АЛҒАШҚЫ ЖАЗБА немесе РЕТІЙНГ БАСЫ

Маған ұнамайтын сөздер көп, бұл күнде адамдар қолданылып жүрген. Сол ұнамас сөздердің рейтінгісін «Қазақпыз ғой» бастап тұр. Бұл сөздің қолдану аймағы көп, әсіресе қолданатын адамдар көптігімен таң қалдырады мені. Және сол сөзді соңғы кезде бірнеше рет әртүрлі жағдайда естіген едім. Нақтылақ тоқталып өтейін.
Жиналыс болатыны жайлы екі күн бұрын хабар берілген болатын. Барлығымыз еңку-еңку жер шалып уақытында жетуге талпындық, талпынбағандары болды ма жоқ па білмедім. Басты жиналыстарға кешікпей жетуге тырысамын, содан болар 10 минутқа ерте келдім. Бастық жоқ, зал тыныш. «сағатым алдаған шығар мені...»! белгіленген уақытта жеттік қой, бастығымыз да басын сауғалап келді, ұйқысының қайта оралмасын біліп. Алайда жалғыз адам келген жоқ. Қазақпын деп жар салған әлемге атын қызметтесім. Кешіккенді күтеміз деп ойладық, біріміз ішімізден алтын уақытымыздың өліп бара жатқанына қиналдық, біріміз сабырлық танытып жаман ойымызды кешіккенге қимадық. Келді. «Қазақпыз ғой, кешігіп жүре беретін...»
Отырдым үстел үстінде қағаз жазып. Бір жыл үйіме басын сұқпаған, бірлігін қимады ма билайннын, әйтеуір мүлдем хабарсыз кеткен досым келді алдыма. Амандық сұрасып, білісіп шаруаға көштік. Келген адамның көп созбай шаруаға көшкенің ұнатамын. Жақсы досым бар еді, жанындағы достары да, өзі де тағып жүрген жұлдыздарды. Қызыл жұлдыздарды. Сол «қызыл жұлдызды» досым «билайнды» досымның бауырын тұтқындапты. Негізсіз емес екенің білдім.
— Көмектесші, уақпыз ғой, ағамсың ғой бірге өскен. ҚАЗАҚПЫЗ ҒОЙ!
Осындай «қазақтар» көбеймесе азаяр емес. Әйтеуір сылтау таптық. Жақсы сылтау.
Менің бұл алғашқы жазбам екенің айттым ғой. Қатты сынауларыңызды өтінемін, алайда шындықты сүйемін.
Көп сын болады ғой, білем… себебі, ҚАЗАҚПЫЗ ҒОЙ!