Мұсылмандардың ең ұлық мерекесі Құрбан айт мерекесі ғой. Қазір білмеймін, бұрындары айт мерекесі кезінде ауылдық жерлерде жұрттар жаппай айтшылап бір-бірінің үйіне кіріп-шығып жүруші еді. Әліде солай екені даусыз ғой, бірақ, дәл баяғыдай үлкендері жеке, балалары жеке айттай қоймас.Тіпті, мектептегі қыздар жиылып жеке айттаған кездер де болған.

Астанада болып қайттым. «Шабыт» фестивалі аясында. Оған кеңінен тоқталып қайтейін, жіберген прозалық шығармаларым жүлделі болмады.Оған бола жасыған мен жоқ. Қазылар құрамына:
-Бұл шығармаларым әлдеқашан тиісті жерлердінен, үлкен адамдардан өз бағасын алып қойған-дедім.
-Ол қандай жер,қандай адамдар?-деп Фариза Оңғарсынова бастаған әділқазылар елең ете қалды.
-Ол «Керекинфо» және керекинфолықтар!-дедім.
Не керек біраз керекші жиналып жаңа сайттың тұсауын кескен күні кезек күттірмес мәселелерге алданып бара алмай қалдым. Ертесіне Аршаттың айтуы бойынша белгіленген жерге ертерек баруға тырыстым. Баратын жеріміз Сигма жатқан қонақ үйден алыс болмағандықтан Аршат қонақ үйдегі бөлмесінің нөмірін берді. Ішімнен «жиырма алтыншы нөмір, жиырма алтыншы нөмір» деп қайталап барған мен, қонақ үйге кіре бере сүрініп нөмір шатыстырып алдым. Бардым да «27» нөмірдің есігін қақтым. Қылжақбастығым ұстап кетіп «Кто там?»деген еркек дауысына «Шампанское заказывали?» деп жауап бердім. Өзімше Сигма брат есікті ашып«Да, заказывал» дейтін шығар деп ойлап тұрм. Ананың есікті ашатын ниеті жоқ.«Заказ бергенім жоқ» дейді. «Заказ бермесең де ашсайшы» деп мен де қоймаймын.Есікті ашты да «Сен біреумен шатыстырдың-ау деймін» деп жаба салды.«Ну, братан! Приколға приколмен жауап беріп қоясың ә!» деп есігін тоқылдатқанның үстіне тоқылдата түстім. Іштегіде үн жоқ. Бір кезде ресепшін келіншек келіп, «Жұртты неге мазалайсыз» деді. Сонда барып өзімнің есік шатыстырғанымды ұғып, келіншектен кешірім сұрап Сигма жатқан нөмірдің есігін тауып алдым. Барсам Сигма братан отырақ жайма жамылған қыз жоқ…
Сөйтіп, келісілген уақытта Аршатта келді, Алдекенмен де реалда танысып бір кәукілдесіп қалдық.

Шешесіне баласының бұл түрін көру қиын тиді. Әкесіне тартқан атжақтылау ұлының жағы сәл суалғандай ма, көзінің нұры тайып, иығы қушиып кетіпті. Ұлы жұдырығымен аузын баса жөтеліп, сол қолымен бас киімін умаждай ұстап қарсы алдына отырды. Шешесі көзіне келген жасты көрсетпеуге тырысып жанарын терезеге аударды. Әріректе қара киім киген адамдар алаңға түскен жапырақтарды қараған сыпырғышпен сыпырып жүр.

Солтанғазин Асқар. Алматы қаласы

Жанымханов Төлеген. Семей. Домбыра номинациясының екінші орын иегері.

Сонымен, алғашқы қарға және алғашқы тайғаққа кім қатты қуанады?

Шамамен 3 күндей «Керекинфоның» есігін ашпаппын, ашсамда жәй сығалап қана үлгерген болармын.Әйтеуір, құмардан қанғанша оқи алмағаным анық. Себебі де жоқ емес. Себебін мына ұзын сонар жазбамнан оқып алыңыздар.

Екеуі колледжден бүгін де бірге қайтты.Әдеттегідей алдымен қалалық саябақтың адам аз жүретін жолдарымен қол ұстасып келеді. әлденені айтысып күлісті. содан кейін тұра қалып көзбен өбісіп, еріндері еріндеріне тие бергенде сарғайған күзгі жапырақтың бірі үзіліп түсіп екеуінің еріндерінің ортасында қалды…
Оянып кетті.Бұның бәрі бала жігіттің түсі еді. Иә, бұл оған ғашық.Ол қызды ұнатпайтын жігіт кемде-кем.Бірақ, ешбірі дәл бұл тәрізді сүйе алмас.Дәл түсіндегідей қол ұстасып жүргісі келеді,қосыла күлгісі келеді, бірақ, жеме-жемге келгенде қызға батып сөз айта алмай қалады.Қыздың қай аялдамадан түсетінін де біледі. Алдынан гүл алып шығып тосып алмақ та болған.Гүлді алды да, тосып та алды.Бірақ көзімен ғана тосып алды.Көзімен шығарып салған соң гүлді қоқыс жәшігіне лақтырып жіберді. Өзінің дәрменсіздігіне ызаланып қоқыс жәшігін аяғы ауырғанша тепті. Тағы бірде қолына екі балмұздақ алып алдынан шықты.Қыздың үнемі қандай балмұздақ жейтінін де біліп алған еді.Бұл жолы да ішкі сезімін жеткізе алмады.
Ендігі күйі мынау.Күнде бір түсті көретін болыпты.Қыздың нөміріне смс жазып сезімін білдіруге жігіттік намысы жібермейді.Жоқ, қалайда бүгін өз сезімін білдіру керек.Білдіре алмаса ше? Көзі кеше өзіне даярлап қойған, кереуеттің астында жатқан қысқа арқанға түсті…

Қала көшесінде жаман «Москвич» су жаңа «Мерстің» артына кіріп кетіпті(прямь кіріп кетпеген енді, соғылған ғой). Мерстен түскен жігіт москвич руліндегі шалға: «Шал, ГАИ-МАИ дегенді шақырмайақ-қояйық, уақытым аз,3 мың доллар төле» депті. Шал:«Балам, дәл қазір ондай ақша жоқ өзіммен, мына ауылға келіп мені сұрасаң бәрі таниды, қалаған уақытыңда келіп алып кет» деп мекен-жайын беріпті.Біраз уақыт өткен соң ақшасын алмақ болған жігіт шалды іздеп келіпті. Келсе, шалдың үйінің маңы қараң-құраң адам екен.Жігітті көрген шал:"Қарағым-ай, ақшаңды бір қайтарармын, көрмейсің бе қырық жыл отасқан кемпірім қайтыс болды, кейінірек кел«депті. Жігітте соншалықты ақымақ емес екен.»Ақсақал, мезгілсіз келгеніме кешірім өтінемін,қарызымның 1000 долларын кемпіріңіздің батасына жаздым«депті. Тағы біраз уақыттан соң келсе,үйдің маңы қараң-құраң адам екен. Шалдан ақшасын сұраса шал:»Қарағым, кенже ұлым үйленіп жатыр еді, ақшамды жұмсап қойдым, кейінірек келсеңші" деп өтініпті.Жігіт:"Қарызыңыздың 1000 долларын келіннің көрімдігіне бердім" деп кетіп қалыпты. араға біраз уақыт салып тағы келіпті.Келсе шал қора маңында малдарына шөп салып жатыр екен.Амандасқан жігіт:«Ақсақал, ақшам дайын ба? Осы уақытқа шейін тостым, енді маған сылтау айтпассыз» десе шал: «Айқайлама, нақ! Жәйләп-жәйләп қайтарып жатырмын ғой.Жақында кенже қызым тұрмысқа шығады» деген екен.

Абайдың (Ибраһим) ауылында (немесе көрші ауылында,әйтеуір)Қисбай есімді бір кісі өмір сүрсе керек. Ол кісі маңайындағы адамдарды қисық сөзбен түртпектеп отыратын, тіпті екі-үш жерде Абайды да тосылтқан адам болған екен. Бір күні Абай сыйлы адамдармен отырса, үстіне Қиясбай кіріп келіпті.
-Қарағым, Абай, сені жұрттың бәрі данышпан дейді ғой.Менің бір шешуін таба алмай жүрген есебім бар еді, соның дұрыс жауабын айтып жіберсең…
-Ақсақал, айта беріңіз-деген екен Абай.
-Екі жүз ешкіде қанша мүйіз болады?
-Қиеке(Қилеке емес), өзі екі жүз ешкі болса, ешкіде екі мүйізден болатын болса 400 мүйіз емес пе?
-Әй, Абай қарағым-ай… Сонда ол екі жүз ешкінің ішіндегі тоқал ешкілері қайда, мүйізі сынған ешкілер қайда?-деген екен Қиясбай.

«Ер аунаса із қалар, ат аунаса түк қалар» деген ғой ата-бабамыз. Бізде аунап бақтық жас кезде. Ең алғаш аунағанда сегіз оқимын-ау деймін. «Минск» мотоцикілім болды деп ем ғой бір жазбамда. Ауылда сонымен тарылдатып жүретінмін. Алдыма Жомарт атты киікке екі аяқты «Уралымен» шығатын жігіт ағасы ғана түсетін шығар.«Иж-планетасы» бар 74-ші жылғы ауылдас жігітті тақтайдай тегіс жолда бір жолықтырсам деп жүрген кезім. Осы үшеуімз ауылдың бас каскадерлары.Обшым, походқа шығамыз деп келістік. Біраз балалар жеңіл машинамен алдымызда шығып кетті.