Баяғыда Жетісайда direct атты «Керекинфо» сайтының қолданушысы болыпты. Ол өмірінде бірінші рет пойызға отырып Алматылатып Қарағанды қаласына тепловоз басын тірепті. Оны вокзалдан a63a1 атты қолданушы тосып алыпты (кешігіңкіреп). Осы екі ортада екеуіне Abilakim 3-4 рет телефон соғып үлгеріпті (ал, ол екеуінің оған бірлік салатын ойлары жоқ).Содан үшеуінің басы қосылып, оңтүстіктен келген қонағымыздың шаруаларымен «Цифровой мир»-ға келіп кіріпті.

Ол жерден өзіне қажетті заттарын алған direct жағымсыз дауыспен:

Нұрберген келем деген соң Абзал екеуміз кәдмігідей қобалжыдық. Себебі, бұндай "ғақлия амигоны" бұрын соңды күтіп алып көрмеген едік. Негізі, Қарағандының қара асфальтына тағы біраз астаналық жігіттердің табандары тиюі керек еді,өздеріне белгілі себептермен келе алмай қалды.
Сонымен, Нұрбергенді таксиден бес летір баклашкадан сыра ішіп түсер немесе қолында тұтанған темекі болар деп жобалап отырдым. Баклашка жөнінде шатасқаныммен темекіге келгенде шатаспаған екенмін. Абзал екеумізді бұрыннан танитын адамдай, анандайдан құшағын жайып қарсы жүрді.

Интернет пен газеттегі ұрлық-қарлықты тыюға мына түрмен шамамыз келмейтін сияқты. Журналистерді кінәлап едік, енді сайттар қосылды. Rafaello-ның «Экс-қарағандылық футболшы Баварияны финалға шығарды» деген әңгімесі бар еді ғой, енді соны Қарағанды қаласының vkaragande.kz сайты тұп-тура көшіріп басыпты. Сенсендер де, сенбесеңде де мына жерде тұр. Your text to link... Тіпті, суреттерін де өздерінікі етіп қойыпты. Мына түрмен Керектегі мақаланы бүкіл газет-журнал көшіріп басатын шығар. «Швайнштайгер- жерлесіміз!» деп. Википедияға бір қарай салу да қиын болып бара жатқан тәрізді. Тек, КерекИнфоның ақпаратына сенетін болған ғой жұрт. КерекИнфо үшін жақсы. Ақорданың өзі ресми жаңалықтарын ұсынып қалуы мүмкін. Бірақ, қазақтар әлемдегі ең мықты спортшының, әртістің, саясаткердің, миллярдердің жерлесіміз деп бөсіп кететін шығармыз мына түрмен. Rafaello мысқылмен жазады, ал өзге жұрт оған кәдімгідей сенеді. Қызық ә?!

Мадрид. Сантьяго Бернабеу стадионы. Чемпиондар лигасы. Жартылай финал. Соңғы пенальти.

Ойын бойы үздіктер қатарында болған Бастиан келді де ақтық пенальтиді шіреніп тұрып тепті. Гол! Баварлықтар финалда.

«Жұлдыздарға ғашық болу» ауруына бұрын — сонды шалдықпаған едім. Қазір де, дәл солай. Бірақ, мен оның әндерін алғаш естігенде, әнші ретінде мойындадым (өзім үшін, әрине, халық оны баяғыда-ақ мойындап қойған). Қазақ халқына тән қоңыр дауысы, әдемі үні мені баурап алды. Ер жігітке тән сұлулық пен үйлесімділік бар бойынан табылатын сол адам — мен үшін өмірдегі теңдесіз жан. Зұлымдық пен ашкөзділік, хайуандық пен арамдық, сайқалдық пен арамдық басым түскен қазіргі қоғамда мен сол адамды адамгершіліктің символы деп бағаладым. Осы өмірде бір сәттік қызығушылықтар мен атақ үшін, өзінің қара басы үшін ар, намыс, ұят, адамгершілік, тазалық, имандылық, қарапайымдылық деген ұлы сезімдерді құрбан еткен кейбір(көпке топырақ шашпай-ақ қояйын) «жұлдыздар» тізіміне кірмеген «алтын адам». Оның ән айтпай-ақ күлгенінің өзі неге тұрады?! Сүп-сүйкімді бет-бейнесі… Көз-қарасы… Құдды бір періште дерсін…

Фейзбуктен сүйікті әншімнің Қарағанды қаласына келіп, концерт қоятынын оқыдым. Көшеде жарқағаздар(афиша) ілініп тұрмағандықтан, мүмкін жалған ақпарат шығар деген ойлар маза бермеді. Ең алдыммен, ойымда оның рас-өтірігін білу болды. Шынымен де, солай екен. Енді есіл-дертім алғашқы орындардың бірінен концерті билет алу еді. Өзім де ойыма келгенді істемей қоймайтын адаммын, ақыры сабақтан шыққан соң, құрбымды ертіп алып, Кеншілер сарайының кассасына барып, билет алдым. Билет алған алғашқы адамдардың бірімін десем, мақтанғандық емес шығыр. Бұл — өнерге, өнер адамына деген құрмет, махаббат…
Көптен күткен сәт те келіп жетті. Төреғали Төреәлі сахнаға шыққанда, әкем келгендей қуандым ғой. Жүрегім нұрлы қуанышқа бөленіп, бақыттан басым айналды десем артық болмас еді. Видеоға, фотоға түсіріп, фейзбуктегі достарыммен бөлістім, қуанышыммен ортақтастым. Кенет, техникалық ақауларға байланысты микрафон істен шықты. Періште деп жүрген адамымнан естіген сөзім: «Шіріктер, шіріттіңдер ғой! Лақтырып жіберейін бе?!». Техниканың аты — техника. Бұл өмірден жұмыр басты пенделердің өзі кетіп жатқанда, микрафонның істемей қалуы заңды дүние емес пе? Оны лақтырып немесе микрафонға жауапты адамдарды «шірік» қылып не таппақшы? Дүйім жұрттың алдында бұлай сөйлегені былай тұрсын, фотоға түсуге барғанда бәлісінгені-ай! Фотоға түскісі келмесе, мәдениетті түрде жеткізуге болар еді, міндетті түрде айқайлап, артымызға адам салып, есіктен итеріп қуып шықпай.
Қас-қағым сәт деген осы шығар… Қаншама жыл нағыз қарапайым, адамгершілігі мол деп жүрген адамнан көңілім қалды. Концерттен кейін көп ойландым. Атақ адамды осыншама өзгертеді ме, әлде халықтың іші-бауырына кіргенше, бетперде киіп жүре ме? Қызық, мен «жұлдыз» болсам, қайтер едім?

Бүгін Қарағандыда осы кітаптың тұсаукесерін өткізбекпіз. Ертең Астанада боламыз. Кеше Алматыда ұйымдастырып едік. Осы апта соларға Алматы, Қарағанды және Астананы көрсетумен өтетін сияқты.

Сонымен, Шымкентте, дәлірегі ОҚО, Төлеби ауданы, Біркөлік шатқалында 13-14 маусым күндері BlogCamp 2015 Жазғы мектеп өтті.
Мұның алдын, бес жыл қатарынан наурыз айында, атап айтқанда 2011-де Алматыда, 2012-де Астанада, 2013-де Шымкентте, 2014-де Қарағандыда және 2015-те Талдықорғанда БлогҚұрылтай өткен-ді. Мен ешқайсысына қатыспағанмын. Бірақ, білсем, бұл BlogCamp-2015 Жазғы мектеп өзіне дейінгі Блогжиындардан өзгеше болды.

Қарағанды қаласының зияткерлік мектебінде не бар?
— 350 адамға арналған мәжіліс залы мен асхана;
— Интерактивті тақтасы мен проекторы бар 60 аудитория;
— WiFi желісі;
— Бір үлкен және бір кіші спортзал;

Қарағандының қақ төріндегі этнобақта жаңа мешіт бой түзеді.Төрт мың адамға арналған құдай үйінің сәулеті Ақордадан кем емес. Бүгін Алла қаласа елбасы келіп тұсауын кеспек. Фотосын сосын саламын.

Осы алғашқы махаббат бар ма? Жоқ па? Түсінбеймін. Әлі басымнан, өлдім-күйдім дейтіндей сезімдерді өткізбеппін. Өзім майкен жақта тұрамын. Қарағандыны білсең, майқұдық деген жердің бір құтты жері бар. Автобус әрқашан лық толы. Сабағым күнде кешкі сағат алтыларда бітеді. Сол кез көпшілігі жұмыстан қайтатын уақыт. Өзіме үйреншікті 014 автобусымды күтіп тұрмын. «Уф, ах» деп әйтеуір ішіне кіріп кеттім. Сол жерде менімен бір жас жігіт таныса бастады. Есімімді сұраса «айтпаймын» деп қатайып алғанмын. Сондағысы ойымда: "қазір бір жерден түсіп қалады да мені жайыма қалдырады". Үміттеніп келемін. Өмірдің қырсығын айтам, екеуміздің түсер аялдамамыз бір болып шықсын. Амал жоқ. Таныстым. Бір көргеннен ұнатып қалғанын да айттып бақты. Мен нанбадым. Әлі де нанбаймын. Енді осылай танысқаным бірінші рет. Құлағыма сырғаның орнына «китайский лапшаны» ілген шығар.( Қайдан білем?) Сондағы жігіттің бір-ақ жауабы, мені ойландырып тастады.
— Егер мен интернетке «маған бір қыз ұнап қалды. Осындай-осындай автобуста, киімі мындай еді, аты-жөні кім? танысқым келеді. Қатты ұнап қалды», — деп жазсам, жігіт болмағаным ғой. Солай ма? Сол себепті қасымда тұрғанында танысып алуды жөн көрдім.
Негізі шынымен «тормоздарға сникерсте көмектеспейді». Талайлары жүр ғой ғаламтор арқылы танысып, ұнатып қалған қыздарына жақындай алмай. Жігіттер " жігіт " деген атқа лайықты болындар! Менімен танысқан бейтаныс жігіттен үлгі алындар. :J