Ең,ең,ең...Әбіләкім

Ең ессіз әрекетім — жұмыстас біреудің өтінішімен Астанаға (2007ж.) 500 000 теңгені жұқа күртешемнің қалтасына салып апару. Бұл жеердегі ессіздік, сол ақшаны Астанадағы соттың ішіне кіріп (үш бидің ескерткіші тұрған сот қалай аталады?) бір судьяға беруім. «Не үшін бердім?», «басым пәлеге қалмай ма?» деген ойлар миыма кірмепті сол кезде, жұмыстан үш күнге босатқанға мәзбін.

Ең бірінші басқарған тойым- шамалы адам жиылған құдалық (туған күн, анау-мынауды есептемегенде).Қарағандыдағы бір мектептің асханасында болып еді.

Ең бірінші рет трактормен жалғыз сапарым- 3-ші класта оқитын кезім. Үлкендер оталдырып берді. 30 км шамасы жердегі екінші жайлаудағыларға бардым. Трактордың шөп шабатын косилкасы және бар.

Бәйгеге шауып жүргенде ұтып алған ең үлкен жүлдем-үш аяқты «Урал» мотоциклі. 1997 ж. Оған дейін кілем жабылған ат дегендей сыйлықтар болатын. ол кезде машина тігу деген болмаған біз жақтарда.

Ең бірінші тепкен екі аяқты мотоциклім — «Минск» мотоциклі. 1997ж. алып берді.

Ең бірінші айлығым -15 мың теңге.

Ең тозбаған киімім — мектеп бітіргенде алған ақ көйлегім.Сапасы мықты көйлек екен. Биылға дейін кидім.Әлде, ақ көйлек көп киілмейді ме,әйтеуір әлі үйде,әлі киетін шығармын. Сол кезде көйлек маған үлкендеу болған -ау сірә…