Ең алғашқы әсер (Блогкэмп 2013)

Алматы-Шымкент пойызынан түсіп келе жатып терезеден сыртта Илиястың Нұрлан Жанайды қарсы алып жатқан сәтін көріп қалдым. Бұл менің ең алғаш виртуалды адамдарды реалда көруім болды. Пойыздан түсіп Нұрланды тауып алайын деп едім, жер жұтқандай жоқ болып кетіпті.

Шыны керек виртуалда сөйлесіп жүрген адамдармен төлефонмен сөйлескенннің өзінде қобалжыдым. Университеттің ішіне кіргенде жүрегім дүрсілдеп, қатты соға бастады. Пойызда дұрыс ұйықтамағандікі болар, қатты шаршап тұрғандікі болар лампалар тым қатты жанып тұрған сияқты болды. Көздерімнің алдында жарқылдаған сәулелер ойнап, түсімде келе жатқандай болдым.

Үшінші қабатқа көтерілгенде ең бірінші Aikona -ны көрдім.
— Сәлеметсіз бе! Мен сізді танимын (Мүмкін басқаша айтқан болар)

Не деп жауап бергенім есімде жоқ(Айкона, мен де сені бірден таныдым:)). Одан кейін көргендерім: Айнұр, Розатай, Мақпал. Танысы бар, танымайтыны бар барлық адамдармен амандаса бердім, амандаса бердім. Бір кезде мен ең сүйіп оқитын блоггерлерімнің бірі, Виртуалды онлайн тренерім Gastarbaiter -ді көріп қалдым. Жымиғанынан олда мені танығанын білдім. Асқар қолын ұсынып: "Әділет"-деді. Ал мен: «Асқар»-деп жауап бердім:d

Мен ойлағаннан да дәу екен

Қазнеттің ең сұлу қыздары футболка, ручка, бейджик берді. Футболкамды киіп алып, упаковкасын сыртқа қоқыс жәшігіне тастауға шыққам. Керекинфоның жігіттері Марко, Аршат, Қисық, Әбіләкім, Жалғас, Патик жиналып қалыпты. Аршат көзіме бұрыннан танитын адамдай ыстық басылды. Құшақтасып амандасып жатып "қалайсың", "қашан жеттің" деген сияқты сұрақтарды қойып жатты. Әбіләкім қырта сөйлеп, бірден әзілге көшті :). Шымкентте болған екі күнде Әбіләкімнің аузына қараумен болдым. Ақкөңіл амигоның әзілі таусылмайды. Аузынан не шықса да өзі айтпақшы "қолтықтан кеткенше" күлемін. Бір талай әзіл-сықақ театрының актерлары Әбіләкімнің қасында бұрышта темекі шегіп қалады.

Суреттің авторлық құқығы direct -ке тиесілі.