Интернет деген мен үшін дәл қазіргі таңда ФБ)))))

«Керекке» кіруім сиреп кетіп еді, Фб-дағы сілтемелерден соң еріксіз осында келдім. «Төрттіктің» (Асқар, Маралбек, Эльвира, Әйгерім) желі туралы жазбалары қызық екен.
Асқар — түрлі атпен пікір жазғанын мойындап, әке ретінде қызына қарауға жар бермейтінін мойындай кетіпті. Ойбой, ол біздің де басымыздан өтіп жатыр. Кейде қызым қасыма келіп «Мама» дегеніне қарай қоймасам, бетімді бұрып тұрып қаратып алады. Қызығына түсіп кеткенім соншалық, «Туу, баршы ары, ойнашы өзің. Адамды мешать етіп» деп ұрсып аламын да, артынша мұным не деп біртүрлі боп қаламын. Кінәлі кім, әрине мен емес, Интернетті ойлап тапқандар кінәлі))) Мен сондай судан таза, сүттен ақпын))))) Қалжың еу, серьезно қабылдап қалмаңдар)))
Әйгерім — тура мені жазғандай болыпты. Сондағы айтылғандар пәшти мен. Айқай-шу, ұрыс-керіске жоқпын. «Сенікі дұрыс» деп қоя саламын. Сөз көтере алмайтындығым бар. Жүрекпен қабылдаймын. Содан ба, жүрегімді ауыртып алмас үшін ешкіммен дауласып, жаға жыртысып, виртуалды әлем болса да «тыныш» жүруге тырысам))) Тым жақын да, тым алыс та араласпаймын кейбір адамдармен.
Эльвира — жалпылай сипаттама беріп өтіпті. Суперана болып көрсетпейді екем өзімді. Ырымшылмын ба, баланың суреттерін тіл-көзден қорқып салмаймын. Жалпы, тіл-көз деген атымен жоқ десе де, желіге бала-шағаны араластырмас едім. Ол өйткені, менің жеке өмірім, жеке шаруам деген түсініктемін. Табысты, псевдо, әсіредіншілдер симптомы менде жоқ сияқты. Барды бар, жоқты жоқ деп айту кейде жақсылық әкеле бермейді екен. Соны түсінгелі бері үнсіз қалуды үйреніп жүрмін. И то… Общм, Эльвира Гаста айтпақшы, жазбаны «айырған»)))))
Маралбек-Марко — жазбасының соңын жұртты ынталандырып, оған қоса мені де)))))) бәйге жариялай кетіпті. Дұрыс қой, жұртты ынталандырып тұрмаса тағы болмайды. Қысқасы, бәріңе респект!!!
****
Елу ме, алпыс па, «керекше» айтқанда қойым біліпті, ел жаңарып, онымен біз де жаңарып отырмасақ, даму деген ұғым атасының басына ма?

«Керекке» келгелі небір мықты тарлан-блогерлердің жазбаларынан білім базамды толықтырып, солардың жазған дүниелері арқылы өзімнің дүниетанымымды, көзқарас, пікір т.б. салыстыратынымды жоққа шығармаймын. Мықты блогерлердің жазғандарын оқып отырып, кейде солардай ойлай алмағаныма ұялып кетсем, кейде пікірлес, мен ойлап жүрген нәрсені дөп басқанына қуанып та қалатынмын.
Бірде Түркістанда ХҚТУ-да жастарды қызықты іс-шараларға ұйытып жүретін ұстазым Мақсат Шотай маған Лев Гумилевтің «Конец и вновь начало» деген кітабын әкеп берді де: «Көкбөрі, (мені Көкбөрі дейтін) мына кітапты оқышы. Оқып шықсаң басыңа неше түрлі идеялар келеді. Мысалы, Александр Македонский, Наполеон, Шыңғысхан сияқты тарихи тұлғалар есік алдында огород егіп, арам шөбін жұлып, бала-шағасын асырап қарапайым шаруа боп жүрсе болар еді ғой. Жоқ, олар өйте алмады. Оларды ұлы амбицияға, өрге сүйреген пассионарлығы еді» деді. Сенде мысалы пассионарсың. Неге, сен де көрші ауылдың жігітіне тұрмысқа шыға салып, сиыр сауып, бала-шағалы болып бір ауылда келін болып қала бермедің. Сен олай еткің келмеді. Сен алдыңа үлкен мақсат қойып, осында Астанаға келдің. Демек, сені де карьераға деген құштарлық алып келді" десін.
Кітапты алып оқып шықтым. Тілі ауыр, миым аузыма түсіп қала жаздады. Ғылым дегенге соншалықты ғылымиландырып жіберген кітаптың кей жерлерін қақтым, кей жерлеріне ойлау деңгейім жете қойған жоқ. Оның үстіне, орысшам да шамалы, терминдер де тентіретіп жіберді. Содан ба, идея алып, тас-талқанын шығарып ештеңе жаза қойған жоқпын. Немді жазам, «толком» түсінбесем)))))))
Әйтеуір ішінде Мұхамед пайғамбарды «эпилептик, кешкісін мұсылмандар жасырынып шарап ішеді», деген сияқты интригалық жазған тұстары есімде қалыпты. Оны мен «ондай адамды біздің елордадағы университетке атын беріп қажеті жоқ, ол біздің пайғамбарға тіл тигізген» деп кітаптан цитата келтіріп тұрып мақала жазбақ болып айнып қалғам, Себебі, кітапты «шағып оқып шықпағандықтан» тыныштық керек дедім. Егер жазсам Эльвира айтпақшы әсіредіншіл болар ма ем? ))))))
Желі дейміз бе, блогтұғырлар мекені дейміз бе, сайт т.б. Интернетке шоғырланған бүгінгі өміріміз алдағы уақытта қалай түрленетінін білмеймін, білгішсініп болжам да айта алмаймын. Пайдалысын тұтынып, пайдасызын өзің сүзгіден өткізіп отыру ғана қалды.
Декретте отырсам да Интернетпен «ауырамын». Қолым қалт етсе осында «жүгірем». Неге жүгірем, нені білгім келеді, неге тойымсызбын, мұның соңы қауіпті ме, жоқ па дейтін сұрақтарға жауап іздеп пәлсапалатып отырғым да келмейді. Данышпандар и так то көп.
2011 жылы Асхат Еркімбай жаңа медиа туралы семинардан кейін осы «Керектен» шықпайтын болғам. Содан кейін Фб-дан, Твиттерден парақша аштық. Бірақ, ол кезде жұрттың бәрі «Мой мирде» жүретін. Кейін осында үдере көшіп келді. Бұрын ақпараттың қызық түрлерін осы жерден алушы ем, қазір Фб-дағы сілтемелерден, ел-жұрттан біліп отыратын болдық. Бірақ, жазған-сызғандарыңды бәрібір де топтастырып жинау үшін өз блогың керектігін түсіндім. «Вордпресстегі», "Қазжурдағы" паролімді ұмытып қалыппын. Жұмысқа шыққан соң тағы да блог ашқым келеді. Мен келем дегенше талай жаңалық еніп, талай өзгеріске ұшырап жатса да, сол «старамодный» күйімде қалып, блогың болғаны дұрыс деген пікірімде қаламын)))))))