1997 жылы Оскардың «Ең үздік шетел фильмі» номинациясын ирандық режиссердің «Аспан балалары» атты туындысы жеңіп алады. Фильм бірнеше отандық телеарналарымыздан көрсетілді.
Фильмнің басы: Үшінші сыныптағы Әли қарындасы Зухраның туфлиін жөндеуден алып, үйге қайтар жолында аяқ астынан жоғалтып алады. Енді не істеу керек? Қарындасы мектепке бара алмайды ғой. Анасының ауруынан әкесінің ғана тапқан-таянғанына зорға күн көріп отырған отбасы жаңа аяқ киім ала алмайды. Әли Зухрамен келісімге отырады, екеуі оның кедиін кезек-кезек киетін болады: Зухраның сабағы — таңертең, Әлидікі одан соң басталады. Алайда мұндай жағдайда мектепке уақытында жету үшін желаяқтай жүгіруің қажет…
Фильмнің басты ойы балалардың періштедей тазалығы, кедей адамдардың адалдығы, қиын сәттерде де Адам болып қала білуі.
Табиғи ойналған, таза да тұңғиық осы туындыны балаларыңызға, немерелеріңізге көрсетсеңіздер, нәтижесін, балаға тигізген әсерін келесі күннен-ақ байқауға болатынына уәде бере аламын.
Кішкене суреттер ұсынайын:
Мынау нағыз Адам — Әли:

Әли қарындасы Зухрамен:

Тағы да Әли мен Зухра:

Фильмнің постері:

Зухра Әлидің кедиін киіп, мектепте жан-жағындағылардан ұялып, аяғын тығып тұрады:

Құрметті Керектіктер,

Сіздерді Facebook-тағы парақшамызға шақырамыз. Сайт жаңалықтарын, қызықты мақалаларды, басқа да материалдарды сол жерден бөлісетін боламыз.

Лайк басамыз: www.facebook.com/kerekinfo

Жаңаөзен қаласында 02.05.2013 ж. сағат 19.30 да алғашқы рет Домбыра Пати болып өтті. Домбыра Пати «Жалын» жастар орталығының алдында болды. Астанадан бастау алған бұл игілікті іс Жаңаөзен қаласында жалғасын тауып отыр. Алғашы рет болғандықтан қалай болар екен деген ойлар болған. Бірақ өз деңгейінде өтті. Жиналған қауым біраз күй тыңдап,ән тыңдап демалып қайтты. Домбыра тарта алмайтындар да, домбырашыларға шабыт беріп «еу», «беу», «шап», «жібер» дегендей үн қосып қолдау көрсетуді ұмытқан жоқ. Домбыра Пати әдеттегідей әр бейсенбі сайын жалғасын табады. Уақыты 19.30 басталады. Алғашқы Домбыра Пати қалай болғандығын суреттер сөйлесін, содан соң Жаңаөзеннің сарқытын көріңіздер.


Жиналып жатырған сәт. Басым бөлігі жастар.

Постта қазақ-жоғар соғысында тыңшылық және барлаушылық қызметтер атқарған батыр қыздарымыз туралы айтылады.

Жалпы, сондай барлаушы қазақ қыздары туралы ең алғаш рет 11-ші сыныпта арнайы диктант жазғанда білдім. Диктанттың тақырыбы, ішіндегі аталған есімдерді толық ұмыттым, бірақ «сутьі» мынадай:
Жоңғар шапқыншылығы кезінде, әсіресе Абылайдың тұсында сияқты, арнайы даярланған қазақ қыздары «тұтқынға түседі» әдейі. Сосын күң, кейде жоңғарға әйел болып сол жақтағы ақпараттарды жинайды, ретін тауып қазақтарға жеткізіп тұрады. Анық білерім, аңызға құрылмаған, нақты тарихи факт ретінде жаздық.
Енді интернеттен іздеп, тапқан барлаушы /тек батыр емес, барлаушы/ қазақ қыздарымызға келейік. Ең мықтысынан бастайық.
1. Айбике
Абылай ханның жау тылындағы барлаушыларының басшысы болған. Өзінің қол астына бірнеше тыңшы, барлаушы ұстаған және ұзақ жылдар бойы жаугершілікте "қолға түскен күң" түріндегі бейнеге еніп, Қалмақ Қоңтайшысының ордасында күтуші болған.

ГТА видеоойынындағы кейіпкерлерді салу:

Концерт аяғы, таныстыру:

ПыСы: Арал Ас қомандасындағы туған күн иесі Ақылбек пен Ғалым басында таныстырылды.) Назарларыңызға рахмет!

«Беломестная – Сабынино – Авдеевка аудандарында 1943 жылдың шілде айының 5-сі мен 17-сі аралығында неміс басқыншыларымен болған ұрыста, ауыр жараланған миномет командирін ауыстырып, қарсыластың 100 жуық жаяу әскерін жойып, шабуылды тоқтатты, 1 станокты және 2 қол пулеметін құртты.

Үкіметтік награда – «Қызыл Жұлдыз» орденіне лайық»

Кандиру («тіс тазалағыш», «кәдуілгі ванделлия») — тоя қоректенгенде ұзындығы 15 см-ге дейін жететін балық-паразит. Әдетте сіріңкенің көлеміндей ғана болып келеді. Амазонка суларында мекендейді. Пиранья екеш, пираньяның да жыртқыштығы кандирудың жанында асылып қалады. Мөлдір, түссіз, сынаптай сырғымалы, тіліктей ұзынша келген бұл титтей неме айналасындағы басқа балықтың желбезегі арқылы өткен су ағымын сезіп, оттексіз судағы аммиак иісіне елітіп, жөңкіген бойда, желбезек арқылы балықтың ішіне енеді. Мейлінше тереңірек қуысқа кіре түсетін ол, орналасып алып, айналасын тістелейді. Тістелеген жерінен аққан қанға тойып алып, жемтігін тастап шығады. Кандирудың қорегіне айналған ұсақ балықтар сол мезетте өліп кетсе, үлкендері көбіне тірі қалады.
Адам үшін қатері сол, қуығына ие бола алмаған бейбақ суға шаптырып, не шомылған орнында жіберіп тұрса, судағы аммиактың иісін, не өзге температура мен құрамға ие сұйықтықты сезген кандиру зәр бойымен жылжып, еркек болса бұтағына, әйел адам болса сәйкесінше қайнарына енеді. Уретраға жайғасқаннан кейін, қанға тойып, не шығып кете алмай, не қалып қойғысы келмей — аласұрып, жан-жағын тістелеп, ақырында қонжиған орнында өледі. Жан шыдатпас, азапты ауырулар сонда болады. Сәті түссе, анусқа да кіреді. Тік ішектегі жағдай да уретрадағы оқиғаға ұқсас аяқталады.

Мамандық таңдау мәселесі адамның өміріндегі ең маңызды нәрселердің бірі. Кейінгі өмірің тікелей соған байланысты болмаса да, өміріңе әсері өте көп. Сондықтан да о бастан осыған көңіл бөлген жөн. Ал қазіргі мамандықтық таңдауда ең бастысы ГРАНТ алу мүмкіндігі болып тұр. Яғни, адамдар балалық шақтағынемесе есейіп, таңдау жасай алатын кезде қалаған мамандығына емес, қай мамандық бойынша грант алу мүмкіндігі жоғары, қай жақта конкурс аз дегенге көбірек көңіл бөледі. Бұл енді тікелей материалдық жағдайдан шығып отырған проблема ғой. Ол жағына тереңірек кірудің қажеті шамалы. Басқа жақты қайдам, мына біздің алғыр Шымкентте құжат тапсырудың соңғы күніне дейін конкурстың статистикасын аңдитындар өте көп. Тіпті кейбір конкурстың статистикасына қолы жетімді іскер жігіттер талапкерлерден ақша алып алады да, соңғы сәтке дейін конкурсты қадағалайды. Осы кездегі адамдардың әрекеттері қор биржасындағыға өте қатты ұқсап кетеді. Абыр-сабыр, статистиканы жіті бақылап, жүгіріп жүрген біреулер. Ең соңында ең бәсекелестігі аз мамандыққа құжаттарын өткізеді де жібереді. Ақрында талапкер байғұс өмірі естімеген сиырдың сүтінен қымыз алу технологиясы деген мамандық бойынша грант иегері атанады. Ал, жу! Балаң грантқа түсті. Енді біреулері иттің басына тышып жатқан мамандықтарды таңдай береді, таңдай береді. Оған дейін сол мамандық бойынша диплом алып, жұмыс күтіп жүргендердің кезегі КСРО кезіндегі Кремльдің алдында Ленинді көруге кезекке тұрғандардан да ұзақ екенімен жұмысы жоқ. Қазір бітіріп алып, басқа салада істеп жүргендер өз мамандығы бойынша істеп жүргендерден көп болмаса, аз емес. Сөйтіп, қазіргі жұмысы бойынша екінші оқуды оқып алады. Толып жүрген екі дүркін бакалавриаттар. Одан да басында мамандықты дұрыс таңдаса екі шығын болып, екі рет оқып бас қатырмай, қажетті мамандығыналар еді.
П.С. Бұл жердегі қолданушылар оқуын бітіріп, мамандығын алып қойған қыз-жігіттер ғой. Өздерінің іні-қарындас, сіңлілеріңе кеңес беруде ескерерсіңдер

Интернеттен қазақша мультфильмдер іздеп отырып, бір күні «Мақта қыз бен мысық» киноның бас жағын көріп қалдық. Енді жалғасын таба алмай жүр едік. Бүгін киноны түсірген Алтынбек Әбішев деген азаматтың өзінен сұрап алдым. Толық нұсқасы бар екен.



Бурабайда 10 күнде түсіріліп шыққан бұл фильмнің сценарийін Алтынбектің қызы жазған екен. Балаларға көрсетіп көріңіз, түрлі мультқаһармандар жиналған бұл фильм оларға ұнайды деген ойдамын.

Әркезде пойызға отырған сәттен жол бойы терезеден қарағанды ұнатам. Жолдар маған, әр үмітпен келе жатқан сапарымды сезгендей, бойыма бір ерекше қуат береді. Сосын осы жолдарға қарап:

Ей, жолдар! Сапарымды сәтті ете гөрші. Мені қолдашы. Үмітімнің үзілмей осы жолдардай жалғануын тілейтінмін. Бүгін міне, тағыда жолға шықтым. Барар жолым – Алматы.

Иәә, иәә, ел мақтайтын да, даттайтын да қалаға, араға 10жыл салып, тағы бір жолым түскелі отыр. Алматы-ару қала. Арман қала. Жастар қаласы. Мақтауға тұрарлығы сонда деп есептеймін. Ал, даттайтыны, қаланы әлдекімдер тас қала деп жатады. Бауырыңа баспайтын суық қалаға үйренісе алмағандар қаншама?!..

Бір кездері менің де бал күлкімді ұрлаған қалаға енді қайтып келмеймін деп қайрылмастан кеткен болатынмын. Дегенмен, жаныма ғана емес тәніме түскен жараны да жазу сенің ғана қолыңда екен. Сол үшін қайтып келдім. Сенімсіз түрде келдім. Себебі, сені ұнатпайтынмын Алматы. Бірақ сен маған қайтадан сену керектігін, сабырлық танытуым керек екеніне сендірдін. Үзілгелі үмітімді жалғап бердің. Содан бері мен шын қуандым. Шын күлдім. Алматы тек мықтыларды ғана жақсы көред(і) екен ғой дедім,-іштей.

Ехх, Алматы… сен менің талай мұңды сәттеріме де… егіліп жылаған күндеріме де… жалғыздықта жабығып жүргеніме де талай рет куә болдың… тіпті қосылып жылаған сәтіңді де ұмытпадым. Ол енді бөлек әңгіменің еншісінде.

Он жыл бұрынғы кездер мен қазіргі кездің арасы біршама өзгерді. Мен үшін. Ол кезде менің денсаулығыма бей-жай қараған дәрігерлерге деген көзқарасым, барлық ақ халатты жандарды жек көруге итермеледі. Еріксіз түрде. Алайда мен бәрібір осы дертімді осы жерден, осы қаладан табатыныма сендім. Бұдан былай Алматыны көрмеймін дегеніммен, айналмалы дүние бәрібір өз дегенін жасады. Қайтып келуімнің себебі осы еді. Басқа да ақ халатты жандардың арқасында жоғалған сенімімді қайтардың. Батылсыз, әлжуас қызды қайтпас қайсар мінезбен өжет еткенін үшін саған ризамын!

Пойызымыз Алматыға жақындаған сайын жүрегім қатты соғып кететіні неліктен деймін-ау..) Жо-жоқ, мен қорықпаймын. Саған сенем ғой. Тек сен мені ұмытып кетпесе екен деймін. Әркез келгенімде, мені құшақ жайып қарсы алатыныңды білсем де, Алматы суық қала, жылы жүрші деп алаңдайтын анашыма: Алматы мені тоңдырмайды. Біз енді бауырмалдай достастық қой деймін. Пойыздан түскен бойда күннің көзіңе қараймын.Күн нұрын шашып, жаныма бір жылы лептің самалы есіп тұрғанын сезем. Ол сенің мені жылы қарсы алғаныңның белгісі.

Р.S: