Жай бір өлеңсымақ

Ойпырмай қайда кеткенсің,
Шабытым менің бір кезгі.
Шарқ ұрып түнде күндізде,
Ойымнан ұйқас із кезді.

Түсімде жатам жыр жазып,
Қожанасырдай әпенді.
Төгілтіп ары кетер ем,
Өңімде тағы бір келші.

Қиялым жатыр жер құшып,
Көміліп боқтық тірлікке.
Көоеңкем жүрде жер басып,
Өзімді жерлеп кеткенбе.

Тазарып бір күн бар кірден,
Сілкініп шығып ой пәлі.
Шар ұрып шығып биікке,
Күйіп кетсемде мейлі.

Одан соң тіпті тілемен,
Татам деп тірлік талқанын.
Айтатын жырым біткен күн,
Жоғалып кетем көрде тұр.