Дегенде Алмас Алтай, Ақтау Алмас!

Ақтаудың боқ қарыны, Алмас Алтай,
Бітісің бөлек екен борбас нарша-ай.
Шірнесіне шашалып «шешен» тілдің,
Көсемсисің Ток-Шоуда шалтай-балтай.
Ши борбай жігіт ең ғой кеше ғана,
Шел басып өн бойыңды балпай, жалпай,
Бес айлығың салақтап экраннан,
Буаз қатын секілді талтай, талтай.
«Керек инфода» күйсейсің күндіз-түні,
Көкірегіңді кере түс, шалқай, шалқай!
Бұлайша теңемес ем, ұқсамаса
Болмысың мен бітімің малға сонша-ай.

Эфирден «Қазақпын» деп безілдейсің,
Ұлттық мүдде ең ұлық сезім дейсің.
Былай шыға «Адаймын-Құдаймын» деп,
Ат төбелі руыңды көзірлейсің.
Құдайға ширк қосқан қылығыңмен,
Орныңды жаһаннамнан әзірлейсің.

1987-нің семіз төлі,
Байқаймын екі абысын емізгені.
Әрі ақын, композитор, әрі әнші,
Өнермен дейді жұрттар егіз сені.
Керуеннің жанынан өткен халық,
Домбыраңнан таниды тегіс сені.
Айтпақшы, қасыңдағы Майлыбаев,
Қазақ па еді, жоқ әлде кәріс пе еді?!
Сыртың дүрдей болғанмен ішің қуыс,
Дүйім жұрттың сенбісің дәріскері.
«Астанада» ғаламтордан ғақлия айттың,
«Еуразия 1»-де таптаурын таныс жолы.
Орыстың көшірілген ток-шоуымен,
Арыстың болмақсың ба намыскері!

Планшет — он үшінші мүшең сенің,
Қолыңды қайда жүрсең кісендедің.
Фотоға жатып түсіп, ішіп түсіп,
Тышып түсіп, өнбеді-ау күш еңбегің.
Өз өзіне өлердей ғашық болған,
О тоба, неткен кінәз, кісі ең керім!!!

Дамбалсыз киетінің тар джинсы еді,
Жалаң бұт жалт-жұлт еткен болдың сері.
Үш арсызбен дос болып семіріпсің,
Тамаққа болу керек талғам шегі.
Момындай майда сақал қойсаң-дағы,
Мунафиқ қып танытады мордаң сені.


Дегенде Алмас Алтай, Ақтау Алмас,
Ел жақтаған жігіттен мақтау қалмас.
Дәл мендей сені ешкім даттай алмас,
Шындықтан ешкім бірақ аттай алмас!
Дамбалсыз күн суыққа жүремін деп,
Дәрменіңді ап жүрме сақтай, Алмас!!!