Үштен беске

Бұрынырақта мектептерде мынандай қызық үрдіс бар болатын. Үшінші кластан соң бесінші класқа секіртіп жіберу деген. Мен бейбақ сол секіріп үлгергендердің соңғысы едім. Төртінші класс қайда қалады, не үшін секіртеді сол кезде? Әлде дайындық сыныбынан өткендерді ғана секіртті ме? Олай дейтінім біз «нөлебай» оқыдық. БІріншіге көшкенде «нөлебай» оқымағандар келіп 1«б» класы бола қалды. Осылайша бастауыш кластарды «а» мен «б» болып оқып жүрдік. Әйтпесе кішкене қазақ ауылында класқа симай жатқан бала жоқтын. Уобщым, біз үштен кейін секіріп кеттік беске, аналар қалды төрт оқып. Осылайша бір-ақ күнде біз оларға «старшак» атандық.
Әрі қарай

Жұлдыздың саны қанша?

Аспан әлемін зерттеушілер жұлдыздардың нақты санын тапқан да болар кім білсін?! Менің баяндайын деп отырған әңгімем телескопты ойлап таппай тұрған кездердің әңгімесі.
Баяғыда бір айтыста өзін жеңіп бара жатқан ақын жігітті сөзден жеңбек болған қыз әлгіден аспандағы жұлдыздың дәл санын айтуын сұрапты. Жігітте тосылып қалмапты.
Әрине малдың санын баққан білер
Ел үшін ер жігіттер атқа мінер
Еркек сорлы еңкеңдеп не біледі
Жұлдызды шалқасынан жатқан білер-деп салыпты.
Әрі қарай

Суық торғайдың (воробей) құйрығы неге күрек?

Баяғы өткен заманда жер бетіндегі жануарлар мен жәндіктерді үш басты айдаһар билеп-төстеп тұрыпты. Елін 20 жыл билеген айдаһар қартайып айықпас дертке душар болыпты. Жан-жақтан алдырған емшілер кәрілікке қарсы ем таба алмай қиналыпты. Тек біреуі ғана «Патшамыз әлемдегі ең тәтті қанды ішсе құлан-таза айығады» деп диагноз қойыпты. Патшаның уәзірі бұл істі масаға тапсырыпты. Талай қанның дәмін татқан маса кімнің қаны тәтті екенін жақсы білетін. Мақсатты түрде адам қанын, оның ішінде жас сәбидің қанын іздеуге қолына колбасын алып жолға шықты.
Әрі қарай

Әлө, бұл маяк...

Қалта телефондарының қазақстандықтардың барлығына дерлік қол жетімді бола бастаған кез. Бір студент досымыз да (бізде студентпіз әрине) өзіне сотка алды. Полифания, түрлі-түсті дисплей… керемет опшым! «Былай хат жазасың»,«былай звандайсың», «маяк тастасаң бірлік кетпейді» деп жамырап білгенімізді айтып жатырмыз. Бәріміздің ақылымызды миы қабылдап үлгермеген болуы керек кешке анау туысқандарына, былай звондапты:
-Әлө, бұл маяк… Мен ғой (атын айтады) маякпен звондап тұрмын единитса кетпейд дейді ғой.Айта беріңіз. Апамдар аман ба? Қасқа аттың аяғы жазылды ма...?
Маягы тегін болмаған досымыз келесі күні бізбен сөйлеспей қойды)))
Әрі қарай

Қыз бен жігіт айтысы

Мені "Ұятсыз!" деп бәткәрдәлайын деп отырсаңыз әр жағын оқымай-ақ қойыңыз!
Баяғыда бір ақын жігіт (Жамбылдың жас кезі дегенде қауесет бар) Тарбағатай жақта қызыл сөздің биесін сауып сүтін ішкен ақын қыз бар дегенді естиді. Содан әлгі қызды сөзден жықпақ болып жігітіміз жолға шығыпты. Ол заманда сотка деген жоқ, бірақ әлгі ақын жігіттің келе жатқанын қыз каким та обрызым естіп алып алдынан шығыпты. Екеуінің кездескен жері Тарбағатайдың етегі болса керек.

Мен тұрмын Тарбағатай саласында
Сен тұрсың тарбағатай саласында
Екеуімз осы жерде айтысамыз
Жеңілсең маған қатын боласың ба?- депті жігіт ат үстінен түспестен.
Әрі қарай

Мен газетке шықтым!

Әңгіме мен жайлы емес, әңгіме менің бір ауылдасым жайлы)))) Еркек пе әйел ме, жас па кәрі ме ол жағын айтпай-ақ қояйын. Ол кезде мен әпкемнің үйінде тұратынмын. Шәй ішіп отырғанбыз,әлгі ауылдасымыз кіріп келді. Қолында гәзиті бар. Өзі сондай қуанышты. Амандасқан-амандаспағанын ұмытып қалыппын. Әйтеуір,
-Мен газетке шықтым!-деп мақтанышпен айтқаны есімде. Өзі әрненің басын шалып сауда-саттықта жүруші еді. Бір тілші мақтап жазған болар деп ойладым.Қолыма ұсынған газеттен іздегенімді тез тапсын деді ме ауылдасым курсор саусағымен көрсетіп жіберді. Сөйтсем, «Пәленше Түгеншенің мына жылы берілген мынандай нөмірлі куәлігі жарамсыз деп танылсын» деген жазудағы өз атын мақтаныш көріп жүр екен бұ қазақ))))
Әрі қарай

427-нің иесі

Төрт жүз жиырма жетісі несі деп отырған шығарсыздар. Бұл менің ешқандайда түрмелік не құпия нөмірім есес. Алматыда өткен тұңғыш қазақ блогшыларының құрылтайындағы жатқан қонақ үйімнің бөлмесі. Сіздің нөміріңіз 427 дегенде қатты қуанып кеттім. Себебі… Себебін мына жерден оқып алыңыздар. Біздің эрамызға дейінгі 427 ші жылы Платонның туғаны тағы бар дегендей. Алдыңғы жазбаларымда біраз қызықтарды жазып едім. Бөлмемде болған бөтелкелестер мен баклажкаластар да біраз қызықты жазбаларды жазған болатын. Бұл жолы мен сіздерге тың дүниені ұсынбақпын. Блогқұрылтайдың екінші күні таңғы төменге қарай түсіп Аршаттарды тоса тұрмақ ниетпен лифтіге міндім. Жолай 3-ші қабаттан бір қазақ тәте мінді. Амандастым. Танымайтын адаммен де амандаса салам кейде. Лифтідегінің жаны бір дегендей.
-Тәте, жол қысқарсын әңгіме айтыңыз-дегенім сол еді әлгі тәтемнің көзі шығып кете жаздады. Сірә, мені жындыға санады-ау деймін бірінші қабатқа түскен соң да мен жаққа оқтын-оқтын қарап тұрғанын байқап қалдым))))
Әрі қарай

Енді суға түсуге болады...

Бала кезімізде көктемнің алғашқы ыстықтарына шыдай алмай үлкендерден «Суға түсуге» (өзенге әрине) сұранатын едік. Сол кезде «Күн күркіреген жоқ» деп рұқсат бермеуші еді. Сөйтсек күн күркіреп, алғашқы жаңбыр жауып жер дүниенің тазаруын күтеді екенбіз ғой. Бізде бүгін күн күркіреді. Енді суға түсуге болады деген сөз. Сіздер жақта қалай, күн күркіремей суға түсуге болады ма?
Әрі қарай

Жалғастың суреті еске түсірді...

Баяғыда бір чукча әскерде жүріп ағаштың артына тығылып суретке түсіпті. Суретке түсіруші «Не үшін тығылып түсесің?» деп сұрапты. Сонда анау «Мен бұл суретті анама жіберемін. Ол» балам қайда?" деп қарап тұрғанда «мен мұндамын» деп атып шығамын" деген екен.


ПыСы: Жалғас Ертайдың фейсбуктегі суретін көріп еске түскен әнек қой)))
Әрі қарай