Тағдыр

Ұйқыда көзім көңілім ояу, жатырмын сезіп бәрінде.
Кезіп жүр жаным әлемді көктеп құлақ сап қойып әр үнге.
Тозақтан шыққан үндерме бәлкім, тұндырып құлақ зарлайды.
Күнәға батқан шырқырап жаны, ұшырап аллам кәріне.

Ей шерменде неге өмір сүрдің дуниеге неге келіп ең,
Денеңді мынау уақытша ғана қызмет үшін беріп ем.
Енді міне шырылдап жанып отына тамұқ барасың,
Сендейлерді жазаламақ түгіл өлтіруге жерінем.

Осылайша жаратқан ием қаһарлана тіл қатты,
Күналы жанды шырқыратып жер астына зырлатты.
Бейкүна жандар самғай ұшып көтеріліп аспанға,
Жаратқанның нұрына шомып ұжмақтың асын жеп жатты.

Одан әрі барамын ұшып көктей өтіп аспанға,
Бұл жақта дейді бәрі ақихат орын жоқ асып тасқанға.
Орын жоқ егер күнахар болсың алла алдында адамзат,
Көкірегің ақ көңіл ояу болса төрге өт дейді жасқанба.

Тіршіліктің қадірін білмей асып тасып толдыңба,
Тікенек гүлдей күніңе жетпей тамырың қурап солдыңба.
Себепсіз салдар болмайды мынау бес күн жарық дүниеде,
Одандағы мойынұсындағы тағдырыңа қол бұлға.