«Уақытым жоқ!» Бұл қазіргі кездегі қоғамның көрінісі. Еңбектеген баладан, еңкейген қартқа дейін осы сөзбен өмір сүріп келеді. Жиі ауызға алады. Уақыт деп жиі күрсінеді. Шын мәнінде, уақыт дегеніміз не?! Оның жеткізбейтін қандай құдіреті бар?!

Француз зерттеушісі Мишель Сифр 1960 жылы тәжірибе жасап көріпті. Ол күн көзі көрінбейтін, жарығы мен сағаты жоқ үңгірге кіріп екі ай өмір сүріпті. Нәтижесінде, 4-5 сағат болмаса, әдеттегі 24 сағаттан жаңылмаған. Яғни, уақыттың ақырын немесе жылдам өтуі тек өзіңізге байланысты екенін дәлелдеді. «Уақыт-керемет ұстаз, алайда шәкірттерін өлімге қиятыны жаман» деп күрсініпті бір ғалым. Енді бірі: «Уақыт алақанымызға құйып алған су секілді, шөлімізді қандырып үлгеруге тиіспіз» дейді.

Демек, жасын да, жасамысын да өз дегеніне көндіретін уақыттың «жұлдызы жанған» нақты анықтамасы жоқ. Тек бір білетініміз өмірдің бір орында тұрмайтындығы. Ағын судай екпіндейтіндігі. Уақыт, өмір туралы ойлағанда, Ұлықбек Есдәулетов мына өлең жолдары еріксіз ойыма оралды:
Асықпайтын уақытта асығамыз,
Ақиқатты несіне жасырамыз.
Жолға шықсақ жетуге асығамыз,
Жете салып кетуге асығамыз.
Таңда балабақшаға асығамыз,
Түсте алар ақшаға асығамыз.
Мүлт кеткенді тергеуге асығамыз,
Біреу өлсе жерлеуге асығамыз.
Таныса салып дайынбыз достасуға,
Амандассақ даярмыз қоштасуға.
Үйлене сап жатамыз ажырасып,
Асығамыз болуға тағы ғашық.
Жағаласып, сандалып, сабылысып,
Жүгіреміз қашанда асығысып.
Төзім құрып қалған ба, тағат тозып,
Әлде жүрегіміз кеткенбе сағатша озып.
Уақыт жоқ деп, уақытқа бас ұрамыз,
Осы біздер қай жаққа асығамыз?!..

Пы.Сы: Мына өлеңді Күләш Ахметованыкі дейді бір жолдасым. Кім жазса да, жақсы жазған. Осы өлеңмен түйіндегім келді.

«Жақсының жақсылығын айт, нұры тасысын» дейді ғой қазақ. Мақтайын деп отырғаным жоқ. Мақтанғым келіп отыр. Көзінше емес. Оның стилімен жазғым келді. Мүмкін түсінбейсіздер. «Не жазған» деп. Кекетерсіздер. Оқымассыздар. Медуана жегем жоқ. Тек жазғым келді. Ол – сондай өмір. Ол – сондай қазақ.

Жаспыз ғой. Өмір алда. Бірақ, тірісінде сыйлайын. Кім біледі… Жә, жамандық шақырмайын. Том – том қылып кітап жазғаның не керек?! Өлгеннен кейін. Одан да тек құрметтей білсек. Бірдеңе айтқым келген. Соған қарай беттеп барамын.

Бала дейінші. Бірақ, сәби емес. Сәби дегенде сол балалық елестейді. Алаңсыз ойнаған күнімізді сағынамыз. Келмесін білеміз. Аңсаймыз. Еске алып, тәтті естеліктер жазамыз. Газет бетінде. Ол – сондай өмір. Ол – сондай қазақ.
Мен оны сәбиге теңеймін. Түрін емес. Бойын емес. Балалығын. Сол нәресте кезден қалған аңғал мінезіне тәнтімін. Арамдығы жоқ. Ол – сондай бала.

Ойнап сөйлейді. Ойланғаны да қызық. Сөз ұқпайтын тентектеу дейміз. Ниеті түзу. Маужырап жүргенін көрмеймін. Біледі. Ерте тұрған еркектің ырысының артықтығын. Сабаққа бірінші келеді. «Мейлі»-мен жүреді. Құлақта наушник. Ол – сондай жігіт.

Кейбір жігіттер сияқты екі сөйлемейді. Айтқан сөзінің атылған оқ екенін біледі. Өзге жігіттер сияқты міндетсінбейді. Жәй ғана өтініп сұрайды. Басқа жігіттер сияқты ез емес. Қазақ үшін жанын береді. Кеуде соққан патриоттар қасында ойнап қалады. Бағамдай біледі. Саралай алады. Ол – сондай ұл!

Мұғалімдерге сұрақ қояды. Білмегенін сұрау үшін емес. Сөйлетеді, пікірін біледі. Мұғалімдердің білімін тексеру үшін емес. Лекция жазбау үшін. Апайлар да мәз, біз де мәз. Сабақта ол болғанда. Атын атап, түсін түстеуді ұмытып барамын. Ол – менің группаласым Елдос Жандосұлы.

Айтпақшы, қалып барады. Ол әдетінен жаңылмады. Айналасына тағы да қуаныш сыйлады. Студентпін деп бір тортпен құтылмады. Мерекеміз ғой. Қыздарға «Базар жоққа» билет сыйлады. Құттықтап, тіпті, смс жазбайтындарға бұл – үлкен үлгі. Жақсылар жақсымын деп айта алмайды. Біз онымен мақтанамыз. Кейбір ұлдар сияқты… Жә, жарар. Тағы кетіп барамыз ба. Қысқасы, ОЛ – СОНДАЙ ЖІГІТ!

— Поехали быстро домой, мне плюнуть хочется. Я честно не плевал.
— а жвачку глотал что ли?
— я все жвачки глотал
— а в туалет ходил?
— в (туалет) тоже глотал…
«Орел и Решка» телебағдарламасын тамашалаудамын. Өте қызық жоба.
Сингапур — ертегі (фэншуй арқылы салынған) қала, cонымен қатар арал, және мемлекет. Баршамызға белгілі, Сингапур — өте қатал мемлекет. Мұнда бізге зиянсыз болып көрінетін істерге айыппұл салынады. Қоғамдық орындарында темекі шегуге (1000$), тамақ жеуге (500$), боқтық сөз айтуға (3000$), дәретханаларда суды ағызбай кетуге (150$), дуриан атты жемісті жеуге болмайды. Әуежайына қонғаннан бастап айналаң толған тыйым мен камера. Сондықтан болар дүниедегі ең таза қала болып саналады. Экваторға жақын орналасқандықтан Сингапурға өте ыстық тропикалық климат тән. Ғимараты болсын, даласы болсын, барлық жерде кондиционер бар. Метроларында тіпті күртемен жүру керек. Бұл жәй қала емес, сызғышпен жеті рет өлшеніп, бір рет кесіліп салынған қала. Осындай кішкене ғана аралда бәрі бар. Тамаша.

Керекке соңғы уақытта тек оқырман ретінде ғана кіріп жүрген сияқтымын. Пост салмағаныма біраз болыпты. Бүгіндікке керекті ақтарып отырып керекшілердің айтқан ой — пікірлерінің көңіліме қонымды болғандарын өзіме түртіп алып отырдым және соның біразын мотиватор ретінде бөлісуді жөн көрдім. Құрметті қолданушылардың, майталман пікіршілердің өздеріңіз байқаған көсем ойыларымен, шешен сөздерімен бөлісе отырыңыздар.

Заман талабынан қалыспай, интернет желісінің қолданушысы ретінде өзімді тұрақты «онлайнсыз» елестете алмайды екенмін. Поштамды тексеру, әлеуметтік желілерде пост, жаңалық оқып, сурет, кино қарау деген сияқты іс-әрекеттермен күндерім өтіп жатады. Интернеттің берері мол, бірақ оған деген тәуелділік тез қалыптасады.
Он шақты күн белгілі бір себептермен интернет пен теледидардың алдында отыра алмағанымнан, ақпараттық ресурстарға, желіге деген құштарлығым арта түсіп, сағына бастадым. Қолайлы уақыттарда бірнеше минуттарға болса да, таңертең ерте тұрып кіріп отырдым. Бірақ мұның өзі де жетпеді. Әбден күн тәртібіме сіңісіп кеткен болар.
Бірінші күндері уйімді тап-тұйнақтай етіп жинап, істелмеген майда-шүйде жұмыстарымды аяқтадым, қалған күнім ас үйде өтті. Дегенмен тағыда бос уақытым қалып, ішім пысты. Есіме арзанға көшіп бара жатқан бір кісілерден сатып алынған кітаптарым түсіп, ендігі бос уақытымды оқып бастай алмай жүрген кітаптармен алмастырдым. Бір романды оқып бітіріп, екіншісін бастадым. Демек осы он күнім өнімді өткен секілді.

Наурызға қараған түн басталды. Ертең, оның арғы күні де, оның арғы күні де ел-жұрт көктем келді деп, одан 22 наурызға ұласып улап-шулаймыз. Шуақты көктем жаңа, ерекше іс бастағанға таптырмас мезгіл деп білемін. Құрметті керекинфолықтарды көктем мерекесімен құттықтаймын. Соны бірдеңе ұсынғым келген, бірақ әдеттегідей ештеңе ойлап таба алмаған үйрек қалпымда отырмын)) Келер күннен тек жақсылықтан үмітті көңілімізге қылау жұқпасын деймін.

P.S баяғыда ауылда ғой сол, түнде далаға шығуға қатты қорқатынмын. Сосын айға қарап, «менен өзге миллион адам көріп тұр ғой бұл айды. Біреулер қуанышты күйде тебіреніп тұруы мүмкін, жердің басқа бір түкпірінде қыз бен жігіт армандап айға қарап отыруы әбден мүмкін. Сондықтан мен жалғыз емеспін» деп тек күшті ойларды ойлап қорқынышымды жеңетінмін. Сол үйде де қазір жалғыыыыз отырм ғой, қорқынышты. Кухня жақта бірдеңе сыбдырлай ма((( Домовой деген болса ше… Ойға келгені осы көктем болды. Бірақ құттықтауым жүректен шықты)) Тағы да құттықтаймын  Көтеріңкі көңіл-күй болсын әрқашан!!!

Осыдан бес-алты жыл бұрын Ресей Федерациясының президенті Владимир Путин мен көркем гимнастикадан Олимпиада және әлемнің екі және Еуропаның бес дүркін абсолютті чемпионы Алина Кабаева арасындағы үйлену тойы жайлы қауесет күллі әлемге таралды. Тіпті осы ақпаратты таратқаны үшін «Московский корреспондент» газетінің бас редакторы қызметінен қуылып, кейіннен газет жабылған болатын.


Уақыт өте келе Путин мен Кабаева арасындағы махаббатқа сенушілердің саны артты. Өйткені былтырғы жылы Ресей президенті өзінің некелі жарымен халық алдында заңды түрде ажырасты. Оның үстіне, Алина Ресей Федерациясының мемлекеттік думасына «Единый Россия» партиясының атынан сайланған болатын. Өздерініз білетіндей, бұл биліктің партиясы. Бірақ, президенттің спортшы қызбен үйленгені туралы әлі күнге ешқандай ресми мәлімде жасалған жоқ.
Біздің бүгінгі айтпағыз бұл емес. Көркем гимнастиканың хас шебері атанған спортшы қыздың әкесі Марат Кабаев жайлы болмақшы. Көпшілік жұрт Алинаны білгенімен әкесі жайлы көп біле бермейді.

Марат Кабаев 1961 жылы, 27 мамырда Өзбекстанда дүниеге келген. Татар ұлтының өкілі. Өзбекстан мен Қазақстанға танымал кәсіби футболшы. Өзбекстанның атақты командасы «Пахтакордың» сапында ұзақ жылдар ойнаған. Кеңес Одағы кезінде «Қайрат» пен «Пахатакор» арасындағы дербилерге қатысуы арқылы алматылық жанкүйерлерге де етене таныс. Жалпы «Пахтакорда» 1980-1990 жылдар аралығында 275 ойынға қатысып, 48 гол соққан. Оның арасында Ростов-на-Данудың СКА, украиналық «Днепр» клубтарында өнер көрсеткен.
Ал 1991 жылы Өзбекстанның «Умид» командасынан Павлодардың «Ертісіне» ауысады. Маратпен бірге тағы бір футболшы Владимир Цирин қоса келеді. Екі футболшының отбасы Павлодардағы «Север» қонақ үйінде тұрады. Мараттың сегіз жастағы қызы Алина Павлодарға келгенде де спорттан қол үзіп қалмаған. Дәлірек айтқанда, Қазақстанда жаттығуын жалғастырған. Тіпті, әкесі Қазақстандағы көркем гимнастикамен айналысатындарға демеушілік еткен. Еліміз тәуелсіздікті енді алып, спортшыларымыздың халықаралық жарыстарға шыға алмай жүрген кезі болатын. Сол 1993 жылдары Кабаеваның әкесі көркем гимнастика спортшыларына Жапониядағы халықаралық жарысқа қатысуына жағдай жасаған. Күншығыс еліне аттанған спортшыларымыздың жол-шығынын өз мойынына алған. Осы жылдары бірнеше халықаралық жарыстарға қызы Алина Қазақстанның қатысқан екен.

Марат Кабаев «Ертіс» сапында 1991-1994 жылдар аралығында 109 ойынға қатысып, 28 доп соқты. 1993 жылы Қазақстан чемпионы атанды. Одан кейін Қызылорданың «Қайсар» клубында бір маусым өткізді. Ал карьерасын Самарқанның «Динамосында» аяқтады.
Футболдағы карьерасын аяқтаған соң, бапкерлікке біржола бет бұрады. Басында 10 жылдай Ташкентегі «Шығатай» деп аталатын футбол мектебінде балалар бапкері ретінде қызмет етті. 2004 жылы «Трактор» командасына бас бапкердің көмекшісі ретіне шақырылады. Одан кейін «Алмалық» клубының қосалқы құрамын, Өзбекстан жастар құрамасын, «Қызылқұм» командасын жаттықтырды. 2012 жылы сол кездегі «Рубиннің» бас бапкері Құрбан Бердыевтің шақыруымен қазандық клубқа селекционер-бапкер ретінде тағайындалады. Қазіргі кезде сол қызметті атқарып жүр.
Жары Любовь баскетбол спортымен айналысқан. Қазіргі кезде екеуі ажырасып кеткен. Қос қызы бар. Біреуі жоғарыда айтқан Алина, екіншісі Лейсана. Әйелі мен екі қызы Мәскеуде тұрады.

Бір ауыз сөз…
Бір ауыз сөз аманның басы.Алайда сөз бастау қиынның қиыны. Сөздің төркіні сөйлемде жатыр, сөйлемің салмақты болса сенде өзіңнің қандай екеніңді көрсете аласың.Бүгіңгі таңда дауғада қалдыратын, мәртебеге де жеткізетін осы сөз… Ал ауыздан шықған бір сөзің дүйім жұртқа таралуы мүмкін.Мұнда айтылған сөз атылған оқ.Тауып айтсаң мереке қылады, таппай айтсаң келеке қылады өйткені аңдамай сөйлеген ауырмай өледі.Қазақ тіліңнен табасың дейді.Міне ақылдың артында айтылған ақымақтың ақиқаты.Сөз сүйектен өтеді,өткізе сөйлей білсең бір ауыз сөз намысыңды оятып, жігеріңді қайрар.Ал арсыздың ұяттан кірерге тесік таппай жер шұқығаны сенің сөзіңнің мірдің оғындай болғаны.Сөз сені ұятқа қалдыруы мүмкін.Мұндайда үндемес жандар үндемеген үйдей пәледен құтылады дегенді жөн көреді.Жөн делік олар аузын баққан би болады дейтін шығар.Қара қылды қақ жаратын шыншылдар айтылмаса шындық сөздің атасы өледі дейді.Олар шыныменде солай өйткені бас кеспек болсада тіл кеспек жоқ деп сөздің атасы үшін жан пида еткендер.Қазақтан сөз қалдыма? Мақалдап мәтелдеп мақамдасаң ортаның ортасынан орын табасың.Бірақ көп сөзде көптің көңілін көншітпейді.Қазақ оны қырт дейді.Тоқсан ауыздың тобықтай түйінін түйе айтып,қысқада нұсқа жеткізгендердің асығы алшы.Сөздің тегі шындықта, шешендікте.Шындықты айтып шешіле сөйлей білейік.Қазақтың қалауы осы…

Керекинфоға қосылғаныма 1-ақ сағат болды… Өзім Л.Н.Гумилев атындағы ЕҰУ университетінің 2-ші курс студентімін. «Новичок» болғасын аз-мұз таныстырып кетіп жатқаным ғой.
Айтайын дегенім, Қазақстанда шоу-бизнес өзінше дамып жатыр. Ақсап жатыр, қақсап жатыр. Біреулер бізде шоу-бизнес емес той-бизнес деп зар қағады. Айтатыны жоқ, біздің шоубиз 90 пайыз шетелге еліктеуден тұрады. Плагиат көөөп. Бірақ сол батыстың дүниелерін қазақылыққа бұрып, қазақи «бұйымдар» жасап жүрген қандастарымыз да жоқ емес. Солардың бірегейі батыстық жігіттер «Жақау» деген лақап атпен белгілі Амангелді Өтешов пен Оралдық «Диди» Данияр деген жігіттер. Америкада хип-хоптың «тұсауын кескен» Тупак деген «тентек қара баланы» танымайтындар кемде-кем. Соларға еліктеп өздерінше қазақы бағытта рэп жасап жүрген бауырларымыздың өнеріне тәнті болдым. Қазақтың домбырасын, шертерін,қобызын хип-хоптың ритміне салып, керемет ұштастырған. Керемет жігіттер! Мен ұсынатын үш ән:

www.youtube.com/watch?v=184Ydh_ZcOk
www.youtube.com/watch?v=i_0LLATZ3TU

Келемін жалғыз көшемен тегіс,
Жолға да жеттім, аңғарсам.
Жасылы бітіп, сөнді де еміс
Қызылын жақты бағдаршам.

Бұл ұзын жолдың келесі беті
Сұлулыққа бір тұнып тұр…
Ойласам неге?! Не себепті?!
Алдымда бір қыз күліп тұр…

Тоқтады жүрек, тулады қаным,
Бағдаршам!
Жақпа,қызылды!
Бір кіріп қайта, бір шықты жаным,
Жан-дүнием қирап-бұзылды…

Бір айналған басты шыр айналып та
Әлгі қыз мүмкін мені күтуде.
Жатыр ғой денем дайындалып та
Қарама-қарсы өтуге…

Жасыл жанды!!!
Дүрсілде жүрек!!!
Иісі баурад танауды.
Асықпа уақыт, тоқташы бір рет,
Әр басқан адым санаулы…

Көзі мен көзім кездесті менің,
Мұрны мен мұрным алмасты иіс…
Әйтеуір жаным тапқандай теңін,
Жүрегім мұны сақтауға тиіс!!!

Өтті де кетті...Ұқпай бір сәттен,
Керемет балқып тұрғанбыз.
Артына карап өтпеді,әттең,
Қарама-қарсы тұрған қыз…