Тәңір тауы...

Қазақстанның табиғаты аса көркем әрі бай. Кең байтақ жерімізде тау, орман да, төбелер мен жазықтар да бар. Қазақ жерінің ең биік нүктесі – Хан Тәңірі шыңы теңіз деңгейінен 6995м жоғары (кейбір деректерде7010 метр деп көрсетіледі ), ал ең төменгі нүктесі – Қарақия ойпаты теңіз деңгейінен 132 м төменде жатыр. *****

Хан Тәңірі шыңының басына Қазақстанның туын желбірету Азиада қарасаңында спортшыларға жасаған үлкен сыйымыз болды — альпинист А. Сафрыгин ****
Әрі қарай

Махаббат элегиясы

Махаббат!… Осы бір жалғыз ауыз сөзде қаншама ұлы сезім, ұлы толғаныс, ұлы сүйіспеншілік жатыр десеңші шіркін! Адам өмірін нұрландырып, алпыс екі тамырына қан жүгіртетін, жүректің нәзік қылын шертіп, сезімнің тоқсан тарау жырын қозғайтын ғажайып мөлдір әлемнің қасиетіне баға жете ме?
Қыз бен жігіт арасындағы нәзік сезім қандай? Көктемде қауызын жаңа ашқан гүлдей, бүршік атқан балауса шыбықтай, аппақ таңның керімсал жұпар самалындай бір керемет дүние!
Сол жылы қыс Алматыға кешеуілдетіп келді. Түні бойы қар жауып, таңертең тұрып, терезеден қарасам айналаның бәрі көрпесін қымтанып, ағаштар ақ бөкебайын жамылып алыпты. Күннің суығында сабаққа барғым келмей төсекте керіліп-созылып біраз жаттым. Кеше түннің бір уағына шейін ойнап, үй тапсырмасын да орындауды ұмытып кетіппін. Мектепке барсам, қатарынан бірнеше екі алатынымды анық білемін. Сабаққа бармаудың бір-ақ жолы бар. Ол- ауру. Бірақ денім сау, еш жерім ауырып тұрған жоқ. Бір кезде түпкі бөлмеден «Қанә, тез тұрыңдар, сабаққа кешігесіңдер» деген әкемнің қатқыл дауысы естілді. Дәл осы сәтті пайдаланып, ішімді қолыммен ұстап, ауырған адамдай бүк түсіп жатып алдым. Бөлмеге әкем кіріп келді де менің бұл жатысымды көріп: – Не болды саған? – деп сұрады.
Әрі қарай

Соңғы қоңырау

Соңғы қоңырау жақындап келеді. Мектеп бітірушілердің көңілі алай-дүлей шығар)))
Біз мектеп бітіретін жылдары түлектер ұстаздарына бір шумақ өлең арнап, гүл шоқтарын сыйлаушы еді. Қазір ондай бар ма екен өзі? Ойымда қалған шумақтар топтамасын жазып отырмын, бәлкім биылғы түлектер керегіне жаратар ;))

Мағрипа апайға
Тауысушы ек барлық борды, сан өшіріп тақтаны.
Шығарғанда қиын есеп, қалушы едік мақтанып.
Пифагор мен Геронды үйретем деп ізденген,
Мағрипадай ұстазға үлкен алғыс біздерден!
Әрі қарай

Анама

(1998 ж, жаз)
Анам барда күлімдеймін, күлемін,
Сен болмасаң қалай өмір сүремін?
Анам барда керегі жоқ ештеңе —
Анам менің жүрегім мен тірегім.

Анам менің! Дүниедегі асыл жан!
Мейірімі шуақ болып шашылған.
Анашымның өнегесі, тәлімі
Жадымда бір кітап болып басылған.

Анам менің бұл дүниеде көнерім,
Анам менің бұл өмірде сенерім.
Теңдесі жоқ үлкен сыйлық емес пе,
Анашымның “айналайын” дегені!
Әрі қарай

Сайын дала

(2000 ж, Ембіге бара жатқанда)

Керілген кең дала,
Бір ойға батамын,
Сенде өстім, сен ғана –
Туған жер, Отаным.

Өзіңнен нәр алар,
Жабықса көңілім.
Сен үшін сан адам,
Қиды өз өмірін.

Сенде адам үміті,
Сенде ауыр жарасы,
Байтақ, құдыретті,
Қазақтың даласы!
Әрі қарай

Көрші ауылдар...

Жол бойында қатар тұрған екі ауыл…
Екі түрлі болмыс, екі түрлі түршілік.
Біреусінің үйлері еңселі, шарбақтары көз қуантардай әсемдікпен орналасып көшелері жасыл желегімен сүйсіндіреді. Қора қопсысы жинақы. Ауыл адамдарының да жүзінен заманына сай ұсыныс пен сұраныстың тоқайласатын жерінен нәпақасын тауып жағдайлары тым жақсы екені алыстан айқайлап тұр.
Әрі қарай

Діни сұрақтарға неге талас көп?

Менің ойымша діни көзқарасқа сақ болған дұрыс. «Әрбір адам өз ойының иесі». Адам жақсы да жаман да ойлауға қабілетті. Ал енді қарап отырсам дау-дамайды Дайрабайдың сиыры болмаса да жібере береміз. Әркім өз теориясын жақтауға әлек. Ал түбірінде бірдей ойлар барлығында. Түсінбеген бір-екі жайт қана. Күмән іздеген кейпін өзі байқамай қалады. «Сен ана ағымнан емессің ба?». /«Күдік, күдік…» © Patick /
Әрі қарай