Шал мен кемпірдің қолында немересі тұрыпты. Бала неме бірдеңені түсініп қалмасын деп шалы «Кемпір соғысайық» дейді екен. Содан екеуі соғысып алады екен. Күндердің күнінде ойнап жүрген немересін шақырып алған әжесі «Барып атаңа айтып келе қойшы, әжем соғысайық деп жатыр де».содан немересі атасына келіп, «Ата,әжем соғысайық деп жатыр»депті.сонда шал "Әжеңе айтып бар, атам кешегі соғыста өліп қапты де" деген екен.
Енесстің, бүгін, синематорграфтың әр саласының қыздығын алған фильмдерге саяхат жасағанды жүн көрдік.
Сонымен, тарихтағы ваще және очм алқашқы фильм, бұл – 1896 жылы шықан «Пойыздың Ла-Сиота вокзалына келіп тоқтауы» атты «кино». Паровоз аңқып келіп, вокзалға тоқтай қалад – сонымен бітті. Яғни қазір кез-келген 3 мегапикселі бар СаянҮш сияқты бұтақбас күнде түсіре алатын кино. Дегенмен бұл фильмді, өз заманында көрермендер «пойыз басып кетед, ойбай шешесс!» деп, бұттарына жіберіп отырып қарайтын болған. Ендеше тым қарапайым екеніне сөкпеңдер, ептібайымайттар!
Бір кісі ойнап-күліп жүріп, денсаулығына шағым айтпастан ана дүниеге кете барыпты. Көз шырымын алып алмақ болған, содан оянбай кете барған. Мәйітті дәрігер келіп тексеріпті. Марқұмның бала-шағасына мемлекеттен көмек көрсету үшін тексертпесе болмайды. Содан еш аурудың белгісін таба алмапты. Әйелінен " соңғы кезде денсаулығы бойынша шағым айтып жүр ме еді?" деп сұрапты. Анау «Жоқ» деген. Сондағы дәрігердің қойған диагнозы, заключениесі «Аңдамай сөйлеген, сондықтан да ауырмай өлген» болыпты
Ауыл мен ауданның арасы 25 шақырым. Таңертеңгі тоғызда ауылдан, кешкі алтыда ауданнан КАвЗ автобус жүреді. Жеңіл мәшинесі жоқтар осы автобуспен қатынайды екі ортаға. Сондай күннің бірінде автобусқа ақаңнан сілтеп алған бір жігіт мінді. Жаман жолда шоқаңдап келе жатқан автобустың жүрісіне дәп жүргізуші кінәлідей:
-Әй, гандон! ағаш тиеп келе жатқан жоқсың, жайырақ жүрсеңші-деді.
Жүргізушінің де жүйкесі дәретхана қағазындай жұқа екен. Жыртылды да кетті. Қолына «рукояткасын» ұстап салонға кіріп келіп:
-Жігітім, мынамен басыңды қақ айырам, түс!-деп кіжінді.Сол кезде бір әжеміз:
-Қарағым, Гандонжан бір ашуыңды маған бер" Үйімізге кеш түспей жетіп алайық-депті
Мен үшін микротолқынды пеш тек “Поле чудес” бағдарламасында берілетін ал былай қол жетпес қымбат бұйым еді. Қалай қолдану керегін білмейтінмін студент кезімде даяшылық істегенге дейін. Менің жұмысым түстен кейін 15-00де басталатын. Ресторан қаладан 5 км алыста орналасқан, көбінесе ашынасымен келетін бай адамдарға немесе қаладан алыс тыныш жерде тамақтанғысы келетін қалталыларға арналған ресторан. Жұмысқа кіріспестен бұрын алдымен тамақ ішіп алатын едім. Бір күні тамақ бітіп қалыпты мен келгенше.
Нажимеддин работал в строительном тресте сварщиком. И как подобает нормальному дервишульгенцу — воровал. Воровал все: болты, шурупы, гайки, аки «голубой воришка». При этом он осуждал воровство, считал что это хуже скотоложества. На вопрос: «А ведь Вы сами, скажем так, приворовываете, что ли...», он отвечал:«Но я ведь — у государства!».
Это было лет пятнадцать назад на зеленом рынке. Когда вся страна кормилась клетчатыми баулами. Когда все что-то продавали, реже — покупали.
Это сейчас естественно платить за туалет тенге двадцать. А в те времена это была несусветным бредом, собачьей чушью.
Вздумал однажды то ли владелец, то ли начальник рынка — «базарком» (комиссар базара?) «Джоник»
Мына анекдоттарды маған 2009 жылдың ақпанында бір досым жіберген екен, блогыма салыппын. Бірақ, қазір кім жібергенін есіме түсіре алмай отырмын.
***
Мұғалім Маратқа «Менің бір күнім» атты шығарма жазуға тапсырма берді. Барлығы жазып мұғалімге тапсырды. Ертесіне мұғалімі Мараттың әкесін шақырып
-«Қараңыз, сіздің ұлыңыз не жазғанын: Таңертең тұрдым; ешкіні сүрттім, ойнап келдім ешкіні сүрттім, тамақтандым ешкіні сүрттім, мектептен келдім ешкіні сүрттім… Бұл не мені мазақ қылғаны ма!?».
Әкесі: Мен мент болып жұмыс істеуші ем, подъездге «Ешкі» деген сөзді бормен жиі жазып кетеді…