Бүгін маған жазылған құттықтау каменттерін оқып отырып, Нұрғисаның бір жайтты еске түсіріп жіберді. Сіздермен бөлісейін дедім:

Шамамен 2003 жыл болуы керек. Ол кезде де КерекИнфо админімін. Түркияда студент кезім. Гүлчин деген түрік қызым болды. Сол қызбен бір ренжісіп қалған кездерім болуы керек (негізі қыздармен 1000 рет ренжісіп, 1000 рет татуласатынмын). Бір ой келді Гүлчинге сюрприз жасайын дедім. Керекинфо форумындағы қолданушыларға өтініш тастадым, Гүлчиннің номеріне «Arshat seni seviyor» (Аршат сені сүйеді) деп SMS жіберіңдерші дедім. Қазақстан, Ресей, Түркия, Қытай, Америка, Корея, Моңғолия сияқты неше түрлі елден SMS барыпты Гүлчиннің номеріне. бір мәз болып қалып еді.

Ол кезде флешмоб деген түсінік жоқ, идея қарайтын Google жоқ. Бәрі оригинал еді, ойлай алатын едік, ойланатын едік. Романтика бар еді. Қазір білмеймін, заман өзгеріп келе ме бұрынғыдай ой, бұрынғыдай романтика жоқ сияқты. Әлде мен байқамаймын ба қазіргі жастардан?..

Сіздер де өткен жылдардағы романтикалық сәттеріңізді бөлісе отырыңыздар.

Бізде тұрақты әңгіме жазып жүрген адам өзін біраздан соң априори «таланттымын» деп есептей бастайтын сияқты. Жалпы, ақын, жазушы біткен бірден өзін құдайдан ерек туған уникум деңгейінде қабылданатынына көзім үйреніп кетті. Ал батыста, қалам тербеушілерге кәдімгі даяшы немесе шаштаразға қарағандай қарайды екен. Бәлкім, бұл да стереотип шығар. Бірақ, қиялды түртпектейтін жаттығулардың, тіпті арнайы жазушылық қабілет дарытатын сабақтардың болуы — соның дәлелі.
Мен өзім адамда қиял өрбіту қасиеті әу бастан жоқ болса, оның кенет талантты болып кетуіне ешқандай курс та, жаттығу да көмектеспейтініне көзім жетті. Дегенмен, титімдей ғана ұшқын болса, оны әр-алуан өмірлік тәжірибе арқылы һәм қатемен жұмыс арқылы біршама тартымды дәрежеге жеткізуге болатынын да көріп жүрмін.

Жапонның тым қатал дәстүрлі этикасына протест ретінде басталған батысқа еліктеушілік бүгінде мына күйге жетіпті ...o_O Киото гейшаларының рухтары тыныш болғай.

USA Today газеті Infostrada Sports агенттігімен бірге жүргізген сараптамасы бойынша соңғы мәліметтерді қарайтын болсақ Қазақстан спортшылары 6 алтын, 2 күміс, 4 қоламен командалық есепте 24-ші орын алады екен. Бұл сраптама спортшылардың Олимпиадаға дейінгі түрлі жарыстардағы нәтижелеріне сүйеніп жасалған. Қаншалықты дұрыс шығатынын Олимпиада соңында көретін боламыз. Біз үшін оптимистік бұл болжам бойынша қай сопртшыларымыз медаль алады екен? Бірге қарайық.
Алтын:

• Серік Сапиев (бокс)
• Максим Раков (дзюдо)
• Ольга Рыпакова (жеңіл атлетика/ұзындыққа 3 қарғып секіру)
• Мая Манеза (ауыр атлетика)
• Светлана Подобедова (ауыр атлетика)
• Алмат Кебісбаев (грек-рим күресі)

Тарих, әсіресе, қазақ тарихы туралы ғылымда, өнерде, тағы басқа салаларда сөз қозғау аса күрделі дүние деп түсінемін. Ақтарылып жатқан «ақтаңдақтар» өз алдына, «ары тарт та, бері тарт» сөз-талас пен пікір-соғыс кез келген автордың кежегесін кейін тарттыруға әбден себеп бола алады. 3 мамырдан бастап қазақстандықтарға «Қазақфильм» ұсынатын Ақан Сатаевтың «Жаужүрек мың баласы» осы жолда «өгізді де өлтірмейтін, арбаны да сындырмайтын» туындылардың бірі болатын секілді.

Кеше машинада келе жатып, радиодан Ғалым Жайлыбай деген ақынның естелігін тыңдадым. Түрлі ойлар кетті. Опшым, бөліспекшімін…
Сонымен Ғалым Жайлыбайдың естелігі…
«Бала кезімнен осы бір көрініс мықты есімде қалыпты. Ауылымызда бір ағай болды, соғыстың алдында үйленіп, содан соғысқа шақырылып, жараланып, біраз құқай көріп, елге оншақты жылдан кейін оралған еді. Сол жылдары сүйіп қосылған жары, шыдамдылықпен оның жолына қарайлаумен күтумен болды. Хош, елге оралғаннан кейін, өзі соғысқа қатысқан әлгі ағамыз оның үстіне соғыста алған контузиясы бар, мінезі жайсыздау болып келді. Бірақ, үйіндегі жары соның бір де біріне қабақ шытпай көтере білді. Оған қоса ағамыз арақ ішеді, көбіне көшеде жүреді және әлсін-әлсін талып, құлап қалатын. Құлағанда да, бірде дұрыс жерде құласа, бірде, шыны айтқанда боқтықтың да, күлдің де үстіне құлап қалған кездері болды. Сол кезде ауыл іші гу-гу өсек қаулайды, кейбір „тілеулестер“ апамызға барып, байың пәлен жерде боқ-боқ болып құлап жатыр деп айтып кетеді екен. Сонда әлгі апамыз, жалма-жан бала-шағасымен жиналып, бағанын, киізін көтеріп, күйеуінің жатқан жеріне барып, сол жатқан жерде үстіне қос тігіп, самаурын қойып, шай қайнатып, отбасымен оның есін жинауын күтіп отыратын. Ағамыз да есін жинағанда қасында жұрттың көзінен тасалап қойып, үсті-басын тазартып, өзінің оянуын күтіп, мұңайып отырған отбасын көріп, жылыұшырап, түзеліп, көпке дейін арағын да ішпей, бала-шағасымен мамыражай тірлік кешетін.»
Қарап отырсаңыз, он жыл бойы сарғайып күткенде, сүйіп қосылған адамы тағдырының талайынан мүлдем басқаша адам болып алдына келгенде, оны сол күйінде қабылдап, және оның кемшілігін бетке басатындарға дәл осылай ақылды әрекетпен жауап беруді өз басым батырлыққа баладым.
Қазіргі уақытта «сүйдім-күйдім» деп қосылып, кейін қарапайым, үйдегі мусорды шығару үшін таластың нәтижесінде ажырасып кететіндер көбейді. Сүйдің екен, қосылдың екен, ендеше бір-біріңді ардақтау да парызың болып есептелетінін ұмытпаған дұрыс секілді…

Ұнайды: дарбыздың ортасын ойып тұрып «доғдыр маған тек ортасын же» деген приколды айту, еще ортасын жеу; таңертең мешіт жақтан естілген азанмен ояну;

Секас — үлкен қалада(Секс в большом городе). сериалы сонау бір жылдары КЗлық ТВ-лардан көрсетіле бастаған еді, онда мен баламын, 1-2 сериасын көріп фуййй ужас на деп жеркенген кезімде болған . Жақында бір досым толық сериалды жазып бергені. Сюжеттер желісі өте қызық, және жалықтырып алмайтындай әр сериасы 30 мин. ғана. Тек сериал арасында керексіз көөөөөөп секастың барлығы болмаса жақсы сериал деп шештім.

Бәріміз адамбыз, әсіресе қыздар қауымы қай жасқа келмесін, ішіндегі «кішкентай қыз» қылығы қалып қояды дегенге сенемін өз басым. Сериалдың мақсаты, әйел адамдардың психологиясын әр қырынан ақтарып көрсету болса, олар сол мақсатқа жетіпті. Көбіне юмормен, астарлы сөздермен бере білгендіктен, әр кейіпкерді өзінші жақсы көріп, жылы қабылдайсың.

Нью-Иорк қаласындағы шытырман оқиғалар желсі. Негізгі бассышылық махаббат тақырыбы

Кэрри Брэдшоу — жазушы, Нью-Иорк Ста газетінде, ну андай рублика жүргізеді.))) Үлкен махаббатын іздеуден жалықпай, арманындағы жігітті жолықтырсам деп, және жолықтырып, оған жетудегі небір қиындықтар көріп, қызықты оқиғалар өткеріп. Нешеме ғашық болып, өшіп/сөніп, қайта тұрып бақытты болған жан.

Шарлотта Йорк — өнертанушы қыз, өте байсайды, өзі консервант/аристократ, бір беткей, өмірді тек позетиф іздейтін жан. Тек идеал күйеу іздеп, аяғында дінін өзгертіп, өзі айтпақшы, тақырбас, сұрықсыз еврейге ғашық болып…

Саманта Джонс — Пиар менеджер, қаладағы барлық тусовкаларды жібермейтін, тек секас, ал қалғаны бос әурешілік, махаббат жоқ деп жар салған, өзіне сенімді, және сарказмен сөйлетін, юморист қыз.

Миранда Хоббс — заңгер. Өз күшіне сенетін, ақылды, романтикаға берілгісі келмейтін. Ешкімді идеал тұтпайтын қыз.

Бұл 4 қыз өз/ара достар. Сериалды көріп отырып, КЗда тап осындай шынайы дос қыздар бар ма екен? Әлде достыққа біз қалай қарайды екенбіз деген сұрақтар мазамды алды

6 сезонды сериалда. Айтылмаған сыр, ішілмеген ішімдік, істелмеген іс, көрілмеген қызық, естімеген өсек атаулы қалмайды)))

Керекинфоның хостингіне көмек ретінде ақша жиналатыны туралы өткенде айтқан едік. Негізінде бір қаладағы қолданушылар бірігіп, жинап банк арқылы салып жібергендері дұрыс. Ал, ондай мүмкіндігі жоқтар терминал арқылы салса болады. @sigma комиссиясы көп екенін айтты. Бірақ, бұл ең тиімді жол сияқты. Мысалы SMS арқылы жинағаннан әлдеқайда арзанға шығады. Өзім кеше салып, сосын оны Webmoney-ге айналдырып көрдім.

Астана 1 шілдеден бастап Астана күнін тойлауда. Астаналықтарға және Астана қонақтарына неше түрлі іс-шаралар ойластырылған екен. Солардың бағдарламасын іздеп отырып, мына сайтқа тап болдым.

www.astana2011.kz/kk

Астана күніне арнап істелінген сайт екен. Астана әкімдігіне респекттен басқа айтарым жоқ. Сайт сауатты жасалған, керек ақпараттың бәрін табуға болады.

Басшыларға да байланысты ғой деймін мұндай нәтиженің болуы. Үйреніңдер тек галочка үшін сайт жасап, өтірік қазақша версиясын қоятын арамтамақтар!