Какая разница?

Кеше бір танысым машинасын ТЖО-ға апарған ғой, әңгіменің қысқасы, сонда бір орыс әлгі танысымды көрген соң сұрай бастапты. Басындағы тақиясына қарап «жақсы мұсылман» деп ойлаған екен. общым хиджама туралы сұрай бастайды ғой, қалай енді, мұсылмандар көп жасатады екен, емі жақсы екен, адамға жағады екен, соны алу керек еді деп, әлгі танысым енді мұсылмандар туралы айтып қалды ғой, (әлгі орыс христиан екен, мойнында айқыш бар). Хиджаманың жақсы екенін айтып келіп, сен христиансың ғой, қалай болар екен демей ме. сөйтсе әлгі сабазым «какая разинца?» депті ғой.
Оған екі қойың бір сом болып тұр ғой, дінде ешқандай айырмашылық жоқ сияқты көрінген ау деймін.
адам өзін мұсылман деу үшін оған куәлік керек, кәулік сөзі «Лә иләһә иллә Аллаһ, Мұхаммадур-РасулАллаһ» (Аллаһтан басқа Тәңір жоқ, Мұхаммед Аллаһтың Елшісі). Осыны тілмен айтып, жүрекпен бекіту.
Әрі қарай

Солтүстік эпидемиясы: ұсақталып, орыстанып барамыз.

арғы-бергі тарихымнан бастайын. менің ауылым шағын облыстағы, ең кішкентау аудандағы екі таза қазақ ауылының бірі. біздің ауданда сіган да бар, уакраин, татар, чечен, неміс, қай ұлтты қалайсың бәрі бар. интернационалмыз обшм. алайда ауыл тап-таза қазақша.
өз басым орыс тілін мектеп программасы бойынша ғана үйреніп шықтым. қалаға оқуға келгенде акцент болғасын дүкенде нан сурауға да ұялып жүрдік. қазір тфә-тфә орыс қыздарын сындыруға жарап қалдық
біз бітірген 2007 жылы ҰБТ қорытындысы бойынша біздің мектеп еліміздегі үздік 100 мектептің қатарына кірді. білімді базар жоқ берет. ауданда үнемі алда. облыста да алдыңғы қатардың бірінде. көптеген жетістіктері үшін химия, физика кабинеттеріне заманауи деп жатады ғой, қажетсіз құрылғылар көп әкелді. лингофон кабинетін берді. су жаңа газел де сыйлады. білім жағынан мықты енді. ауылда 60-ақ үй болса да осы мектеп ұстап отыр. көрші ауылдардан келеді оқуға. тіпті қаладан да квота үшін келіп жатады.
іштен шыққан жау жаман дейді ғой. ауылбайлар қалаға келіп, орысша шүлдірлегенсіп, ана тілін ұмытып кетіп жатқанды жиі көріп жүрміз. басында қаным басыма шапқанмен, қазір қалыпты қараймыз. үйреніп кеттік. алайда осы қаланың бәлелері ауылға келіп, іріткі салып кетет деп ойламаппын.
Былтыр 11 сыныпқа қала мектепбінен ауысып екі бала келген екен. бұл сыныпта өңкей ұлдар, арасында көрші аулдан келген бір қыз ғана бар. ұзын сөздің қысқасы, ана бәлелер келіп түгел сыныпты орыстандырып жіберді. бәрі понтоватся етіп орысша сөйлеп жүр. ана балаларды аяйма керек апайлардың өздері городскойлармен орысша сөйлеседі. епті осыны көргенде қаным басыма марафон жасап кетті. біздің кезімізде сыныпқа жаңа бала келсе, міндетті түрде төбелесіп өзіміздің заңға бағындырып алатын. мыналар түгел ұлдар жүріп, қаладан келген екі бәлені құдайындай көріп, артына қойша еріп кетті шешессс.
цгиннен басқа айтарым жоқ © asaubota
солтсүтік эпидемиясы: ұсақталып барамыз, орыстанып барамыз.
Әрі қарай

ОҚУ ХАҚЫНДА

Адам баласы мұқым өмірін оқумен, үйренумен өткізеді. Әр адам өзіне шама-шарқынша білім береді, тәрбиелейді. Өзін-өзі тану — тәрбиеге апарар тура жол. Өзіңді тәрбиелемесең, өзгенің берген тәрбиесінің сіңуі екіталай. Кешегі күндері бабабаларымыз мектепті өздерінен іздеген, ғылым-білімге құмартқан. Бүгін біз білетін ғұламалар «жаһанның соңғы сыйлықтарын» былай қоялық, қарапайым игіліктерге жүгіне алмады. Қазіргі білім беру үрдсіне қарай отырып, мұның барлығы керек пе деген ойда қаламын кейде. Оқу керек, ал оқыту көңіл көншіте қоймайды. Мектеп оқушыларының бүгінгінің күнінде он бір жылдық білімге үйреніп қалған кейпі бар. Ал қазір он екі жылдық білім сынақтан өткізілуде, алдағы уақытта ол оқу үрдісіне енуі керке деген талап бар елімізде. Одан қалды, былтырғы жылы бірінші сыныптан бастап міндетті ағылшын тілі пәні жаңашылдық болды. Біреу келісер, біреу келіспес, осы он бір жылдық оқуды керісінше кеңес заманындағыдай сегіз, он жылдық оқуға қысқартып тастаса қалай болар еді? Білім берудің қазіргі жолы қайтсе де тиімдірек болар ма еді? Бүгінде ақпараттық технологияның дамуы кезінде мұғалімдер компьютер көмегімен сабақ берудің жаңа амал-тәсілдерін қолданып, оны тереңіркек меңгере түссе, сабақты "қызықтының" қатарына қосатындар көбейер ме еді. Мектеп түлектерін тексерудің бүгінгі сынағы — Ұлттық Бірыңғай Тестілеу, қарапайым сөзбен ҰБТ-ға "ұлт болашағын тежеу" деген анықтама береді көпшілік халық. Онысы құп па деймін. Мектеп бітіруші оқушылар болашақ мамандықтарын тестілеу қорытындысымен таңдайтын болды, керек болса. Тегін оқу қайда болса, оқушы да сонда. Бұнысы түсінікті де. Бірақ, әу баста қаламаған мамандығыңды сүйіп кету көптің қолынан келмес, өгей мамандығыңды жетелеп, тәуекелге бел буасың. Инемен құдық қазғандй қиын да қызық оқудың басты құралы кітап екені тағы мәлім. Бізде оқулық өз уақытымен мерзімді түрде қайта басылып шығып тұрады, иә, ал ондағы тың мағлұмат, өзгерісті көзімізі шала бермейді. ИНТЕЛЛЕКТ, ИДЕЯ, ИННОВАЦИЯ — бүгінгі білімінің іргетасы осындай шикізаттармен қаланса жөн, қаланатынына да сенеміз.
Әрі қарай

Сымсыз модем MiFi Altel 4G. Wi-Fi барлық жерде!

Сәлем оқырмандар! Жақында Altel 4G компаниясының USB модемінің жылдамдығын тексерген болатынмын, ол тақырыпты мына жерден оқысаңыз болады: USB модем жылдамдығы. Жылдамдық ол жолы мен болған жерлердің барлығында жақсы көрсеткішке ие болды. Енді MiFi модем жылдамдығы қалай екен? Міне, осы сұраққа бүгінгі мақалада жауап ала аласыз. Ал модемнің өзі қандай екені жайлы мына және мына мақалаларда жазған болатын.



Төменде, жылдамдықты салыстыру үшін 11 жерде тексеріп шықтық. Ал маршрут мынадай:

Әрі қарай

Бауырсақ

ҰЛЫСТЫҢ ҰЛЫ КҮНІ ҚҰТТЫ БОЛСЫН! Бауырсақтың жасалу жолын қабыл алыңыздар!

1.ЕҢ БІРІНШІ ҚАМЫРДЫҢ КӨТЕРІЛУІН КҮТЕМІЗ!

Асыңыз дәмді болсын!: Бауырсақ

2.содан кейін қамырды әр түрлі формаға келтіріп кесіп қоямыз!

Асыңыз дәмді болсын!: Бауырсақ

3.қазанға ары-бері аударып, піскенше қараймыз!

Асыңыз дәмді болсын!: Бауырсақ

4.МІНЕ ДАЙЫН БОЛДЫ! ас болсын қабыл алыңыздар!
Асыңыз дәмді болсын!: Бауырсақ

Және де наурыз көжемді қабыл алыңыздар!

Асыңыз дәмді болсын!: Бауырсақ

P/S: Бұл «Samsung Наурыз көжесі» байқауы үшін арналған!Толық түпнұсқа мына жердеДауыс беріңіздер достар!
Әрі қарай

Нақұй.кейзет - Ұлттық демотиваторлар сайты ("ұлттық" сөзі андай* үшін)

Naqui.kz доменінде орналасқан қазақша (енді бикья тілінде емес қой) демотиваторлардың жалдамалы пәтеріне қош келдің, дос.
Демотиватор сөзі батыстан (әлде шығыстан...), өзге тілден (тура мағынада емес, қазақ тілі деген сияқты ғой) енген сөз болса да, қазіргі түсте интернеттегі ең сұранысқа ие контенттің бірі боп есептеледі (naqyl.kz сайты бұлай деп мотиватор туралы айтып жүр, сенбе, дос). Сондықтан “Күнәсіз күнәһарлар орталығы” осы демотиваторларды қазақ тілінде жасауды жөн санады (ну, қалай, бірден байып кеткіміз келіп отыр). Бұл сайтта сіз демотиваторларды автоматты түрде жедел, сапалы жасай аласыз (егер қолыңыз иықтын өскен болса) һәм жасаған дүниеңізді осы сайтта, әлеуметтік желілерде қастарыңызға бағыттап (қас болғанда дене мүшесі емес, жау деген ғой), бөлісуіңізге, сондай-ақ, компьютеріңізге сақтап алуыңызға болады (мысалы, D:\рефереттар\порно).
Әрі қарай

Сүрінгенге қол созу ұят па немесе көшеде құлап жатқанның бәрі маскүнем бе?

Your text to link...

Бүгін мына жазбаны оқып, 2 жыл бұрынғы өз басымнан өткен жағдай еске түсті. Оқып көріңіздер. Бәрімізге келетін жағдай сынды.

Көше бойымен келе жатып, жолдың арғы бетінде ұзыннан сұлап жатқан жігітке көзім түсті. Басыма ең бірінші келгені – «мас шығар» деген сұқсыр ой болды. Кейін ұялдым.

Байыбына кеш барғаныма қысылдым да, өкіндім. Бәлкім оның жүрегі қысылып, не болмаса басқа бір жері ауырып қалған болса ше?.. Осы ой жанымды жегі құрттай жеп тоқтамай қойды. Тек мен ғана солай деген пікірде болсам бұлай қынжылмас едім-ау. Біраз ұзап артыма бұрылғанда жер жастанып жатқан жігітті орнынан тұрғызған бір адам көзге түспеді.

Иа, оның сырт келбеті ішімдікке салынған адамға ұқсайтыны анық. Міне, осы құртады бізді. Бар адамды тек киімі мен әлеуметтік жағдайымен бағамдайтынымыз заңдылыққа айналғандай. Ол кісінің жан дүниесінде не бар, ол бізді қызықтыра бермейді. Жол жиегінде сұлап жатқан апталдай азамат біреудің ардақты әкесі, енді біреудің жан жары, өзгенің сүйікті баласы екендігі де сөзсіз. Ал соны неге естен шығарамыз? Тіпті маскүнемнің өзіне көмек қолын созсақ, ол да жан иесі ғой. Бәз біреулердің төрдегі диванында шалқайып жатқан мысық құрлы болмағаны да біз үшін. Бұл – безбүйректік пе, әлде астамшылдық па? Не болса да қателік жасап, осы тізімге ілінгендердің бірі екенім рас. Егер өзім үйдегі киіміммен солай ауырып көшеде құлап қалсам деген суық ой мұздатты жанымды. Мұздатпағанда ше, мені де қаңғыбас деп ешкім мойын бұрмауы ғажап емес қой.
Әрі қарай

Сіңіліме

Сіңілім 19.03.12 (10кл)
Өлеңімді сіңіліме арнаймын,
Әдемілеп сіңілімді мақтаймын.
Арман болып күткен менің сіңілім,
Сені көрсем көтерілер көңілім.

Мәз қыласың адамдарды,
Тәтті қылықтарыңмен,
Білесің жүрекке жол табуды,
Сүп-сүйкімді күлкіңмен.

Еріксіз жүректі баурайсың,
Жымиып бізді сен алдайсың,
Аспандағы жұлдыз бен айдайсың,
Жаным сен шырын мен балдайсың.

Сен менің сіңілім еркемсің,
Мен үшін бәрінен көркемсің,
Жайнаған әдемі гүлімсің,
Нұр шашқан аспаннан күнімсің.

Қазірден сөзге сен шешенсің,
Сіңілім өнерлі екенсің,
Сіңілім сенен зор үмітім,
Әлі-ақ талай биіктерге жетерсің.
Әрі қарай

Анекдотшы бала

Өткенде(21-ші ақпан) әжемнің қырқын беріп жатқан кезде бір туысымыз мені қасына шақырып алды. «Баяғыда бізге анекдот оқып бергеніңді білесің бе?».«Жоқ» дедім. Негізі есімде. Ол кезде мектепке бармаған кезімтін. Бес жас шамасындамын. Үйде "Қазақы қалжыңдар" әлде "Қазақша анекдоттар" дей ме бір жұқалтаң кітап бар еді. Ағаларым соның ішінен бір анекдотты бір-біріне оқып беріп, шиқылдап күліп отырғаны есімдетін. Сондай кезекті қонақтардың алдында өзімнің кітап оқи алатынымды көрсетіп мақтанғым кеп кетті. Көбісі «Лениншіл жасты» судыратып оқығанымда мақтап кететін. Қырсыққанда газет табыла қоймады. Әлгі жұқалтаң кітапты қолыма ұстап «Мама, анекдот оқып берейін бе?»-деп сұрадым. Әжем марқұм рұқсатын берді.
«Автобус ойдым-ойдым жерлермен секіртіп келе жатады. Жолаушылардың ішінде масаңдау жігіт болса керек. сол жүргізушіге „Әй, гондон! Ағаш тиеп келе жатқан жоқсың, жай жүұр“ деп қайта-қайта ескерту жасай берсе керек. Шыдай алмай кеткен жүргізуші қолына мантировкасын алып»Өзің түсесің бе, әлде түсіріп жіберейін бе?" деп анаған тұра ұмтылады. Сол кезде екеуінің ортасына бір әжей килігіп "Қарағым, Гондонжан, бір ашуыңды маған бер, барар жерімізге жетіп алайық" депті" деп бітетін әлгі анекдот. Қонақтар күлкіден қырылып қалды.«О»-ны «А» қылып оқу білмейміз. Әлгі сөзім тіптен күлкілі естілді -ау деймін…
Әрі қарай