Бүгін емес, кеше және оның алдыңғы күні (14, 15 наурыз) Қазақстанның КВН-нан ашық біріншілігінің ашылу фестиваліне бардым. Қысқа ғана айтсам: Жаман емес!

Жаңа командалар пайда болыпты. Бұрын Алматыдағы универлердің өзара сайысымен шектелетін елдің ашық біріншілігі. Қазір оқу орындарының ғана емес, мекемелердің (мысалы, Алматытелеком), өңірлердің (Ақтау, Өскемен, Қостанай, т.б.) құрама командалары да көбейе бастапты. Ойындар да телеэфирге лайықталып көрсетіледі, яғни сапаға көңіл бөле бастапты.

Әскери салада жүргенде аптасына 3-4 мәрте жауынгерлермен қосылып жүгіріп алушы едім. Аптасына бір рет 3 шақырымды ойнатып отырушы едік.Сымдай жігіт едік тростқа айналып бара жатырмыз байқасам. Ескіше көктемнің басы деп бүгін бір бастама бастадым. Алты жарымда тұрып алып жетіге дейін жүгіріп келдім. Бой жазатын жаттығулар да жасаған болдым. Мойындау керек шамамен 1 шақырымдай ғана жүгірдім. Осының өзінде өкпем «ысқырып» қалды. Дегенмен қазір өзімді сергек сезініп отырмын. Кешке жүгіруге жұмыстан, қоғамдық көліктен қажып қайтатын болған соң беттей алмадым. Ағзам демалып тұрған кезде азанда жүгіріп отыруды ұйғардым.Сәуірдің 14-і күні Алла жазса 3 шақырымды ойнап жүгіретін дәрежеге жетуім керек.

Кен орнында жұмыс істегенадамның жұмыстан кейінгі уақыты өтпейді. Бұл мәселені кешкісін қосылатын жарымжан интернет пен қаптаған фильмдер жартылай шешіп жатады.
Сосын күнара қайта қайта отжиман жасай беретін түремшіктер сияқты жаттығулар жасап кешті өткізесің.
Жақында тауысқан фильмдерімнің бірі әлгі Патик мақтаған LOST (Адасқандар- деп аудардым)- көпсериялы фильмі.
Ағылшынша нұсқасын алып көріп едім. Әсеріммен бөлісейін дедім. Киноның қармағына түсіп қалмаңдар.

Өткенде университет буклетінің материалдарын беріп құтылдым деп едім ғой. Бүгін соны типография басып берді. Ал мынау мен берген суреттер:

Неке куәлігін кеше алдым. Тойым қазанда болып еді ғой.

Жалпы негізгі қалыптасқан дәстүр былай ғой: Некеге тұрушылар тойдан бір ай бұрын неке сарайына барады. Алдын ала жазылып, тойдың күнін тіркетіп кетеді. Сосын той күні қыдырып жүріп, неке сарайына бас сұғады.

Ал біздің ауылда неке сарайы жоқ. Қалаға тіркелейін десем, қаладан 300 км алыстамыз. Қаладан ауылға жеткенше 4-5 сағат уақыт кетеді. Сондықтан некені тек формалды, тойдан кейін тіркетуге бел будық. Тойдан кейін ауылдағы әкімшіліктің әділет бөлімшесіне/кабинетіне барып тіркелдік. Тіркелдік те Алматыға кетіп қалдық. Бір айдан кейін хабарласты. Бірақ, бізде еңбек демалысы бітіп, жұмысқа кірісіп кеткенбіз. Бара алмадық. Ортаға ағайын-туманы салып, нотариалды келісім арқылы алмақ болғанбыз. Бірақ оларға әділетті қызметкерлер бермепті.

Енді өзіміз барамыз деп жиналып жүргенде 1 ай уақыт өтіп кетті. Куәлікті аз күннің ішінде алуға келмесе, ол күшін жояды екен. Сөйтіп зайып алым шығып жүргенде, жұмыстас қат… әйел нотариуста танысы бар екенін айтты. Ол прәпіскісіз Алматыдан алып беруге көмектесе алады екен. Сөйтіп онымен жолығып, 2 апта өткенде әрең дегенде шаруаны реттеп, парасын беріп құжаттарымды рәсімдеуге жібердім. 4 наурызда дайын болады деді.

4 наурызда кемпірімді ілестіріп алып, Жетісу ауданының АХАЖ бөліміне барып алдым. Әбілдің, бұл күнге де қол жеткізетін күн бар екен ғой деп ойладым, көк куәлікті қолға ұстап тұрып. Міне, енді мен де заңды некедемін.

ПыСы. Жұмыстан үйленгендерге ақшалай материалдық жәрдем беріледі. :)

Осындай режимде жүрмін. Наурыздың 22 не дейін солай болатын сияқты. Айдалада кен орнында үздіксіз айлап істеген өмірдің бар қызығы сол екен.
Басқа жаңалығым жоқ. Қыздардың мейрамдары жақындап қалды. Әйелім елден ерек бірнәрсе сыйла деп мазамды алған емес, бірақ ұят боп жүр. Қатнишкама әбден қарыздар болдым.

Әкеміздің бір жылдық асын, соңғы саудасын аманшылықпен өткізіп алсақ, туған күнінен де, мереке -перекеден де құтылам ғой деп жүрмін өзімше.
Бас аман болса, Будда жеткерер.

Келе жатқан мейрамдарың құтты болсын қыздар!

Бүгін дүкенге барайын. Кеше мамамның туған куні болған, бугінде қонақтар келіп, туған күн әлі жалғасын табуда. Содан алатындарымды алып сыртқа шықтым. Өзі небәрі 4 баспалдақ, соның төртіншісін көрмей қалыппын, аяғым сүрініп құлап түстім. Пакеттерім бір жақта өзім бір жақта. Ол да мейлі еді құлағанда тізерлеп тура алдымдағы мәшинеге құладым. Ол мәшиненің сигнализациясы қосулы екен, ол деген ойбайлап кетті. Егесі ебіл-дебілі шығып жүгіріп келді. Келіп: "Қарындас, бәрі жақсы ма? Не болды?"-деп сұрап жатыр, мен болсам ұялып даусым шықпай:«Ағай, сигнализацияны өшіріңізші „-деп әрең сөйлеп тұрмын. Ол ағай “ойбуу каблугыңыз биік екен, содан құлағансыз ғой»-деп одан сайын ұялтып :). Орнымнан тұрып қарасам бәрі қарап тұр екен, ұялғаным-ай. ))))

Бүгін, бүгін ғана емес күнде, біздер жұмыста шай ішеміз))) Міндетті түрде сағат 11-лерде, сосын түстен кейін сағат 4-терде (сәйкесінше он бірдің шайы, төрттің шайы деп аталады)дастарханды гүлдей жайнатып жібереміз (екі жерден қант, екі жерден нан деген сияқты). Онсыз шекеміз тырысып қалады.
Мә, саған ұсақ әңгіме, керек болса!

Пы сы: Ұмытып барады екем, шайдың үстінде телепон шылдырлап, кісі келіп қалса, кайп бұзылады.

Кеше жұмыстан ертерек зытып кетіп, юзби модем сатып алдым. Әлгі жылдамдығы 512 мегабит/с деп жарнамаланып жүрген «Диджимакстың» өзінен алып ем. Үйге бара сала жерден жеті қоян тапқандай орнатып, байқап көрісімен, қуанышым су сепкендей басылды. Мегабит тұрмақ, килобиттің де иісі шығар емес. Ең тез ашылатын керекинфома әрең кірдім. Не ғо, екі апта байқап көрем, жылдамдық жақсармаса, қайтаруға болады екен.

Бізге айылықты негізі бухгалтер қалаған уақытына береді да. Кейде айдың басында кейде соңында. Кейде мүлдем ұмытып кетеді. Алдыңғы аптада елдер айлық сұрап шулаған кезде көзін бақырайтып:" Әлі уақыты болған жоқ қой",-дегені, хотя айлық алмағанымызға 1,5 айдың жүзі болған.
Содан қызығы ол айлықты берер уақыты да қызық, әйтеуір бір жұмада сағат 17 50 мен 18 00 дің арасында бір-бірлеп шақырып береді.
Біздікілер сол бір ай өткен соң әр жұма 17 00 ден кейін үйлеріне қайтпай айлықтың берер күнін күтіп отырамыз. ))) Ол апта бермесе, келесі аптада күту залында отырғандай тіз қатарынан тізіліп алып отырамыз. Бәрінің көзінде бір сұрақ:«бүгін айлық бола ма?» немесе тағы жынды бала ұқсап бекер отырмын ба деген?