Көз моншақтай көріктім,
Сол бір кеште жолықтың,
Жанарыңнан төгіп мұң, жаутаңдадың.
Тербетеді түн бізді,
Үркіп қашып елік күн,
Жымыңдаған жұлдызды,
Сенің көзің деп ұқтым, арайлым.
Қар түсті қалың,
Жауып сенің салған жолыңды маған.
Сен үнсіз қалдың,
Махаббат жоқ, бәрі, бәрі де жалған…
Неге екенін білмеймін,
Не жылап, не күлмеймін,
Жүрегім сен дейді…
Ақ қайың тұр жағада,
Сағыныш боп санада.
Жалғыз келіп тұрмын мен,
Жылдар салып араға.
Өмірдің сан жолдары,
Біз шешкендей болмады.
Мен сияқты мұң шағып,
Келіп жүр ме ол-дағы.
Қайырмасы:
Айт сырыңды ақ қайың,
Көңілімде сақтайын.
Шығарып сап тұрушы ең,
Бізге тілеп бақ дәйім.
Жастықтың жалынды бір күні еді,
Тым ерекше атты таңғы арай.
Көздеріңе көзім байланғанда,
Жүрек тулап, оттай жанғаны-ай.
Неге ояттың мені, жүрмедің бе?
Ой-санамды мәңгі жауламай.
Неге ғана маған кездестің сен,
Ғашық болдым қалай аңдамай?
Көңілсіз күндермен қоңыр күз жеткенде,
Қолыңа гүл берген, "қош" дедім көктемге.
Сен оны сезбедің, сен оны білмедің,
Сен әлде өзгені сағынып жүр ме едің?
Қайырмасы:
Сүйгенін сезбес кім?
Сынына төзбес кім?
Сыр айтып сен жайлы,
Мұңайтты кербез түн…
Жұбаныш болмайды,
Жаныма өзге ешкім.
Келеді кездескім…