Ал бізде төбесіне кесе қойып Анамыз алған, кекілі барлардың суреттері бар /4 жасар балам қазір шаштаразға алдырады/. Сол жабысып қатып қалған альбомға… Көшіріп алуға құнт жоқ.
Қара ақ суреттер қоры бар екен сенде.
Жолдас жігітімнің әкесі полковник еді. Соның сүндет тойы бар…
«Жалаңбұттар» кассетасының сапасы жылдан-жылға төмендеп, көшіруге келмей қалды. Басында қатты қынжылдық. Мүмкін ол да жақсы болған шығар дедік соңында.
— Ана, қара-қара, папамның әлгі жеріне..." — деп прикол ұстап отырса балам не немерем. :))))))))))
сәбетский киімдер ғой. биыл ауылға барғанда көп киімдерімді тауып алдық. 80-шы жылдары Қаскелең фабрикасынан шыққан көйлегім әлі жаңа күйінде тұр екен, сапасы мықты, биыл ұлыма кигіземіз.
Аршат, екінші суретте сені көтеріп тұрған анаң ба? Бағана бір қарап, кімге ұқсатқанымды таба алмай қойып едім. Сөйтсем, Гастаның келіншегінің бет-пошымы сенің анаңа ұқсайды екен. Суреттегі сәйкестік...өмірде білмеймін ғой енді)))
ана жолы бір қойып едім бұл суретті қайталағаныма кешірім өтінемін. Бала кезімдегі тағы бір фотамды ауылға барғанда іздеп-іздеп таппай кеткенмін.Барған кезде тағы іздеймін.Мен үшін өте маңызды сурет екенін кейін біліп жүрмін
туған әке-шешемнің ортасында оюлы шапанмен түскен суретім бар болатын.соны таба алмай жүрмін.Үлкен үйде жатушы еді, бізден кейінгі балалар жыртып тастаған ба кім білсін.Енді,әке-шешемнің үйіне бара қалсам альбомдарын ақтару керек
Мен өзім суретші, жазушы,әскери болуды армандап едім
мынау пәни дүниені көркем сөзбен суреттейсіз. суретшісіз! блогыңыз бар, оқырмандарыңыз бар. жазушысыз! әдеби әлем солдатысыз. әскерисіз! АРМАНЫҢЫЗДЫҢ БӘРІ ОРЫНДАЛЫПТЫ ҒОЙ. фотошоп деген не тәйірі..құрал ғана…
Жоғарыдағы суретте мен жылап, анам уатып жатқан кез /үйдегі суретке түсу «рәсімі» кезінде/. Жалпы, фотоға түсу менің бала күнімнен қаныма сіңген әдет. Өйткені, әкем Қуанышбек жас кезінде фотоға түсірумен әуестенген. Мереке күндерді немесе кез келген сенбі-жексенбі әкемнің қолы бос уағын асыға күтіп журетінбіз. Қазіргідей сандық үлгіде емес, кеңес үкіметінің аппараттары бір әуре еді. Фотоаппаратқа жарықпен белгі беретін қосалқы бөлшек жалғанады. Әкем «түсірем, дайындал» деп шүріппені басқанда, бөлшек жарқ ете түссе, кадрде қалдым деп есепте. Бірде дәл мені түсірерде жарық қайта-қайта жанбай қалып, әкем «саған әдейі жанбай жатыр» дегеннен-ақ,өкпелеп жылап қашқаным есімде. Сол сәтті әкем түсіріп алып үлгеретін. Көбінде, суретке түсіру рәсімі осылайша менің «жылауыммен» аяқталатын…
Біздің балалық шағымызда түк қызық болмаған сияқты…
Жеке басты айтпаймын. Сол кезде балалардың ой-өрісін дамытуға арналған түрлі шара, жиын, конкурс, үйірмені айтам…
Артек — "қолжетпес арман" болған, қазір де солай…
Жас натуралистер үйірмесіне барғам, апайым бір түнерген біреу боп шықты, гербарий жасаңдар деп жапырақ тергізе беретін. Түңіліп бармай кеттім
Неткен бақытты жандар!!!
Өмірімде бір рет қана барыппын лагерге. Орал қаласындағы «Орленокте» болдым. Орысша түк қақпаймын, қалайша 3 апта ештеңеге ұрынбай, аман-есем өттім екен деп кейін таң қалам. Бірақ вожатыйларым жақсы болды.
/Пикассо еске түсіпкетті/суреттеріңді сканерлеп осында сала беріңдер pics.kz арқылы.
Жолдас жігітімнің әкесі полковник еді. Соның сүндет тойы бар…
«Жалаңбұттар» кассетасының сапасы жылдан-жылға төмендеп, көшіруге келмей қалды. Басында қатты қынжылдық. Мүмкін ол да жақсы болған шығар дедік соңында.
— Ана, қара-қара, папамның
әлгі жеріне..." — деп прикол ұстап отырса балам не немерем. :))))))))))ана жолы бір қойып едім бұл суретті қайталағаныма кешірім өтінемін. Бала кезімдегі тағы бір фотамды ауылға барғанда іздеп-іздеп таппай кеткенмін.Барған кезде тағы іздеймін.Мен үшін өте маңызды сурет екенін кейін біліп жүрмін
Жоғарыдағы суретте мен жылап, анам уатып жатқан кез /үйдегі суретке түсу «рәсімі» кезінде/. Жалпы, фотоға түсу менің бала күнімнен қаныма сіңген әдет. Өйткені, әкем Қуанышбек жас кезінде фотоға түсірумен әуестенген. Мереке күндерді немесе кез келген сенбі-жексенбі әкемнің қолы бос уағын асыға күтіп журетінбіз. Қазіргідей сандық үлгіде емес, кеңес үкіметінің аппараттары бір әуре еді. Фотоаппаратқа жарықпен белгі беретін қосалқы бөлшек жалғанады. Әкем «түсірем, дайындал» деп шүріппені басқанда, бөлшек жарқ ете түссе, кадрде қалдым деп есепте. Бірде дәл мені түсірерде жарық қайта-қайта жанбай қалып, әкем «саған әдейі жанбай жатыр» дегеннен-ақ,өкпелеп жылап қашқаным есімде. Сол сәтті әкем түсіріп алып үлгеретін. Көбінде, суретке түсіру рәсімі осылайша менің «жылауыммен» аяқталатын…
Жеке басты айтпаймын. Сол кезде балалардың ой-өрісін дамытуға арналған түрлі шара, жиын, конкурс, үйірмені айтам…
Артек — "қолжетпес арман" болған, қазір де солай…
Жас натуралистер үйірмесіне барғам, апайым бір түнерген біреу боп шықты, гербарий жасаңдар деп жапырақ тергізе беретін. Түңіліп бармай кеттім
сол жерге бару бақыты бұйырыпты маған!!!
Өмірімде бір рет қана барыппын лагерге. Орал қаласындағы «Орленокте» болдым. Орысша түк қақпаймын, қалайша 3 апта ештеңеге ұрынбай, аман-есем өттім екен деп кейін таң қалам. Бірақ вожатыйларым жақсы болды.
Мынау мен,5 жаста,14 жаста.
воооооот )))))
жақсы, 35-ке берейін сізге
алғашқы фотом. 36 жыл бұрын