Тағы бір K-Pop стиліндегі топ пайда болды — Black Dial (Блэк Дайл).

Ninety one продюсері Ерболат Беделханның інісі Есболат құрған топ. Алғашқы синглдары Сөйленің клипі кеше Гәкку арнасында жарияланды. Продюсерлерінің айтуынша өте қысқа уақытта, аяқ астынан құрылған топ.

Менің ойымша тым асығыс жасалған жоба. Дебют нашар деп бағаладым. Әуен де, сөздері де, топ мүшелерінің түрлері де тым жасанды, нашар, әуесқой.

Сіздің бағаңыз қандай?

Аса қымбатты С.

Хатыңызды оқып қуанғанымды жасыра алмаймын. Арнайы мен үшін анадай фотоны жазбаңызға тіркегеніңізге марқайып та қалдым.
Қарап отырсам Сізді көрмегеніме де 2 айға жуық уақыт өтіпті. Бірақ, соншалықты сағындым деп айта алмас едім. Жоқ, айтатын едім, бірақ ол өзімді де, Сізді де алдау болатын еді. Неге екенін білесіз бе?!
Қарап отырсам соңғы бес жылым телефонда өтіпті. Күн демей түн демей сипалай беріппін. Қайғырсам да, қуансам да жанымнан табыла кетеді. Бірақ, мына дүниенің жалғандығы секілді ондағы жазбалардың бәрі өтірік екенін кеш ұғыппын. Шын жүрегіңнен шыққан сөздерді жазғың ақ келеді ау, бірақ «желіге шығару» деген батырманы басайын деп тұрып, ойланып қаласың. Ойланып отырып, өшіріп тастайсың. Неге?! Өйткені, желідегі «маскаң» бар емес пе?! Біреудің ойынан, біреудің сөзінен қорқасың, жинаған «беделіңді» түсіруден қорқасың, толып жатқан қорқыныш әйтеуір. Бұрыштағы сыраханада отырып бір апта бұрын белгілі бір адамның қабылдауында болған кезіңдегі пафосты фотоларыңа фильтр таңдап отырасың. Ал сыраханадағы фотоларды вацаптағы достарыңа ғана жіберіп, желіге салуға қомсынасың. Блогерсің ғой :(
Бірді айтып бірге кеттім білем, сағынудан келіп шығады ғой… Сізді 2 ай көрмесем де дым сағынбаппын деп айттым ғой жоғарыда, бәрін өлтірген осы желі. Тіпті көршің білмейтін жаңалықты айшылық жердегі адам біліп отырады. Алыстағы ағайының қоңырау шалса, ішіңнен жақтырмай тұрасың, өйткені кеше ғана месенджерде сөйлестің емес пе?!
Қарап отырсам, әйеліммен де арқа-жарқа сөйлесіп отырып бір шәй ішпеппін. Сипалайтыным смартфон. Достармен жолыққанда да бір ойың телефонда отырады. Сондағысы, бір қызықты ой айтылса, дереу желіге салып жіберіп лайк жинап алу :(
Эхх, айта берсең көп қой, қарап отырсам осы әңгімені де бетпе-бет емес, интернетте бөлісіп отыр екенмін…
Шәй ішейікші осы ә?! Смартфонсыз.

Әлі есінде. Шешесі жылаған. Әкесі мұртын ширатып, қопаңдап қалды. «Менің балам, менің балам, өзіме тартқан».

16 жасында мектепті, 22-де магистратураны бітіріп, шетелге кетті. 27-ге толмай жатып бөлім, орда бұзбай тұрып бүтіндей бір департамент бастығы атанды. Әлгі шешесінің жылайтын кезі де осы.

Басқарма мүшесі. Топ-менеджер. Басында пәтер, астында көлік, алдында ауыр, қымбат ағаштан қиып жасалған үстел. Ағайынға беделді, құрылтайшылар алдында абыройлы. Бірақ…

Бірақ соңғы кезде көңілі орнында емес. Себебін білмейді. Білгісі де келмей ме, қалай өзі… Әйтеуір, әрең жүргенін түсінеді. Көрінген сөз шамына тиеді. Қит етсе қыртия қалады.

Оны қойшы. Бір үй орнындай аумағы бар кабинетінде қымбат вискиді сыздықтата жұтып, жуандығы бас бармақ сигараны жапырағын сытырлатып, бір басын қиып тастап, сорғылап, қою түтінін төбеге үрлеп отырып, неше түрлі роликтерді қарайтынды шығарды. Донбастағы жарылған үйлер, жол апаттарын түсіріп алған регистратор жазбалары, ондаған адамды жатқызып қойып, бауыздап немесе калаштың оғын себелеп өлтірген радикалдар, қойшы, әйтеуір, осыларды көріп, жүйкесі тынышталып, жаны жай табатын болыпты.

Тіпті бірте-бірте іздеп жүріп тауып, қарай бастады. Жиналыста, таксиде, ұйқыға кетер алдында, не керек, атқан таң мен өшкен шамның арасында осы типтес ең болмаса бір-екі роликті көріп алмаса, бірдеңе жетіспейтіндей болып тұрады.

Бір күні бұл жұмысқа балға алып келді. Шығып бара жатып былғары сөмкесіне сала салған болатын. Неге өйткенін өзі де білмейді. Қызық көрді ме екен…

Кірген бетте «Саламатсыз ба, Дидар Келгенбекович» деп орнынан ұшып тұрған хатшы қыздың басынан бір салды. Шалқалай барып құлаған мүрдеге мән берген жоқ, жалт бұрылды да, қабылдау бөлмесінде отырған, бұған таңырқап қарап қалған бөлім бастығына балғаны жіберіп қалды. Шеге қағып үйреніп қалған сайман шыр айналып, ауыр басымен шықшытты күтірлете сындырып барып қадалды.

Ентігін басып, екі иығынан ауыр демалып, төбеге қарап, талтайып тұрып қалды. Жымиды.

* * *

Полицияға бірінші болып диспенсердегі суды ауыстыруға келген қара жұмысшылар қоңырау шалған болатын. Оқиға орнына ұшып жеткен күштік құрылым қызметкерлері күдіктіні кабинетінен тапты. Қарсыласпады. Алдында жартылай ішілген вискидің бөтелкесі. Қолына кісен салынып жатқанда қайта-қайта «бақыттымын, бақыттымын» дей берді.

Стэнфорд университетінің психология жəне құқық профессоры Дэвид Розенхан бір қызық эксперимент жүргізеді. Ол ақыл есі дұрыс үш психолог, психиатр, педиатр, суретші, үй шаруасындағы əйел жəне аспирантты іріктеп алады.

Бұл сегіздік психиатрия клиникаларына барып белгісіз шуды, дүрсілді еститінін айтып өздерінің психикалық жағдайына шағымданады (шындығында олардың барлығы сау). Дəрігерлер оларлы науқас деп тауып клиникаға жатқызады.
Жындыханаға түскен соң барлығы да өздерін тəуір сезінгенін, шуды, бөгде дыбыстарды естімейтінін айтады. Олардың барлығы 52 күн емдеуде жатады. Ал клинкадан шыққанда жетеуіне «шизофрения» диагнозы қойылады, ал біреуіне «маниакальды-депрессивті психоз» жазылады.
Клиникадан шыққан соң дəрігерлер олардың жағдайы жақсарғанын байқайды. Алайда бір де бір дəрігер олардың ақыл есі сап-сау адам екенін байқамайды.
Эксперимент нəтижесі жарияланғанда барлық клиникалар оның нəтижесіне күмəн келтіріп, мұндай өрескел қателіктің орын алуы мүмкін емес деп шулайды. Профессор экспериментті қайталап тағы да жалған пациенттерді жіберетінін айтады.
Осыдан соң клиникалар келесі 193 пациентті мұқият тексеріп, 41-іне «псевдонауқас» диагнозын қояды.
Ал профессор сөзінде тұрмаған еді. Ол клиникаларға ешбір адамды жібермеген болатын…

Шетелге көшу жоспарыңызда бар ма? Бір рет болса да ой елегіңізден өткізіп көрдіңіз бе? Себептері қандай?

Сəлем қымбаттым. Сізді де желі жалықтырып, «достарыңыз» түңілдіре бастады ма? Иə, лайктың қадірі қашып, лентаңыздан қызық кетіп, комменттің де мағынасы қалмаған сияқты. Бастапқыда көзге шалынған ақымақтарды анфоллоу жасап жол таптым. Өзімше ақыл айтып сақтандырмақ та болдым. Бірақ «желіалаңдық вирусы» біраз аккаунтты шалыпты. Бұл вирус лайкпен, шейрмен тарайды екен. Тіпті вирусты бір емес бірнеше рет жұқтыруға болады. Жұққан сайын науқастың жағдайы нашарлап ем-домға келмейді деседі. Реал өмірді ұмытып есі тек желіге алаңдаулы. Өмірінің бар мұраты, функциясы тек желіге өтеді. Тек желі аясында жүзеге асады. Қазақы дəстүрлер, діни ритуалдар, мемлекеттік бағдарламалар, достық ишаралар, жұбайлық міндеттер де желіде жүзеге асырыла беретін болыпты. Өкініштісі біраз жақындарым да эпидемия құрбаны болған сияқты. Əлде тек симптомдары ма. Білмеймін қай кезде қалжың, қай кезде шын екенін. Смайлдар фактчекингі тренингіне бару керек еді… Кейде эпидемияның ошағынан сілтемелермен бөлісіп отырады. Содан соң лайк басуға қорқасың. Баспасаң бəлелер аңдып отырады. Оффлайнда да өмір бар дегендей. Кейде бар ғой, сізден де сезіктеніп қалам
Жартаста жалғыз отыру қызықсыз, бейадекваттармен қауіпті. Қайтпек керек?
Құрметпен Б.

Бұл — менің мұнайлы өлкеге алтыншы мәрте келуім. Осы күнге дейін не байқадым? Атырау — Шымкенттіктің көзімен.

1) Атырау — балшықты қала ма?

Ия, балшықты қала. Алдыңғы барғандарымда мән бермеппін, бірақ осы соңғы барғанымда ауа-райы өзгеріп, жаңбырлы болып тұрды. Әрине ол қаланың балшықты болып тұруына әсер етті.



Қаланы балшықтан тазартып жүрген «маман»



«Балшық мамандары» жетпесе техникалар да бар



2) Атырау — мұнайлы өлке ма?

Ия, Атырау — мұнайлы өлке. Қаланың дәл ортасында, дәлірек айтқанда Азия мен Европаны қосып жатқан орталық көпірдің тұсына мұнай шығарып жатқан құрылғының макетін қойып қойған. Ол құрылғы кәдімгідей айналып, «жұмыс істеп жатыр». Арт жақта тұрған Атырау облысы әкімдігінің ғимараты.



3) Атыраудағы көпір — Азия мен Европаны бөліп тұр ма?

Жоқ, ол — жалған ақпарат. Бұл — әрбір қазақтың көкейінде жүрген сұрақты көптеген мұнайшы, геологтардың жиналыс, форумдарында талқылап тастаған. Оны геологиялық және географиялық тұрғыдан олай еместігін дәлелдеген.



4) Атырау халқы дөрекі ме?

Бұл сұраққа жауап беру қиын. Дөрекі адамдар барлық жерде бар, бір жерде азырақ, бір жерде көбірек. Оңтүстік халқына Атырау халқы дөрекі болып көрінеді. Такси тоқтаттық. Тоқтаған таксидың есігін ашып «APEC 500 теңге» дедік. Жауап жоқ, такси есігі ашық күйінде жүріп кете берді. Шымкентте болғанда «Аз ғой мынауларың» деуі мүмкін еді. Бұл сурет иллюстрация үшін берілді және таксистке еш қатысы жоқ.



5) Атырауда тек 14 наурыз — «Көрісу» ғана тойланады.

Жоқ, Наурыз мерекесі де тойланады. Биыл Наурыз Атырауда Исатай-Махамбет алаңында тойланды.



Жиналған жұртшылық алтыбақан теуіп мәз.



6) Атырау халқы тек қазақша сөйлеседі.

Жоқ, еліміздің өзге жерлерінде секілді, әркім өзіне түсінікті тілде сөйлейді. Атыраудың маған ұнаған женрі — қалада қазақша жазулардың көптігі. Мысалға мына белгі көптеген қалада орысша немесе ағылшынша. Осы үшін атыраулықтарға респект!



7) Атыраулықтар — өте бай!

Жоқ, еліміздің барлық өңірлерінде бар сияқты ол жақта да бай адамдар бар, бірақ көптеу %) Бірақ қарапайымдары да бар. Қол боста жағажайға шығып балық аулайтындары да бар. Нәпақасын тауып жүргендері де болуы мүмкін %)



8) Атырау — масаға бай өлке.

Ия, солай. Бұл жолы наурыз айында барғаным үшін маса болмады. Бірақ алдын келген кездерімде танысқанмын масалармен. Адамды анемия қылатын масалары "ұятсыз". Қолыңа қонғанда қанша қусаң да кетпейді. Сурет иллюстрация үшін берілді және жағдай осыған ұқсас.



9) Атырауда ағаш өспейді.

Жалған! Атырауда ағаш өседі, бірақ неге бас жақтарын неге қырқып тастағандарын түсінбедім. Орталықта кесілген ағаштар көп. Ал мынау сурет жағажайда түсірілген.



10) Атырауға барған міндетті түрде фишбармақ жейді.

Жоқ! Атырауға 6 (мәрте, Ақтауға 4) мәрте барып тұрып бірде-бір мәрте фишбармақ жемеппін :(:Y



Атырау туралы стереотиптер осылай. Бірақ қонақжай екендігін ұмытпайық. Блогқұрылтай қатысушыларына уылдырық, спикерлеріне бір қорап балық, уылдырық сыйлағанын да атап өту керек %)



P.S.: Бұл стереотиптерді өздеріңіз де тексеріп көрілеріңізді ұсынамын ;)

Тақырыпты осылай қойдық енді. Қанат ағамыз ренжи қоймас.
Жалпы, Қазақстанның батыс өңірлерінен тек Ақтөбеге ғана барыппын. Онда да тек бір тәулікке. Алған әсерімді жеткізіп көруге тырыстым. Пост тым мылжың, мәні мен мағынасы жоқ құр ділмәр көрінсе тіпті фейсбуктан да өшіріп тастауыңызға рұқсат. Ал шыдап, аяғына дейін оқимын десеңіз — уэлком :)

Атырау

Қаладан алған әсерім соншалықты керемет деп айта алмас едім. Ия, қонаққа барып тұрып дастарханын жамандап кеткен секілді көрінер, бірақ, Атыраудан үлкенірек нәрсе күткенмін (бәрібір, Европа емес пе?!). Көбі жер үйлер. Бірақ бұл — толық газбен қамтамасыз етілген қалалардың ортақ «ауруы» секілді. Адамдарға зәулім сарайлар емес, ыңғайлылық қой керегі деп ақтап алуға болатын шығар. Табан аттасаң ескерткішке кезігетін Қызылжардай емес, парктері де ескерткіштері де аз көрінді.
Екі адамның бірінің аузында «Бергей». Тіпті, Бергейдің кезінде жасалған тірліктер — көрсеткіш ретінде де айтылады ау деп шамаладым. «Бергейдің кезінде соғылған жолдар ғой, оның алдында негізгі 2-3 көшеден басқаның бәрі ми балшық болып жататын», «Бергей кезінде басталған құрылыс қой», «Бергей бітіре алмаған ғимарат қой» деген тіркестерді көптеп кездестіресіз.
Халқы бақуатты көрінді. Көшедегі халықтың түрі «Ертең не жеймін» деп айтып тұрған жоқ әйтеуір. Адамдардың сөздерінен бір паңдық байқалады. Айтпақшы, батыста сервис жоқ деген мифті бұздым өзім үшін. Ия, Шымкенттегідей жаныңда тұрып, әке-көкелеп шығарып салмайды, салқынқанды, бірақ тиянақты. Ия, аздап бағалары қымбаттау, дәріханалары мен дүкендерінің арасы алшақтау, бірақ әбден ақ тұруға болатын қала.



Ұйымдастыру

Жетінші құрылтай. Мақтануға әбден ақ болатын шара. Қазақстанда жеті рет қатарынан өткен шара саусақпен санарлық шығар (егер мүлдем жоқ болмаса).
Мойындаймын, өзім биылғы ұйымдастыруға былтырғыдай қатыса алмадым. Тек сыртынан сілтеп қана отырдым. Белгілі себептерге байланысты бармай қалуым да мүмкін еді.
Барғанша уайымдап барғаным рас, бірақ шара мен ойлағаннан да тамаша өтті. Ұйымдастырушылардың мұндай тірлікпен бірінші рет келіп тұрмағаны бірден байқалады. Барлығы бірқалыпты, бірінен кейін бірі, рет-ретімен өтті.
Ең таң қалдырғаны — zhasatyrau.kz сайты. Редакциялық құрамы жастар болғанына қарамастан сақа журналистер секілді жұмыс істеді. Оператив, креативке толы посттар салып отырды. Ал Әшірдің жасаған видеолары оперативті ғана емес, професионалдығымен де ұнады. Жалпы, келешек Астаналық жастар ғой ;)



Спикерлер

Биыл форматы аздап өзгеше болғанын өздеріңіз де көріп отырсыздар ғой. Алғаш рет тек қазақтілді емес, орыстілді спикерлерді де қостық. Ұсыныс Атырау жақтан келіп түсті, қуана қарсы алдық.
Орыстілділерге де, қазақтілділерге де өзін мойындатып тастаған Әлішер Елікбаевтың келуі — құрылтайға тың серпін берді. 1 сағаттық қана презентациясында тіпті менің өзімді мотивациялады (қазақшасы қалай?). Аудиторияны бес ақ минуттың ішінде баурап алды да соңына дейін тура сол қалпында сақтады. Өзін қарапайым ұстайды екен, тым ресми шаралар оның да жынына тиеді екен :)
Былай, сөйлесіп көрдік, мүмкін «Жазғы блогкемпте» спикер ретінде тағы шақыратын шығармыз :)
Әнуарпейісов. Байтук. Молния Ноу коммент :) Құрылтайдың тақырыбы — азаматтық журналистика болған соң, бұлар да жүруі керек болған шығар енді. Келесіде жүрмейтініне уәде беремін.



Брогерлік

Құрылтай біте сала Абзал Сариев осы сөзді ұсынды. Брогерлік — блогшылардың бір-біріне достық сипаты, қолдауы, мүдде-мақсаттарының бір болуы. Ұшақтан түсе сала аяғымызды жерге тигізген жоқ. 2 күн бойы бүкіл жұмыстарын тастап, тәулік бойы жанымызда жүрді. Fishбармақтың дәмін таттық алғаш рет :) Қаланы да аралатты.
Эээ, бұл туралы көп жазбай ақ қояйын ;)

Осымен болып қалды ау. Сөз соңында блогқұрылтайды ұйымдастырғаны үшін, жаңа деңгейге көтергені үшін — барлық ұйымдастырушыларға алғысымды айтамын.
Жаңалық күтіңдер ;)

PS: фотолар zhasatyrau.kz сайтынан алынды.

Бұл да енді көрген жер. Сарайшыққа қарай жолға шыққанда тарихтың тереңіне сүңгіп, жылдардың, тіпті ғасырлардың иісі сіңген көне шаһардың құпиясын ақтарып тастайтындай сезімде болдым. Иек астындағы қырдан асып түскенде әлдебір құпия өз-өзінен маған ғана ашыла салатын сияқты… Бірақ бүгінде біз суреттен көріп жүрген Сарайшықтан да түк қалмапты. Смартфоныма ілінгені осы ғана.



Алақандай ғана жердегі үйінді. Біреу әкеліп, «Мынау Сарайшықтың орны», демесе құлаған қораның қалдығы деп өтіп кетерім анық еді. Аянышты-ақ. Бірақ ештен кеш жақсы, Жайықтың жағасында жұмыс қызып жатыр екен.



Әлгінде қоңылтақсып қалған көңіл орнына түскендей де болды. Оны сол мезетте түсірілген мына видеодан да байқалады.

Атырау – Атырау облысының әкімшілік орталығы, Қазақстанның батысында, Жайық өзінінің бойында орналасқан қала. Қаланың негізі 1640 жылы қаланған. 1920 жж. қысқа уақытқа большевиктер Гурьевті Чапаев деп қайта атаған. 1992 ж. бері қала атауы — Атырау.

Атырау тұрғындарының айтуынша қалада өмір Жилгородокта басталған. Жилгородоктағы соңғы аялдама. Бұрын бұл жерде арка болған, қазіргі таңда жоқ.


Құрманғазы атындағы мәдениет сарайы. Бұл ғимарат та Жилгородокта.


Орталық көпір жақта бұрын рестораны бар «Чайка» өзен-вокзалы болған. Қазір бұл жерде қала әкімшілігінің ғимараты тұр. Ал көпірдің арғы бетінде көрініп тұрған ақ ғимарат — Атырау облысы әкімшілігінің ғимараты.


Орталық көпір үстінен жағажай көрінісі.


Жағажайдан көрініс.


Бұрынғы «Гипроказнефть» мемлекеттік жобалау институты ғимаратында қазіргі таңда Атыару облысы қазынашылық басқармасы орналасқан.


Басқа ракурстан.


1970-терде ауылшаруашылығы басқармасы болған жер қазіргі таңда Атырау облысы салық департаменті.


Жайық өзені бойында орналасқан «Атырау» санаторийі.


Темір жол вокзалы.


Атырау қаласындағы шіркеу. Сурет 1947 жылы түсірілген.



Жағажай салынып жатқан жылдар. Біз жағажайға суретке түсіру үшін бардық, бірақ гид бұл жердің алыста екенін айтты. Біз ол жаққа бармадық. Сол үшін интернеттен басқа бір азаматтың түсірген суретін алдым. Суретін рұқсатсыз пайдаланғаным үшін ренжімес.


Бір кездердегі «Гурьев» қонақүйінің атауы өзгерген, қазіргі атауы «Атырау» қонақүйі. Біз бұл жерге де бардық, бірақ ағаштар қөсіп кеткені үшін бұл ракурстан суретке түсіру мүмкін болмады. Сол үшін басқа бір сурет пайдаланылды.


P.S.: Кей суреттердің түсірілген жылы мен атаулары дұрыс болмауы мүмкін. Атыраулық ағайын мені түзете жатар.

Аз ғана күнге және блогқұрылтайға келгенім үшін қаланы қыдырып, суретке түсіру үшін уақыт тығыз болды. Ауа-райы да жаңбырлы болып, тамаша суреттер түсіруге мүмкіндік болмады. Бірақ қайтадан келіп суретке түсіремін, бұл фоторепортажды толықтырамын және мына балық аулаушылардың қасында балық аулаймын. Күтіңіздер!