интернет, тамақ, көрпе-төсек, кітаптар, Шымкенттің қақ ортасында пәтерім бар! Алматыдан қуып жіберсе, әйтеуір, далада қалмасымды білем!

Биыл алдыңғыдан өзгеше қыс болды. Шымқалаға келген күнім +10 бар еді, шамасы… Келесі күндері қар жауды дейсің, қарға қарық болып қалдық. Әдетте кішкене жауып тоқтап қалатын қарымыз, күнімен-түнімен тоқтамады. Ақыры, қардың биіктігі 60см болды! Халық у-шу! „Не боп кетті өзі?„ деп таңқалысуда. Соңғы 5 жылдықта (қателеспесем) болмаған қар болды. Тас жолдарда қар кіртік-кіртік болып тұрып қалды…

Таксиге тоқтатайын дедім. Қызыл түсті Opel Vectra келіп тоқтады. Аққұба реңді, қырлау мұрынды кісі есікті ішінен ашты.
— Қайда барасың, бауырым? — деді.
— Огонек. Тоғызқабатты басқарманың алдына -дедім қолымды үрлей.
— 500 болады!
— Ой братан, қымбат айттың ғой! 300ге баратын жер ғой мынау тұрған — дедім ортаңғы үш бармағымды көрсете.
— Жолды қарасай бауырым, ешкім бармайды 300ге! Отыр кеттік! — деді қолын маған сермеп.
Бағасы қанағаттырмаған соң есікті жаптым да, кері қарай жүрдім…
Кішкене жүргенім сол еді, әлгі Opel артқа жүріп келді де:
— Ал, отыр кеттік 300ге — деді.
Машинаның ішіне жайғасып алдым. Келе жатырмыз. Әңгіме қызу кетті…
— Бұл шешеңнің… басшылары қайда қарап отыр өзі. Жол болса мынау, әлі тазалаған жоқ. Тым болмаса бөлінген ақшаның жартысын жеп, жартысын жұмсаса болмай ма? Машинам шашылып қалатын болды ғой! — деді ашуланып.
Үнсізбін.
— Осы жолдың басшысы бір рет отырса ғой машинама! Қаладағы бүкіл қотыр жолмен жүре отырып апаратын едім баратын жеріне…
Қызыл Opel тоғыз қабаттық басқарманың алдына келіп тоқтады.
— Рахмет, аға!

Назар аудармаңыздар, інім ғой (анда-санда чашканың ішіне түсіп шомылып алатын әдеті бар):)

Сағат кешкі 6-лар шамасы. Телефоным шырылдап мазамды алды. Pathword нөмір екен. „Кім болды" деймін ішімнен. "Қап, бәлем, біреу-міреу қарызын сұрап жылайын деп жатыр-ау" деп ойладым. Бірақ, соңғы рет кімнен қарыз алғаным есіме түсе қоймады. Көтердім.
— Ассалаумағалейкум Саке?
— Оооо, Ерекеее, уағалейкум ассалам (Ербол Серікбай — termin.kz, surak-zhauap.kz деп аталатын Еуропа мен Солтүстік және Оңтүстік Америкада қолданылмаса да, Азия мен Антарктидада мықты беделге ие сайттардың АДМИНИСТРАТОРЫ, KerekInfoның белді қолданушысы)!
— Бүгін сағат кешкі 8 де Венецияның қасындағы LogyCom деген дүкеннің жанындағы кафеге (Мереке деген кафе. Жазудағы Е, К әріптерінің сбеті жанбай қалған:))кел! — деді!

7-34. Қолымдағы экраны істен шығайын деп тұрған телефонымды алып, Ерболға қоңырау шалдым.
— Алло, Ереке, мен келдім.
— Келіп қалдың ба? Қазір барам. 10 минут!
Тұтқа қойылды.

Далада қар күреп жатқан жігіттерге қарап тұрмын! Бір-екеуі қазақ емес сияқты. Әй жарайды, қойшы соны!

Ербол келді. Кафенің ішіне кіріп ішпек-жемегімізді алып әңгімеге кірістік те кеттік! Ерболды сол күні өмірімде бірінші рет көрдім. Түр-сымбаты келіскен, қараторы жігіт (телефонын өзінен сұраңыздар:)). 2 сағаттай ұзақ әңгіме болды. Кафе жабылатын болған соң бір-ақ шықтық.

Кіршік қарды аяусыз басып келем. Жаңағы таксисттің айтқаны рас секілді. Машина түгілі аяғым шашылып қалайын деп зорға жүріп келемін.

Қыздар керек емес пе? — деді бір әйел.
Жоқ! — деппін тауар алғалы тұрған адамдай!
«Астафирулла, сақтай гөр, Жаратқан ием! Сенсіз кіммін? Біліп-білмегендерімізді кешіре гөр!»
Ішімде жиіркеніш лаулап жатыр! Әлгі жерге қайта оралып, әлгі әйелді қарға көміп тастағым келіп тұр. Әрі қарай жүре бердім!

Аптекада «зеленка» жоқ екен! Таусылып кетіпті!

Алдыңғы күні бір қызды көрдім! Ұнады! Көздері тым әдемі сияқты! Еңлік… Есімі де тым әдемі…

Дүйсенбі күні Отырар Университетінде лекциям бар! Содан соң Алма қалаға шығамын Алла қаласа!

Менің үйде тұрмыста тұтынбайтын артық заттардың болғанына жаным қас.«Керек боп қалар» деген қағидатты ұстанбаймын, өзіме ненің керек екенін білемін.Еміс-еміс үйді ескі-құсқы нәрселерден арылтып тұрамын, осыдан жаным кәдімгідей рахат табады. Бүгінгі бітірген ісім де осы болды. Үй жинастыра жүріп, екі дәу пакетке күл-қоқыс жәшігіне «жолдама» жазып бердім. Екі пакет ауылдан қатынаған біреу-міреуді күтіп шкафта тұр, ішіне баламның сыймай қалған киім-кешектерін толтырып қойдым. Ауылдағылар оны «гумпомощь» дейді. Фэн-шуйда пайдаланылмайтын ескі-құсқы бұйымдардың жағымсыз энергия бөлетіні туралы айтылады. Қысқасы — бүгін үйдің аурасын біраз қалыпқа келтіргендей болдым.

Азанда ұйқыдан тұрғаннан соң, жуынып шайынып алып, алдынан бері көре алмай жүрген киномның бірі "Әлеуметтік желі" (Фэйсбук ком сайтының негізін қалаушы жайлы) фильмін көріп тастадым. Содан қасыма көмекші баламды шақырып алып, машинасымен жұмыс жаққа барып, шамалы жұмыстарды ретке келтіріп қойдым.
Түстен кейін қасыма достарымды ертіп алып Балуан Шолақ спорт сарайын бетке алып шықтық. Қазір өтіп жатырған Қазақстан Республикасының бокстан өтіп жатқан 20-шы чемпионатының жартылай финалдық жекпе жектерін көруге. Біраз халық жиналыпты барсақ. Атақты боксшыларымыздан Біржан Жақыпов пен Данияр Елеусіновтың қатысуымен өткен жарыстарды көрдік. Қызылордалықтардың жекпе жектері кеше өтіп кетіпті. Ертең жексенбі күні өтетін финалдық жарыстарда тек бір жерлесіміз Рүстем Сыбаев қана бар екен.
Спорт сарайында қазақ спортының жарық жұлдыздары Ермахан Ыбрайымов, Болат Жұмаділовтерді көріп қуанып қалдым. :))
Жарыс күнінің ең қызықты жекпе жегі ең соңынан болғандай болды. Соңынан шыққан 91 келі салмақ дәрежесіндегі Шығыс Қазақстан облысының өкілін Алматы облысының боксері есінен тандырып тастады :)
Опшым ертеңгі финалдық ойындар қызықты болатын түрі бар. Алматылықтардың барлықтарына жарысқа келіңіздер демекпін. Кіру тегін.

Сенбі. Жұмыс жоқ, бірақ 9-да автомектепке бару керек. Әне тұрамын, міне тұрамын деп өзімді күштеп, әрең дегенде 8-40та ояндым. Сағат 11-де сабақты аяқтап, үйге келсем, әйелім әлі ұйықтап жатыр екен. Оятпақшы болып қасына жантайдым. Содан оның ұйқысын әбден ашқан соң, тұрып іш киімімді кидім.

Әйелім тамақ әзірлеп жүріп, плитаның ашасы розеткадан алынбайтындығын жеткізді. Мен шнурды тартып көріп едім, шынымен де розетканың іші балқып, ашаны жабыстырып тастапты. Тамақ ішіп болған соң, розетканы ашып қойдым да, өзім базарға жаңа розетка сатып алуға бардым. Өзінің тауарын мақтай жөнелетін сатушылардан әрең құтылып, өзіме қажетті розетканы алып үйге қайттым.

Үйге келіп, құралдарымды іздей бастадым. Өзімнің ұсақ-түйек жарақтарымды салатын қорабымды шығарып едім, ішінен қапелімде ештеңе табыла қоймайтынын білдім. Қажетті, қажетті емес қоқыстардың бәрін қорапқа жинай беріппін. Әйелім екеуміз «мынау керек, ал мынау керек емес» деп заттарды сұрыптай бастадық. Нәтижесінде бір пакетке жақын қажет емес шнурлар, розетка бөлшектері, сынған бұйымдар, атам заманғы көне телефондардың зарядкілері шықты.

Жаңа розетканы орнатып, «Вуаля!» деп әйеліме қарасам, маған күлімдеп бір құшақ… удлинительдер ұсынып тұр. Бәрі де істемейді: біреуі балқыған, біреуі күйген, біреуі үзілген. Содан бәрін құрастырып-құрастырып, іске жарамды екі-үш удлинитель шығардым.

Қазір демалып, осы жазбаны жазып отырмын. Бір сағаттан кейін мини блогкапқа кетемін.

Таңертең ерте сегізде үйден шығып аялдамаға бет алдып. Автобус жоқ, аялдамада адам да көп емес. Сосын такси ұстадым, мен баратын жерге жер қарада 400 теңге еді, бүгін 800 болыпты. Дабай жақсы дедім де, жауя кеттім.
Жарты сағаттан онбес минут артық жүріп келдім. Осы, дым қызық болмаса да.

Кеше қызметтес келіншектің қайтыс болған шешесіне бата жасап бардық, көңіл айттық. (Оның арғы күні орыс апаның жерлеу рәсіміне қатысқан ек. Осындайда қазаққа риза болып қаласың. Барлық шығынды, қызметті, мәйітханаға апару, шығарып салу бәрін-бәрін

Жұмыста отырмын. Машинам қызбай қалд, Ит дегеннен басқа түк келмеді.
Жұмысқа кіре бере бір ағайыным тел соқты, үш бірдей машинасы қызбапты. Маға сүйретпек болған шамасы. Түске қарай қыздырам шығар обедке барғанда.

***
Бастыққа болашақ сайттың концептін айттым. Қолдарымды ербеңдету арқылы болашақ баннерлердің кейпін бейнелегендей болдым. Ұзақ айтқаным соншалық: аздан соң сайт өзіме ұнай бастады.

***
Өте-мөте қымбат көліктерді жөндеумен нәпақа табатын жігіт, диагностикалық аппаратурадағы «00200010: Short circuit» деген хабарламаның «не қыхуйня» екенін білуге компьютерге отырайық деді. «Кароткий замыкание ғо» дедім. «Аха, вапще то дұрыс э! Вот сукі парктроник...» деп, машинаны зорлауын әрі қарай жалғастырды. Ішке барғасын «аудармама» сенімсіз болып, компьютерден бәрібір қарадым (ұялған күлегеш).

***
«Бүйтетін, сүйтетін программа істеу мүмкін бе?» деп сұрады басшылық. Екі аптада жасауға болад дедім. Негізі бір апта да жарайд, бірақ білем мен бұларды, артық айтып қоймасаң болмайды.

***
Экзотикалық ақауды көріп, таң қалдым. Очм былай: жөнделген комп, бірақ алып кетсе — "қосылмайд!" деп жылап, қайта әкеліп тастайд. Ішке әкелсе — істеп кетед. Ақыры өзім барып, розеткаға тестерді тығып, шошыдым: 290 V. UPS арқылы қосып кетіп құтылдым. Электрикке «рекомендеймін» рухындағы хат жазып қалдырдым.

***
Лифтідегі екі қыз тап мен кіргенде мырс етіп күліп жіберді. Шыққасын он бес минут бойы айнадан: арқамда, шалбарымның ауында жыртық жоқ па екенін қарап-қарап, көңілім орнына түсті.

***
Үстелден менен бұрынғы үш қызметкердің жазып қойып, басшылыққа апаруға бата алмай қалған арызын тауып алдым. Біреуі «диспенсер и чайные принадлежности» сұрапТ. Екіншісі «жұмыстан үйге апарып тастау мүмкіндігін қарастыруды» өтініпТ. Үшіншісі «не мои обязанности» сарынындағы «мақала» жазыпТ. Бастық рас айтқан екен: элементар сөздерді қате жазад деп, кейіп отыр еді.

***
Gastarbaiter -дің осы қауымдастығын көріп қалып, өзінің жазбасын оқып, күпәйкемен елестетіп ыржалаңдадым.

***
Mail.Ru-дың… гендік деңгейде сіңіп кеткен пошта екенін түсіндім!
Өте-мөте қауіпті қаржылық құжаттармен жұмыс істейтін жігіттің поштасын біреулер тағы «айдап» әкетіпті. Өзі соншама маңызды адам құсап, «сол, мен әлдекімдерге маза бермей жүрмін» деп қояд құпияланып. Аздаған тергеу нәтижесінде, өткен аптада демалыс күні поштасына компьютер салонынан кіргені анық болды. GMAIL-ді мақтап-мақтап, "әсіресе Сіздікіндей қауіпті жұмыстарға керемет шифрлеу жүзеге асырылған құтты сервис бұл!" деп, көпшікті қойып-қойып, пошта ашып бердім. Біраздан соң, таныс «фішт!» деген дыбыс шықты. Шыдамай қайтадан Майл.Рудан пошта ашып, Агент қосып алыпты. Бұрынғы қимастарымен қайтадан достасу үстінде екен. Айтатын ештеңе жоқ, тек эмоциялар келді.

***
Үйге қайттым. Ертең демалыс деген ойдан, үсті-басымның қутың-қутың етіп қуанып отырғанын байқадым. Адам тән деңгейінде де қуанады екен-ау деп, таң қалдым. Осы автобустың кондукторы сұлу-ау айтпақшы, сөз жоқ, тіфә-тіфә…

Луи Армстронгтың осы әні өзіме қатты ұнайды. Бала ұйықтатқанға да жақсы екен (Тексерілген!) :))

«Жазатын дым жоқ...» ©Ақзере

— Ананы қараңдар, аяғы жоқ ит жүгіріп барады!
Мен де жалт қараппын. Айқайлаған псих маған қарап: