2005-тің көктемінде...
Мына өлеңді 2005-тің көктемінде жазыппын.
Көктем!
Сен ерке қыз сияқтысың,
Жылап тұрып күле салатын!
Көктем!
Сен селтең қыз сияқтысың,
екі елі шүберекпен төсін жауып,
екі жіпті иығына іле салатын!
Көктем!
Сен менің бабымды таба алмадың!
Жаңбыр соңын қарға ұрып тағы алдадың.
Сонда да өзіңе мен сыр ашайын,
өзіңмен еріп келген бар арманым!
Әрі қарай
Көктем!
Сен ерке қыз сияқтысың,
Жылап тұрып күле салатын!
Көктем!
Сен селтең қыз сияқтысың,
екі елі шүберекпен төсін жауып,
екі жіпті иығына іле салатын!
Көктем!
Сен менің бабымды таба алмадың!
Жаңбыр соңын қарға ұрып тағы алдадың.
Сонда да өзіңе мен сыр ашайын,
өзіңмен еріп келген бар арманым!

ХІХ ғасырдың соңы мен ХХ ғасырдың орта тұсында Қаратау аумағында мекендеген Тянь-Шань аюы, түркістан сілеусіні сияқты жануарлар антропогендік фак¬торлардың ықпалынан бұл төңіректен мүлдем жойылып кетті. Адам баласы да өз қолымен биологиялық алуан түрлілікке зиян келтіріп, табиғи орныққан тұрақтылықты бұзып, соның салдарынан туындаған қасіреттен жапа шегіп, зардабын тартып жатты.


