Қараңғы
Бұл баяғыда болған оқиға…
Әкесі мен баласы
Кішкентай кезімде бөлмеме барып жату мен үшін қорқыныш еді. Жарықты өшіріп, қараңғыда ұйықтау, айдалада жалғыз қалғанмен бірдей. Жарықты жағып ұйықтайтынмын, түнде әкем келіп өшіріп кететін. Әкем менің қорқатынымды білмейтін. Бір күні сұрады: Неге жарықты өшірмегенсің деп, мен шынымды айттым, қараңғыдан қорқамын деп, содан кейін ес білгенше, мен ұйықтап қалмайынша, жарықты өшірмейтін, ұйықтап қалған соң бәрібір ғой.
Содан ер жеттік, үйлендік, балалы болдық, содан кейінгі бәрі ұмыт болды ғой…
Атасы мен немересі
Бір күні әкем телефон соқты. Оқиға былай болыпты: Әкем немересін алып түнде ұйқыға кіріседі ғой. немересін құшақтап жатып әңгіме айтып жатқан болса керек, ол кезде үлкен ұл 2 жарым жасар еді. Тілі анық, сөйлеуге шеберленіп келе жатқан кезі. бір кезде шешем келіп жарықты өшіріп тастап, ол да ұйқыға кіріседі ғой. сонда немересі: — Ата светті жағайықшы, депті. Атасы: — Неге? десе, немересі: — Қорқам, — дейді ғой, Атасы: — Неден қорқасың? — деп сұраған екен. Немересі: — Қараңғыдан, — деп жауап беріпті. Атасы: — ой, әкең… — деп бір тоқтапты. Азанда телефон шалып тұр. Осылай да осылай деп айтты… "Ұқсамасаң тумағыр" дейді.
Е, адам баласы осыншама қорқақ бола ма, әрине жалғыздықтан қорқуға болады. ал, қараңғыдан ше?.. Сіздер қалай ойлайсыздар керекшілер…
Әкесі мен баласы
Кішкентай кезімде бөлмеме барып жату мен үшін қорқыныш еді. Жарықты өшіріп, қараңғыда ұйықтау, айдалада жалғыз қалғанмен бірдей. Жарықты жағып ұйықтайтынмын, түнде әкем келіп өшіріп кететін. Әкем менің қорқатынымды білмейтін. Бір күні сұрады: Неге жарықты өшірмегенсің деп, мен шынымды айттым, қараңғыдан қорқамын деп, содан кейін ес білгенше, мен ұйықтап қалмайынша, жарықты өшірмейтін, ұйықтап қалған соң бәрібір ғой.
Содан ер жеттік, үйлендік, балалы болдық, содан кейінгі бәрі ұмыт болды ғой…
Атасы мен немересі
Бір күні әкем телефон соқты. Оқиға былай болыпты: Әкем немересін алып түнде ұйқыға кіріседі ғой. немересін құшақтап жатып әңгіме айтып жатқан болса керек, ол кезде үлкен ұл 2 жарым жасар еді. Тілі анық, сөйлеуге шеберленіп келе жатқан кезі. бір кезде шешем келіп жарықты өшіріп тастап, ол да ұйқыға кіріседі ғой. сонда немересі: — Ата светті жағайықшы, депті. Атасы: — Неге? десе, немересі: — Қорқам, — дейді ғой, Атасы: — Неден қорқасың? — деп сұраған екен. Немересі: — Қараңғыдан, — деп жауап беріпті. Атасы: — ой, әкең… — деп бір тоқтапты. Азанда телефон шалып тұр. Осылай да осылай деп айтты… "Ұқсамасаң тумағыр" дейді.
Е, адам баласы осыншама қорқақ бола ма, әрине жалғыздықтан қорқуға болады. ал, қараңғыдан ше?.. Сіздер қалай ойлайсыздар керекшілер…
тағы бірде төсегімде ұйықтап жатырмын, мазасызданып ояуға шақ қалғанымда аяғымды бірдеңе басып жүріп өткендей болды, құдды бір мысықтың жүрісіндей (ол кезде үйде мысық ұстамайтынбыз), оянып айқайлап жібердім, көрші бөлмеден әкем келді, жарықты жағып не болғанын сұрап жатыр. айттым аяғымды бірдеңе басып кетті, қорқып кеттім деп, (бұл оқиға менің қараңғыдан қорқатынымды мойындағаннан кейін болған, ол кезде әкем маған қорқынышыма көңіл бөліп қарай бастаған кез) бөлменің ішін қарап шығып, ештеңе жоқ, жәй солай көрінген шығар деп басу айтып жатыр. шынында да бөлмеден ештеңе таппады. мысық та басқа да болмай шықты. ал мен аяғымды бірдеңенің басқанын анық сездім… (Қараңғыдан қорқам
ПыСы: кішкентай кезімде бесікте жатқанда қараңғыдан қатты қорқушы едім
өткенде жер сілкінді деп көршім айтты, сол күні түнде түн деп қоям, сағат таңғы 5-тер шамасы болу керек, ұйықтап жатып қысылдым, бір түрлі болдым, сонда құлағыма біреу атымды атады, түсім дейін десем, дауыстың әліз де болса, желі бар, құлаққа сыбырлағандай. содан атып тұрдым, сыртқа шықтым, бала-шаға қаннен қаперсіз ұйықтап жатыр. сыртқа шықсам, үйдің шетінде өзеннің арғы бетінде шибөрілер шулап жатыр екен, ауылдың иттері азанда-қазан үріп жатыр. сыртта біраз болдым да өз-өзіме келген соң қайта жаттым, бірақ ұйықтамадым…