Мен де бір перзентімін туған жердің...

Туып-өскен, кіндік қаны тамған жері дегенде кім-кімнің де жүрегі елжіремей, қобалжымай қоймайды. Кім тебіреніп, кім толғанбайды?! Мен де туған жерім Маңғыстаудың бір перзенті ретінде, осы бір ғажап жер туралы, мүмкіндігімше сіздерге сыр шерткім келеді.
Маңғыстау өз тарихы өзгеге ұқсамайтын бет-бейнесі бар өлке, елге аңыз боп тараған шежірелі өлке. Бір сәт мынау талай сырды ішке түйіп, тым-тырыс жатқан құпияға толы далаға көз салыңызшы!.. Алыстан адассаң дұрыс жөн сілтер Бекет Ата, күнді сүйген Қаратау жоталары, қарт Каспийдің көгілдір толқыны… Бәрі де керемет емес пе?! Осынау керемет өлкенің мен де бір куәгері.
«Маңғыстау» деген сөз қазақтың «мың қыстау» деген сөзінен шықса керек. Бұл сөздің мағынасы-бұл аймақтың табиғат жағдайы ықтасындары мол, таулы жерлері мал қыстауға ыңғайлы болуында. Міне, сондықтан да бұл алқап – мың қыстаулар мекені.
Маңғыстау — өлең сөздің өрен жүйрігі – Қашағанның, «Атыраудың ақиығы» атанған Нұрымның, «Досан батыр» дастанын жеткізуші Сәттіғұлдың кіндік қаны тамған жері.
Мен қазір Х.Досмұхамедов атындағы Атырау мемлекеттік университетінде оқып жатырмын.
Қазақта: «Адам өмірге келген соң, ең әуелі анаға, содан соң туған жерге борышты»,-деген қанатты сөз бар. Болашақта қалаған маман иесі болып, туған жерге деген борышымды өтегім келеді.
Атырауға асқақ арманым жетелегенде, туған жерге деген қимастық сезімімді сөзбен айтып жеткізу мүмкін емес еді. Борпылдаған топырағында жалаңаяқ жүгірген, құмды, шыңы бораған, жазы ыстық, қысы қақаған Маңғыстауды сағынып жүрмін…