Алыстағы жақыным...

Біздің таныстығымыз осы Алматыда бастау алған еді. Мен көптің бірі, ал ол әрқашан басты назарда. Бірақ, тағдыр бір жерде бірге жүруді жазбапты. Дегенмен, алыста болғанымыз жақындата түкендей бізді. Жүрегі жылы адамды кім жақсы көрмесін? Көпті өзіне баураса да, өзі көпке ашылмайтын жұмбақ жан өзі сондай. Жұмбақтығымен де қызық бәріне. Өзгелер секілді алып-ұшып, желігіп, желпініп тұрмаса да назарын аударта алады болмысымен. Сонысымен де аяулы, сонысымен де ардақты. Менің ең ауыр күндерімде жанымнан табылған да Өзі. Кездескен сынақтардан сүйреп шығатын да Өзі… Ол болмағанда, қайта жүрер ем, кім болар ем… білмеймін… Алыстағы жақынымның менің өміріме деген ықпалын айтып жеткізе алмаймын. Көзден таса болса да, көңілден ада емес. Өйткені оның орны жүректе! Алыстағы жақыным сонысымен де ерек, сонысымен де құрметті, сонысымен де сағынуға лайықты…
"Өз ішіңе сыймаған сыр — өзгенің ішіне де сыймайды" деп жатамыз. Бірақ, сол сыр өз ішіме сыймаса да Оның ішіне сияды. Аллаһ оның жүрегін кең қылып жаратқан ғой, шүкір! Сондықтан да шығар, Блогқұрылтайдың «Селтеткізерінде» оған кішкентай сандық сыйлағаны… Кезіндегі «Сыр сақтайтын сыр сандығын болайын»-деп басталатын өлең бекерге жазылмаған болар… Орның ерек сенің- Әдемі әлем!