Гастарбайтердің ең көп күткен айлығы

20-21 жаста едім.

Өзімді престижді универститеттің түлегі сезініп, кез-келген жұмыс менің келуіме қос аяғын көтере қуанатын шығар дегем. Басында сондай көрінді. Соған масаттанып, ананы таңдаймын, мынаны таңдаймын деп жүргенде, ақшам таусылып қалды.
Таныс емес камоктан қарызға 800 теңге ақша алдым (тамаққа, жолға). ЕРтең бір шабашка ұрып тастап қайтарып берем деп, залогқа диплом, удостоверение (лох-ай десейш), аттестат (оның не қатысы бар еді), РНН, СИК бәрі салынған папкіні тастап кеттім.
Әрі қарай

Гастарбайтердің алғашқы жұмыс орындары

30 минут уақытым бар, ойлануға уақыт жоқ, сондықтан қарғап-сілемеңдер бір бірлеп жазам.

Ең алғашқы бір күндік табысым:
400 теңге. 16 жастамын шамамен. Ақшадан тарығып, бір жездемнің мебель өңдеу зауытына барып, парталарды жинауға помошник боп тұрдым. Бір шуруп екі теңге. 3 сағат ішінде 200 шуруп бұраған болып тұрмын ғой сонда. Неге жұмсағаным есімде жоқ. Досыма телефон соғып мақтанғаным есімде.
Әрі қарай

Омар быраттың "ең-еңңдері"

Алдыңғы эстафетаға қатыспап едім. Пернетақтаны «ең-ең-еңңң» дегізіп от алдырып, мына эстафетаға бірдеңе жазып жіберейін деп, сол… ))

Тоздырмай, ең ұзақ киген киімім. Братанның маған бере салған бір қысқа жеңді шақпақ жейдесі бар еді. Соны бес жаздай кидім.

Ең ұзақ киген аяқ киімім. Бірінші курста бір қыстық бәтіңке алып едім. Ішінде «Estilo» деген ба, бір жазуы бар. Бірінші курстан бастап, оқу бітіріп, жұмысқа кірген бірінші жылға дейін бес қыс кидім соны. Іші кәдімгі қойдың жүнімен қапталған болатын. Үшінші жылдан бастап уылтарақ тықырланып, ер-тоқым қаптайтын былғары сияқты жылтырап кетті
Әрі қарай

Ең,ең,ең...Әбіләкім

Ең ессіз әрекетім — жұмыстас біреудің өтінішімен Астанаға (2007ж.) 500 000 теңгені жұқа күртешемнің қалтасына салып апару. Бұл жеердегі ессіздік, сол ақшаны Астанадағы соттың ішіне кіріп (үш бидің ескерткіші тұрған сот қалай аталады?) бір судьяға беруім. «Не үшін бердім?», «басым пәлеге қалмай ма?» деген ойлар миыма кірмепті сол кезде, жұмыстан үш күнге босатқанға мәзбін.

Ең бірінші басқарған тойым- шамалы адам жиылған құдалық (туған күн, анау-мынауды есептемегенде).Қарағандыдағы бір мектептің асханасында болып еді.

Ең бірінші рет трактормен жалғыз сапарым- 3-ші класта оқитын кезім. Үлкендер оталдырып берді. 30 км шамасы жердегі екінші жайлаудағыларға бардым. Трактордың шөп шабатын косилкасы және бар.
Әрі қарай

Эстафета - Ең, ең, ең. Сатыбалды.

Эстафетаның бұл формасы міндетті емес. Әйтеуір өздеріңізге байланысты «ең-ең-ең» дүниелерді еске алсаңыз болғаны.

Қолыма ұстап көрген ең көп ақша.
Алты жарым мың доллар. Қазақтардың астанасы Алматыға жеткізгенше көз ілмей, кірпік қақпай бардым. Кез-келген мент, жолаушы, саудагер дәл менің ақшам туралы бірдеңе білетін сияқты күй кештім мен. Тіпті Луговаяға жеткенде менде үркектік синдромы пайда болды: біреу қараса — мен де тіксініп қарай қалатын болдым. Алматыда ақшаны күтіп алғандар сәйкесінше құрметтерін көрсетіп жіберд, әңгіме жоқ. Бірақ ақша орнында тұр ма деп, ышқырымды сипап көре беретін әдет біразға дейін қалды.
Әрі қарай

Мен де жаздым эстафета

Ұнайды:
Адамдармен сырласқан — ай бір демалып қалам
Бәрімен амандасқан — таныстарыңның көптігін білдірсе керек.
Жұрттың мені өсектегені (жамандаса да) — назарда болғаным деп түсінем.
Жақсы блогтарды оқыған — Рауан Сәбитұлы сияқтыларды.
Түрлері әдемі, жан -дүниесі қарапайым адамдар.
Жалғыздық — кейде ешкім мазаламаса екен деймін.
Ноутбугім — «жаным» ғой

Ұнамайды:
Мақтаншақ адамдар.
Маған: «Көп сөйлемейсің, дә?»дей беретіндер.
Қараңғылық.
«Жығылғанға жұдырық»деген сөздің үнемі орындалатыны.
Бірнеше тіл білмейтінім.
Жұмысымның автобустан түскен соң ұзақ жерде орналасқаны.
Бал қоймайтын сараң мұғалімдер.
Жағымпаздар.

П.С: Эстафета деген қауымдастыққа қалай қояды?
Әрі қарай

KILYZAMAN: ұнайд/ұнамайд

Ұнамайды: Көлгірсіген көкбет өзеуреп ертедегіні еске салып, МАШАЙЫҚ қашып құтылыптының керін келтірген кезде; алтын шақта қара бақыр да бұйырмай, қағажу ететін дәнек арман болатын, болатыны несі — қас
Әрі қарай