Соңғы кортеж

Көктемнің бір қоңыр салқын кешінде елдің тақта отырып тозған көсемі кенет мазасызданып ояныпты. Түнгі тыныштықтың өзінен үрей сезілгендей. Жылдар бойы жұртты темірдей тәртіппен ұстаған оның өзі енді әлденеден қорқатын болыпты. Түн ұйқысы бұзылып, айнаға қараса да көлеңкесі үрейленіп тұрады екен. Сол күндердің бірінде ол сенімді көмекшісін шақырып:

– Мені балгерге апар, бірақ ешкім білмесін, – деп бұйырыпты.
Әрі қарай

Қашқын екеудің хикаясы

Бір кездері ел ішінде беделі асқақ, сөзі өтімді бір саясаткер мен оның жанындағы блогер досы өмір сүріпті. Бірі мінберден түспесе, екіншісі интернетті шулатып жүріпті. Тендер, тапсырыс, айыптау, мақтау – екеуінің де күнделікті нанына айналған екен.

Күндердің күнінде ел ішінде үлкен шу шығып, екеуінің де бетпердесі ашылады. Елден қашып, шетел асуға мәжбүр болады. Жинаған қаражаттары той-томалақ пен сән-салтанатқа кеткен екен, көп ұзамай қалталары да жұқарады.
Әрі қарай

Айтылмаған жүк

Таң сәрі. Шекара бекетінің үстінен бозамық тұман аунап өтіп, бекеттегі сарғайған жарықтар әлсіз жарқылымен айналаны әрең әрлендіріп тұрған кез. Еркін, кеден қызметінің бастығы, термосын абайлап көтеріп, салқын тартқан кофені ұзақ ұрттады. Ешкімге айтпайтын, бірақ іштей мойындайтын бір әдеті бар — күннің бірінші пойызы өткенше ешкімге дауыс көтермейтін. Жанындағы қызметкерлер де соны білетін.

Бірақ сол күн бәрін өзгертті.
Әрі қарай