Осы күнге дейін депутаттардың атына айтылатын неше түрлі жайсыз сөздерден бас көтере алмаушы едік. Бұл жолы халық қалаулылары халықтың қалауын, яғни ұлттық, мемлекеттік мәселелерді өздерінен жоғары қоя білетіндері баршылық екенін дәлелдеді. Бүгін 13 сәуір күні Мәжілістің жалпы отырысында депутат Шалатай Мырзахметов бастаған 20 депутат «тәуелсіздігім тағдырым» деп өткен Мұстафа Шоқайға шет мемлекеттер құрлы құрмет көрсете алмай жатқандығымыз туралы депутаттық сауал оқып, санада бір-ақ төңкеріс жасап жіберді. Кезінде оның атын атаудың өзіне тыйым салынып, аты үрей тудырған заманның толқыны болғанына қарамастан, бойларында әлі кеңестік қорқыныштың уыты тарқамаған депутаттарымыздың бұл жолғы батырлығына түрегеп тұрып сол соғуға болады. Тәуелсіздігіміздің 20 жылдығы қарсаңында тәуелсіздік жолында құрбан болғандарға құрмет көрсетіліп, санада бетбұрыс болып жатса неге бәрекелді демеске.

Ақтөбе-Алматы, Алматы-Атырау бағытында жабдықталуы жоғары пойыздарды іске қосқан болатын. Олар жаңадан жөнделіп, ішінде жолда уақыт өткізуге қажетті жағдайлар жасалыпты. Бағасы сол күйінде қалды деп жатыр білгіштер. Жазда ауылға барсақ, көрерміз. Толығырақ: news.nur.kz/181532.html

Есейген сайын, алыстағы ауыл жадымда бұлыңғыр тартып, көмескіленген сайын, әлі де есте қалғанды місе тұтып, соларды жаңғыртқанды ұнатып тұратын кездерім болады, қазіргі кезде нағашымның ауылында 11 үй ғана қалды, мен танитын, мені танитын ағайлардың басым көпшілігі бақилық болған, «Google Earth» бағдарламасынан сол ауылды қарап отырсам, кіп-кішкентай боп көрінеді екен, бала кезде маған үлкен болып бейнелетін, дегенмен, балалық шақ алдамапты, үлкен әлем екен.

Кеше, бір атайдың жазбаларын оқып отырып, есіме көп адамдар түсті, кейбір айтқыштардың айтқаны жадыма орала берді:

Ел жақта Ыбырай деген жігіт бар, бірде түні бойы ішіп, үйіне таң ата кеп ұйықтап жатса, әкесі келіп жекіпті:
-Әй, жетпегір, не жатыс, тұр, малды өріске шығар, су әкел.
-Әке, ауырып жатырмын, өзің істей салсаң,-деп басын қайтадан көрпемен бүркепті Ыбырай. Әкесі осы сөздеріне ренжіп:
-Қайдағы ауру? Сенікі сатып алған ауру!!! Жетесіз!
Сонда Ыбырай:
-Қателесесің, әке, ол кәмерсанттан қарызға алған ауру, ақшасын беру керек,-деген екен.

Ыбырайдың мақал-мәтлдерінен: Жылы-жылы сөйлесең кәмерсантта арақты қарызға береді.

Сабыр деген атай болатын, тілі ащы, бір көзі қисық(соқыр), бойы тәпелтек, қолының қыстырмасы жоқ емес-тін.
Бір көзі жоқ сол атай ауылдағы клубта пеш жағушы (кочегар) болып істеді, көмірді араққа сатып, пешті дұрыс жақпаса керек, зав клуб Күләш (екі көзі екі жаққа қарап тұратын қитар болатын) сельсоветтің бастығына (қазіргі ауыл әкімі) шағымданыпты, сонда Сабекең:
-Бұл мәселеге забклуб екеуміздің көз қарасымыз екі түрлі деген,- екен.

Жайылымнан соғымға жылқы әкелген жылқышыға(Пфайфер деген неміс) арақ пен төлемекші болған ұлы Сабырдан «бір бөтелке берейін бе?»,-деп сұраса, Атай:
-Не, екі қолын екі бөлке ұстатайын деп пе едің,- депті.

Үйінде құдалық болып, той-томалақ кезінде бір жеңгейі ән шырқай беріпті (даусы керемееет жәмән еді, маймылдың шарылдағанындай), содан әбден шаршаған Сабыр есік жаққа қарай кетіп бара жатқан әйеліне айғай сапты:
-Әй, Жібек, есікті аш! Есікке мысық қысылып, өлейін деп шарыладап жатыр!!!

Әдетте, телефонмен «бәлен жерде бомба бар, түген жерде жарылғыш бар» деп жұртты әбігерге салып қоятындардың кездесетінін жұрт біледі. Ондайлардың талайы ұсталып та жатыр. Бірақ, соңғы кезде «балаңызды кепілдікке алдық, бәлен доллар талап етеміз» деп отпен ойнайтындар да бой көрсете бастапты. Біздің ұжымдағы екі адамға сондай телефон содырлары қоңырау шалып үлгеріпті.

Мемлекет және қоғам қайраткері, Социалистік Еңбек Ері, Ленин орденінің бес мәрте иегері, Октябрь революциясы, екі еңбек Қызыл Ту орденінің иегері, экономика ғылымдарының кандидаты, академик, профессор, Алматы Жамбыл, Шымкент(Оңтүстік Қазақстан) облыстарының құрметті азаматы Асанбай Асқоров 1986 жылы Қазақстан орталық комитетін Колбин басқарған кезде, одан кейін де басына ауыр күндер туып төр жылдан аса уақыт қамауда болған. Оған тағылған жала 80-жылдары белең алған қазақ зиялыларын қуғындаудың құрамдас бөлігі еді. Тергеу кезінде оған «Желтоқсан көтерілісін» ұйымдастыруға қатыстылығы, ұлтшылдығы сияқты кінәлар тағылған болатын. 1995 жылдың 23-тамызында тағылған айыптың мүлде негізсіз екенін анықталып, толық ақталып шыққан. Асанбай Асқаров 2001-жылдың 13-тамызында дүние салған болатын. Асанбай ағамыздың «Тағдыр» атты кітабында мынандай терең ойлы мағыналы әңгіме жазалған еді. Сол сырлы сөзден сіз де хабардар болыңыз.
«… Оренбургке этап үшінші тәулікке жетті. Төңкерістен кейін ол қазақтардың астанасы болған. Бұл өңірде әлі күнге дейін өмір сүріп жатқан қазақтар көп. Оренбургке жақындап тоқтаған сайын қазақтар да ұшыраса бастады. Оларды көрумен қатар ана тілімді есту жан жүрегімді езіп жіберді. Сол сәттерде көзімнен жастың қалай ағып кеткенін байқамай да қалдым. Адам бойындағы ең қасиетті ұлттық сезімім ояна бастады. Бұл басқа халықты жек көргендіктен емес, мен екі жарым жылдан бері бір ауыз қазақтың сөзін естіп, бірде-бір қандасымды көрмеген едім. Мына қазақтар туыстық жағынан қаншама қашық болғанымен, бауырымдай, ең жақынымдай көрініп, тұла бойым түгел шымырлап бара жатты» — деп жазған болатын. Ия, ұлттың қадірін, құндылығын жеке дара түсінген жан, өз ана тілін естігенде жүрегі елжіреп көзіне жас алғанын айтты. Ащы да болса шындық бүгінгі таңда сол Асанбай ағамыздың үміт артқан жастары өз ана тілінде сөйлеуі былай тұрсын, өз тілінде ойлана алмайтын халге жетті. Тіпті, орыстың тілде сөз айтуды, ағылшын тілінде ән айтуды мақтаныш көретін болды. Қазақ үшін қан кешкен Ахмет Байтұрсынов «сөзі жоғалған жұрттың өзі жоғалады» — деп босқа айтпаса керек. Орыс тілінде сөйлеп, қазақша бір ауыз сөз білмейтін қазақ жастарының жүрегі ешқашан елім деп соқпақ емес. Еліміздің дәстүрі, ғұрпы жоғалып бара жатқандығы солардың(орыстің тілінде сөйлеушілер) кесірі дер едім. Қазақ жазушыларының мұра қылып қалдырған кітаптарынан қарағанда, орыстың, ағылшынның қиял ғажыйып жазбаларан оқуға бейім келген қазақтың кей жастары(қазақ деуге ауызым бармайды) ұлтымыздың отына су құюда. «Тілі жоқтың — дымы жоқ». Абай атамаздың «Замандасың жаман болса сен де кінәлісің» — деген сөзін алға тартып, өз тілінде сөйлей алмайтын, ауызында темеке, қолында сыра, құшағында қызы жүрген құз басында тұрған жастардың қазақ болуына, адам болуына көмек бере білсек, өз борышымыздың өтелгендігі деп білемін. Ол үшін не жасау керектігін сіз жазыңыз…
АЛДАСПАННЫҢ ЖАРҚЫЛЫ!!!

Назар аударыңыз!
MediaNet халықаралық журналистика орталығы онлайн-медиа журналисті болғысы келетін жастарға арналған қазақ және орыс тілдеріндегі мультимедиалық интернет-журналистика курсына қабылдау кезеңін ашық деп жариялайды. 

Бүгін Астана жақтан үзік-үзік сыбыстар жетті. Ескі- жаңа министрлерден құралған министрлер кабинеті жасақталып болыпты. Бұны Үкімет басшысы Кәрім Мәсімов өзінің туиттердегі блогында да жазыпты.

Не деген қараңғы өмір, қараңғы өмір,
Жүрегіне мұң салған қаламгердің.
Адастым мен тұманда жол таба алмай,
Қараңғыда қол бұлғап қала бердім.
Тас қараңғы дүние-ай, жүріп келем,
Жарық силап жолына үміт деген.
Табаныма тас батты шыдатпайды,
Сонда да жүріп келем, жүріп келем.
Жанарыма байлаппын-ау мұң тізбегін,
Неғып жүрмін? Не керек? кімді іздедім?
Қадам бассам қалмайсың көлеңкедей,
Қараңғылық сен менімен егіз бе едің?!

Әні: Роза Әлқожа

Білесің жаныма ыстықсың өрттей,
Жүректі шарпыдың айықпас дерттей.
Бір өзің жаралап, бір өзің емдейсің неге?
Жаным,
Қасымда қалшы кетпей.

Қайырмасы:
Жанымнан жырақтамашы,
Көзіңмен сыр ақтарғансың,
Сен сөйтіп ұнап қалғансың
Жаным.
Келдің ғой кетем демеші,
Бәрі де бекер демеші
Жүректе мекендегенсің
Жаным.

Жолыңа қараймын жанарым талмай,
Бірге өткен сәттерге ынтығып балдай.
Қасыңда болсам да аңсатып сағындырған
Жаным,
Япырау, жансың қандай