Қоғамымызда даулы мәселеге айналып отырған өзекті жайттардың бірі – жетімдер мәселесі. «Жетім көрсең, жебей жүр» деген ата-бабамыздан қалған сөздің өзі халқымыздың жетімін жылатпағанын, жесірін қаңғыртпағанын меңзейді. Сондықтан біреулер «жетімдерімізді сатуға қатаң тыйым салу керек» десе, енді біреулер «олардың шетелдік болса да, ата-ананың жылуына бөленгені дұрыс, сондықтан оларды асыраушысы табылса, сатқанымыз дұрыс» деседі. Бірақ қазіргі таңда шетелге бала беру жағынан әлем бойынша үшінші орын алып отырғанымызды ескерсек, қоғамымызда бала сату туралы пікірдің басым түсіп отырғанын аңғарамыз.
Осы орайда «Жаңғыру» қоғамдық қоры «қамқорлыққа зәру балалар мен шетел азаматтары асырап алған балалардың жағдайын реттейтін заңдық базаны зерделеу» тұрғысында жүргізген сараптаманың қорытындысы осындай. Орын алған бұл жағдайдағы басты мәселе де – осы уақытқа дейін жетім балалардың күйін күйттейтін бірде-бір заңды құжаттың болмауы. Өйткені осы уақытқа дейін шетел асып кеткен балаларымыздың көбінің тағдыры белгісіз күйде қалып отыр.
Оның себебі де жоқ емес. Мәселен, шетел асып кеткен балаларымыздың басым бөлігі АҚШ-қа тиесілі болса да, аталмыш конвенцияның бұл ел алдында күші жоқ. АҚШ-тың сыртқы істер министрлігі конвенцияға қол қойғанымен, АҚШ сенаты оны ратификациялау туралы заңды қабылдамай тастаған. АҚШ қана емес, басқа да ірі-ірі мемлекеттер бұл конвенцияны мойындамаған. Бұл тұрғыда конвенцияның мойындалмауы себепті біздің елдің де шетел асып кеткен балалардың өміріне араласа алмау қаупі зор болмақ.
Бүгінде ел халқының 4,5 миллионын балалар құраса, соның 46 мыңнан астамы түрлі себептермен ата-ананың қамқорлығынсыз қалып отырғандар екен. Оның ішінде 16 мыңдай бала – мемлекеттің қарауында. Мемлекет қарауынан шетелдіктердің қамқорлығына ауысып жатқан балаларымыз да баршылық. Сандарды сөйлетсек, бүгінге дейін 6014 бала шетел асқан.
Соңғы он жылда еліміз бойынша 37 450 бала асырап алынды. Оның ішінде қазақстандық азаматтар — 28 мыңнан астам бала (77 пайыз), баланың шетелдік туысқандары — 500-ге жуық бала (1,2 пайыз), шетелдік азаматтар 8 мыңнан астам бала асырап алған. Шетел асқандарды таратып айтсақ: АҚШ — 6406, Испания — 600, Бельгия — 343, Германия — 173, Канада — 167, Ирландия — 140, Франция — 131 бала (21,8 пайыз).
Осы ретте айтқым кеп отырған мәселем мынандай.Бәрімізге белгілі жақында Франция елінде бір жыныстылардың некеге отырып, олардың бала асырауларына болатындығын заң жүзінде бекітілгенді. Қауіптің көкесі сейілер емес. Францияға берілетін біздің қаракөздеріміз осындай азғындалған отбасының қарауына түспейтініне кім кепіл.Осы мақалам арқылы жоғарыдағыларға осы мәселеге байланысты заң немесе қатал шара қолдануларын сұраймын.

Айтпақшы, еліміз шетелдіктерге бала беруде 1,5 миллиард халқы бар Қытайдың да алдына шығып отырғанын айта кеткен жөн. Осылайша шетелге мұнай шығарудан әлем бойынша төртінші орын алсақ, бала беруден үшінші орынға шығып отырмыз. Елімізде шетелдіктерге бала берумен айналысатын 40-тан астам агенттік бар. Ал агенттіктің бір баланы шетелдіктің иелігіне заңдастырып беруден табатын табысы 30-35 мың долларды құрайды. Ал бұл ақша кімнің қалтасына құйылып, кімдердің қалтасын томпайтып жатыр? Бұл жағы тағы беймәлім. Шынтуайтында, біздің мемлекеттік органдар тек бала саудасына байланысты өтініш берген ұйымдар мен агенттіктерді тіркеумен ғана айналысады екен.

Сонда жетімдердің жебеушісі кім?
Шетел асқан жетімдердің құқын қорғайтын заңдық құжаттың жоқтығы – өз алдына, өз еліміздегі жетім балалардың құқының қорғалуы да көңіл көншітпейді. Республикамыздағы жетім балаларға арналған 44 балалар үйі мен 22 мектеп-интернатта 8 987 бала тәрбиеленеді. Бұл балалардың барлығы дерлік кәмелеттік жасқа толғаннан кейін көшеде қараусыз қалады. Не мамандығы, не басында баспанасы, тіпті жанашыр ағайын, туған-туысы жоқ мұндай балалардың қылмысқа да жиі ұрынатынын мамандар растайды. Осылайша не шетелдегі, не еліміздегі жетім балалардың болашағына қамқор бола алмай отырмыз. Ал бұл мәселелердің барлығын заңдық тұрғыдан ғана реттей алатынымызды ескерсек, елімізге «Жетім балалар туралы» жетім балалардың мүддесін қорғайтын заңның қажеттігі айқындала түседі. Неміс халқының Ата заңының 7-бабында арнайы шетелге адам сатуға қатаң тыйым салынған. Бізге де шетелге бала шығаруға заң жүзінде қатаң тыйым салатын кез жетті деп ойлаймын.. Ау, олардың бейкүнә жанарларын жат жұртта жәутеңдеткенше, неге шетелге бала сатуға біржолата нүкте қоймаймыз? Қандайма қиын-қыстау кезеңдерде де жетімін жылатпаған ел едік қой. Енді не болды бізге?..

Мемлекеттi құрайтын, сақтайтын, өркендететiн, қорғайтын халық екенiн бiлiмiз. Сол мемлекеттiң iшiнде халық — сыртқы жаулардан, өзiнiң қауiпсiздiгiн, саяси-әлеуметтiк құқықтарын қорғауға, өзiне бағынышты, бақылауда болатын өкiмет /билiк/ жүйесiн құрады. Оны демократиялық қоғам деймiз. Ондай қоғам азаматтары билiкке: жеке басының мансабы, атақ, баю үшiн емес – халық мүддесiне адал қызмет жасап, халықтың жақсы өмiр сүруiне тер төгу үшiн, әдiл сайлауда, халықтың қалауымен келедi. Олар халықтың емес, жай бiр азаматтың көңiлiн қалдырғанның өзiнде өз еркiмен билiктен кетуге барады.
Халықтың бақылауында жоқ өкiмет /билiк/ мыңның құқы бұзылып, жүйкесiн тоздырып, аздырып жатса да мiз бақпайды. Олардың түйсiгiнде – бақ, абырой отырған креслоларында. Сондай жандарға жаным ашып, аяймын: бiр күнi креслодан айырылатын күнi келетiнiн ойлап. Олар да өз замандасымыз, жақсы өмiр сүрiп, бақытты болсын: тек қоғамды азғындататын, мансапқор, әдiлет жолынан тайғандарынан Алла өзi сақтасын. Мен әзiргi билiктегiлердi жақтап, кемшiлiгiн айтайын деген ойым жоқ. Кiмнiң-кiм екенiн көзi ашық, көкiрегi ояулары өз бағасын бере жатар. Әзiр бiр басшының кемшiлiгiн айтып, сынасаң: өзiне сын көзбен қарап, неге халықтың көңлiнен шыға алмай қалдым демейдi. Керiсiнше, кемшiлiктi айтқан адамды жаудай көрiп, айналасындағы жағымпаздар шие бөрiдей шулап, шабуылға шығады. Ең ақылдылары, бұзақыларға тапсырыс берiп қорқытады, таяққа жығады. Айналып келегенде атшысы да, қосшысы да бәрi өз қандастарымыз, замандастарымыз. Себебi неде? Менiңше, бiрiншi рухани азғындығымызда ма деген ойдамын. Неге десеңiз? Жан-жақты бiлiмдi, рухани бай, мәдениеттi адамдар өте мейiрiмдi, әдiл… болады.
Бiз, жергiлiктi әкiмдер, депутаттарымыз түнде ұйқы көрмей, күндiз табандарынан тозып халықтың құқықтарын, мүддесiн қорғап жүр деп айта аламыз ба? Ия, қорғайды дегендi сирек естимiз.
Қоғамдық көлiктерде қашан жолақы қымбаттағанша көлiк қожайындарының жар құлақтары жастыққа тимедi. Құрғақ уәденi үйiп-төктi, қызмет көрсету сапасының артатындығына сендiрдi, оған халық қалаулыларын да иландырды. Ақыры дегендерiне көндiрген соң, уәде де қалды жайына, сапасын да ешшкiм назарға алмады, «баяғы жартас – сол жартас».
Күнделктi өмiрде билiк тарапынан: халық жеке құқықтарына қатысты қызметтерiн сезiнбегендiктен, қайдан есiтiп, бiлсiн? Жай жолаушылар көлiгiнiң қызметiн алайық. Мақала жазу себебiм де осыған байланысты. Әзiрше жолаушылар көлiгi қымбаттаса да, жүрiсiнде, тасымалдау мәдениетiнде өзгерiс жоқ. Оны бақылайтын органдар, көрсе де көрмей, бiлсе де бiлмей отыр. Себебi, сол жемқорлық. Күнделiктi жүргiзушi беретiн ставкасы… Ал халықтың қиналып, жүйкелерi тозғандарымен iстерi жоқ. Америкада қоғамдық көлiк кестесiнен 15 минут кешiксе, «дабыл» көтерiп, көлiк минстрi орнынан кетуге дейiн барады екен. Бiзде бiр сағат кешiккенi тұрмақ, бүкiл бағыттағы автобус жүрмесе де былық ететiн басшы жоқ. Қаламыздағы №70, №19, №4, №66 автобус-маршруттары тым сирек жүреді. Өткенде вокзалға барам деп №19-шы аквтобусты күттім.15 минут өтті, 20 минут өтті, жарты сағаттан кейін бірақ келді, жарықтық. Неге кешіктіңіздер сұрасам? Біздің уақытымыз сондай деп жауап қайтарады. Орбитадан КарГУ-ға бару үшін №70-ші автобусты күтесің. Таңғы 8-де шығып, ол автобусты тағы да жарты сағаттан көп уақыт күтесің. Оны күттің не, күтпедің не?!
Әр күнi қоғамдық көлiкке мiнемiн, бiрақ мен күткен бағыттағы автобустарды бiршама күтуiме тура келедi, кестемен жүрсе де, кешiгiп жүредi. Бiр-бiрiмен жарысқан, желiккен жүргiзушiлер (бәрi емес) мәдениеттен де жұрдай. Жол-жөнекей ұялы телефонмен әлдекiмдермен ұрысады, сыбап боқтайды. Әр аялдама сайын ақша жинаушылар көпшiлiктен түсетiн жанның бар-жоғын сұрайды. Түсетiн адам жоқ болса аялдамаға тоқтамай, құйғытып өте шығады. Кейде тiлiмiздi кәлимаға келтiрiп, қашан межелi жерiмiзге жеткенше жанымызды шүберекке түйiп барамыз. Көпшiлiктiң көңiлiне жаға ма, жақпай ма, жүргiзушiлердiң шаруасы жоқ, барынша музыканы қатты қойып, онсыз да жүйкесi жұқарған, жұрттың жүйкесiне тиедi. Ал, кешкi сағат 19-дан соң қоғамдық көлiк күту бекер.Иа, солай. Бұл мақаламды оқыған кез келген қарапайым халықтың айтатыны да осы деп ойлаймын.
Демократиялық елдердегiдей әкiмдердi халық сайламаған соң, халықтың көңлiнен шығуды ойламайтыны белгiлi ғой. Халық сайласа, «құқықтарыңды қорғай алмадым, бiр сағат көлiк күткенiңiзге өзiмдi кiнәлi санаймын» деп, өз еркiмен орнын босатар едi. Адамдардың жүйкесi көлiктiң жүрмеуiнен жиi жұқаратын болған соң, Қарағанды қаласының әкiмi тың назарына ұсынып, халықтың мұқтажына көңiлдерiн бөлер ме екен деп жаздым. Мақаладағы мәселеге әкiмдер, депутаттар назар аударар деген ойдамыз.

Қазіргі таңда шағын кенттердің шағымы өте көп. Солардың бірі –Ақшатау кенті. Әлем бойынша вольфрам қорынан Қазақстан бірінші орында тұр. Балқуы қиын және отқа төзімді металдарға дамыған мемлекеттерден сұраныс та күн сайын артып отыр. Алайда, еліміздегі алтыннан қымбат осы металдарды игеруге мүмкіндік жоқ. Кеңес дәуірінде ашылған кеніштерден шыққан өндірістік қалдықтар да қазір экологиялық жағынан қауіп төндіруде. Бір ғана Қарағанды облысындағы Ақшатау кентіндегі кен -байыту фабрикасынан тараған радиация қатерлі ісік ауруының таралуына жол ашып отыр. Ақшатау кен-байыту комбинаты өткен ғасырдың 90-жылдары жабылған. Осы комбинаттың жер бетінде қалған өндіріс қалдықтарынан сол өңірге радиация таратуда. «Радиациялық фон 16 рентгеннен аспауы қажет, ал бұл аймақта 45 рентгеннен жоғары»,– дейді мамандар.
Ақшатау кентінің әкімі Шәріпов Талғат мырзаның айтуынша: «Бұрыннан қалған шахтылардың беті ашық. Солардан радиация тарап жатыр. Астарында су толып тұр. Осы комбинаттан кеңес дәуірінің кезінде вольфрам мен молибденнің шикізаты алынатын. Ал, балқуы қиын отқа төзімді металдар Кеңес дәуірінде Өзбекстандағы Шыршық комбинатында өндірілген. Бүгінгі күні ТМД елдерінде сирек кездесетін металдарды өндіретін фабрика жоқ. Сондықтан, Қазақстандағы вольфрам мен молибденге әлемнің дамыған елдерінің көзі түсіп отыр. «Ақшатауда өндірістік қалдық деп есептелетін 25 млрд. доллардың кен қоры жатыр», – дейді мамандар. Соны қайта өңдеп шығаруға Үкіметте қауқар жоқ. Экологиялық проблемадан экономикалық табыс табуға болады. Экологиясын түзеп берсе, халыққа тиетін бірінші пайдасы сол. Екіншіден, жаңадан жұмыс орындары ашылады. Молибденнің қаттылығы болаттан бірнеше есеге асып түседі. Ал оны өндіретін жаңа комбинатты салуға 2 млрд. АҚШ доллары көлемінде инвестиция керек екен. Украина мен Ресей бұл жобаға қаржы салуға дайын. Өйткені, молибден шыққан жерден осмий металы шығатынын ғалымдар жақсы біледі. Ғарыш саласына пайдаланатын осмийдың бір грамы 300 мың долларға бағаланады. Осы жер асты байлығын игеру Қазақстанның басым бағытының біріне айналып отыр. Ақшатау Ұлы Отан соғысы кезінде елімізге 75-80 пайыз вольфрам мен молибден берді. Қазіргі кезде жоба Елбасымыз Нұрсұлтан Әбішұлының бастауымен 2020 жылға дейінгі индустриалдық-инновациялық даму бағдарламасына кіріп отыр. Бағдарлама бойынша қатты металдар мен түсті металдар әлем бойынша алдыңғы қатарға шығады. Қазақстанның жер асты байлығын айтпағанда, өндірістік қалдықтардан мол пайда табуға жол ашылады. Тек мемлекет аралық келісімдерге қол жеткізуге Үкіметтен қолдау көрсетілсе болғаны.
Даңқы алты алашқа шыққан кенттің жай-күйі 90-жылдары құлдырап, байыту комбинаты жабылған соң, жаппай жұмыссыздық белең алған. Кенттегі көп қабатты үйлер бұзылып, үйінділері әлі күнге тазаланбай жатқан жайы бар. Қираған үйдің үйіндісін көргенде «мына жерде не болған» деп шошып қаласың. Кент тұрғындары жан бағып, күн көру үшін айлап, күндеп жалдамалы жұмыстар істейді. Әрине оның бәрі өз қамы үшін. Сол кезеңдегі Ақшатау мен қазіргі таңдағы Ақшатауды салыстырсаң ішің ашиды. Ақшатаудағы басты мәселе де коммуналдық шаруашылықтың тұралауынан туындаған. Бірер жыл бойы ауыз су мәселесі де дұрыс шешілмей, соңы үлкен дау-дамайға ұласқан болатын. Әлі күнге дейін ол мәселе шешімін тапқан жоқ. Ауыз су проблемасы жыл сайынғы «жыр-дастан». Бір кездері 8,5 мың халқы болған бұл елді мекенде қазір 1200 тұрғын бар. Тоқсаныншы жылдың ортасына дейін өнім беріп келген кенттегі «Қазвольфром» комбинаты қалай тоқтады, содан бері ушығып тұрған ауыз судың зары тұрғындардың ашу-ызасын туғызса, жергілікті атқарушы билік орындарының шарадай басын шақшадай етті. Бұл аймаққа кезінде комбинаттың арқасында 35 шақырым жерден құбыр арқылы су беріліп келген. Қазір ондай мүмкіндік жоқ. Тұрғындар соңғы үмітін Елбасының жаңа Жолдауына артып отыр. Онда барлық қазақстандықтарды сапалы ауыз сумен қамтамасыз ету мәселесі нақты айтылған. Халық таңғы сағат 8-ден бастап 11-ге дейін 7 шақырым жерден ауыз су таситын арнайы техниканы сарыла күтеді. Күніне қырық құбылатын қыстың аязы мен боранының кесірінен ат шаптырым жерге барып келудің өзі қиямет қой. Жақын маңда бұлақтың көзі жоқ. Бұлақ қайдан келсін? Кезінде «Қазвольфром» комбинаты жұмыс жасаған Ақшатаудың асты аңырап жатқан шахта болса. Ауыл тұрғындары 7 шақырым жерден таситын судың барынан жоғы, ашынан тоғы деп отыр. Су жетсе, шу болмас еді ғой. 2005 жылы аудан әкімдігі жергілікті қазынадан 25 миллион теңге бөліп, алақандай ауылдың ішіне жаз бойы 23 шүмек орнатқан. Ол шүмектер бар-жоғы үш-ақ ай істеп, айдың-күннің аманында саудасы біткен. Күніне үлкен водовозбен Жылыкөң деген жерден су тасымалдап отыр. «Судың да сұрауы бар» демекші, сусыз қалатын күніміз де болған деп ауыл тұрғандары «аһ» ұрады. Тасымалдап әкелетін суды тегін емес сатып алады тұрғындарымыз. «Былай тартсам өгіз өледі, былай тартсам арба сынады» дейді ғой дана халқым.
Көне көз қарияларымыздан сыр суыртпақтап Ақшатау бұрын да осылай ма дегенімізде олар: «Е, ондағы кезіміз айт пен той еді ғой. Кішігірім фабрикамыз, жайнап тұрған дүкендеріміз, мектептеріміз, көп қабатты үйлер, көше бойында орнатылған су құбырлары қандай еді. Қазіргі жағдайға қарап қарнымыз ашады» деп күрсінгендерін көзіміз көрді. Айтып айтпай не керек, қазірде ауылымыздағы осы ғимараттардың жартысы ғана қалған. Үш мектептің біреуі ғана жұмыс істейді, сауда орнының тек қаңқасы ғана қалған, ал, үйлерді айтпай-ақ қоюға болады, тек мына жерде үйлер болған дегендей әр жерде көп қабатты үйлердің үйіндісі ғана қалған. Бәрін айт та бірін айт, ең бастысы ауылымызда Алланың үйі — мешіт бар. Кейбір ауылдарға қарағанда айырмашылығымыз сол. Ол мешіттің өзі жөндеусіз, ішіндегі Алланың сөзі, қасиетті Құран кәрімнен алып, қабырғаға жазылған сөздер, аяттар түсіп жатыр, яғни құлап жатыр. Мешіт жабық тұрады, себебі ішінде жарық жоқ. Не себептен екенін кім білсін, электр тоғынан ажыратылғалы біршама уақыттың жүзі болды. Тазалық жұмысы да сын көтермейді.
Ауылдың қазіргі жағдайы осындай аянышты халде тұр. Ауыл тұрғындарының жан айқайын тыңдап, халықтың хал-ахуалын түсінсе екен дейміз ел тізгінін ұстаған ағалар. Қазір Ақшатау халқының басты күнкөрісі Астана-Алматы бағытындағы тас жол бойындағы дәмхана-сервистік бизнес болып отыр. Жол бойынан дәмханаларын ашып, тұрмыс жағдайларын ойлап, күн көріп отыр. Кешегі күні гүлденген кент тұрғындарының жағдайы мәз емес. «Ақшатау жылда ашылады» деген құр жел сөзден шаршаған ауыл тұрғындары үкілеген үміттерін үзбейді. Кезінде дүркіреген ауылдың ертеңі бола ма? деген сансыз сұрақ көкейде сайрап тұр. Ауызбен орақ орғанша бір жағынан бас, бір жеңнен қол шығарып бірдеңе тындырса екен дейміз. Басшылар белдерін бекем буып кіріссе, нәтиже болар деген үмітпен…
Бұл мақала облыстық «Орталық Қазақстан», республикалық «Халық сөзі», «Ел» газеттерінде жарық көрді.

Naqui.kz доменінде орналасқан қазақша (енді бикья тілінде емес қой) демотиваторлардың жалдамалы пәтеріне қош келдің, дос.
Демотиватор сөзі батыстан (әлде шығыстан...), өзге тілден (тура мағынада емес, қазақ тілі деген сияқты ғой) енген сөз болса да, қазіргі түсте интернеттегі ең сұранысқа ие контенттің бірі боп есептеледі (naqyl.kz сайты бұлай деп мотиватор туралы айтып жүр, сенбе, дос). Сондықтан “Күнәсіз күнәһарлар орталығы” осы демотиваторларды қазақ тілінде жасауды жөн санады (ну, қалай, бірден байып кеткіміз келіп отыр). Бұл сайтта сіз демотиваторларды автоматты түрде жедел, сапалы жасай аласыз (егер қолыңыз иықтын өскен болса) һәм жасаған дүниеңізді осы сайтта, әлеуметтік желілерде қастарыңызға бағыттап (қас болғанда дене мүшесі емес, жау деген ғой), бөлісуіңізге, сондай-ақ, компьютеріңізге сақтап алуыңызға болады (мысалы, D:\рефереттар\порно).

Ағылшын тілі мұғалімінің естелігі (Авторы белгісіз, интернеттен аударма).

2000 жылдың желтоқсан айы еді. Университетті жаңа бітірген кезім. Бір мектепте сабақ беріп жүрмін. Бір күні оқушыларға «Егер мен бай болсам, анама… алар едім» сөйлеміндегі бос орынды қиял күшіңізді қолданып, толтырыңдар деген тапсырма бердім. Сынып ойланып, жаза бастады. 5 минуттан кейін жауаптарды жинадым да дауыстап оқи бастадым. Ғарыш кемесі, Феррари, Майамиде вилла, Мальдивтерде арал… Мен оқыған сайын оқушылар күледі. Соңғы қағазды ішімнен оқыдым. «If I were rich, I would buy flowers for my mom.» (Егер мен бай болсам, анама гүл алар едім.) Мұны жазған сыныпқа жақында қосылған, әлжуаз, тұйықтау келген бір бала еді. «Арамызда сезімтал бір бала бар екен. Селим, орныңнан тұр. Жауабыңды өзің оқып бер» дедім. «Гүл аламын деп жаздым, ағай» деді. Сынып тарқылдап күлді. «Мен сендерге қиял күштеріңді қолданыңдар, өте бай болғандарыңды елестетіңдер. Сонда да гүл деп жазуыма қарағанда бір себебің бар ау?» дедім. «Ойыма басқа ештеңе келмеді» деп жауап берді. Жүзінде Мона Лизанікіндей күлу мен жылаудың арасындағы бір мимика бар еді. «Мазақ қылып тұрсың ба? Ойларыңа бірдеме келу үшін де көмектесуіміз керек пе?» дедім. Үндемеді. Оқушыларға қағаздарын қайтарып бердім. Қоңырау соғып, сынып үзіліске шығып кетті.

аватардағы DEVLET дегенімді алып тастайын дегем. қарап қарап таба алмадым. қалай өзгертуге болады

Заман-ай десеші). Пенде біткен пайда жоқ жерге аттап баспайтын болды. Санаулы күннен соң, Blogcamp өтпекші. Уа, қандай пайдасы бар дейді, білмейтіндер. Отыра қалып, түсіндіре бастайсың. Танысасыз, табысасыз, тәжірибе жинайсыз. Ой түйесіз. Ойланасыз. Таныстырасыз. Жобаңызды басқалармен салыстырасыз. Жоқ дегенде, Сатыбалдыны түсініп оқи бастайсыз, дейсің арасында. Сөз тәмам. Ақша табам ба, ақша дейді кейбірі. Бара қалса, аспаннан ақша жуатындай. Ақша іздеген бармай-ақ қойса болады. Басқа пайдасы… Блогкемптің пайдасы әркімге әртүрлі. Мен үшін, мен үшін… Тәжірибе, блогшылармен танысу өз алдына. Өзіме қымбатты Блогкемптен таптым. Сол бір алтын адам айтады.

-Блогкемп болмаса біздің таныспауымыз да мүмкін еді, деп. Үнсіз қостаймын.
-Блог болмаса біздің таныспауымыз мүмкін еді. Тағы да қостау.

2011 жылдың 8 қаңтары. Сағат 4-тің кезі (таңғы емес). Абай мен Момышұлының қиылысындағы пиццерияда терезеге жақын столда үшеуміз отырмыз. Арамыздағы біреу тынымсыз пицца жейді. Біреу тынымсыз жазады. Мен ойланып отырмын. Тынымсыз пицца жеп отырған Димаш. Тынымсыз жазатын Асхат. Димашты жегізіп, Асхатты жазғызып, мені ойландырып қойған бір ғана мәселе бар. Блогшылардың басын қосу. Осылай отырғанымызға 1 сағатқа жуықтады. Дәл сол күні твиттерді парақтап отырып, Ерлан Қарин ағамыздың мына жазбасына көз түсе қалмасы бар ма?!
«Қазақ блогерлерінің кездесуін ұйымдастырсақ, қандай мәселелерді талқылауға ұсынар едіңіз?» erlan karin (@erlankarin) January 08, 2011

Блогкемп байқауына. Мәтін бөліміне.

Былтыр дәл осы уақыттарда «Блогкемпте не істейм», "Қалай өтеді" деп, қорқып, сасқалақтап жүргенім есімде. Дәл осы уақыт.
Блогкемп мен ойлағаннан да керемет өтті. Қаншама адамдармен таныстым, қаншама дос таптым…

Содан бері тура бір жыл өтіпті. Бұл жолы басқаша сезімдемін. «Блогкемп таныстырған, табыстырған достарыммен қауышамын» деген қуанышты езім.
Ия, блогкемптің арқасында көптеген достар таптым. Бала күнімнен бірге өскен құрбыларымның өзі қызғанып қалады кейде)). Достығымыз мәңгілік болғай!

Сол достарыммен алғаш танысқан кез есіме түсіп кетті...

Керекинфоға келуіме себепкер болған Аршат еді. Виртуалда қатал, ұрса беретін ағай боп көрінетін. Кездескенде сөзбен жер-жебіріңе жетіп, кекетіп тұрады деп ойлайтынмын. Сөйтсем, өмірде өте сабырлы, маң-маң басқан жігіт екен . Ұрсып сөйлемейтін, сыпайы адам боп шықты.

Facebook-та Самат Бітімхан атты қолданушы бөліскен екен мына суретті.

Мұғалім болсаңыз «Менің сүйікті кітабым» атты шығармаға «Менің сүйікті кітабым жоқ» деп жазған оқушыға неше қояр едіңіз?