Мен енді ұстаз емеспін
Қысқасы жұмыстан шықтым, осы екінші тоқсаннан бастап жұмыс істемейтін болып шештім.
Басты себеп жалақы мәселесі, былтырғы оқу жылында сағатым аз болғандықтан, педагог ұйымдастырушы деген лауазымсымақты қоса атқардым, негізінде біздің мектеп орталау мектеп (тоғыз жылдық) бала саны да аз болғандықтан педагог ұйымдастырушы лауазымына штат ашуға заң жүзінде болмайтын еді, бірақ директорымыз өзіме көмекші болсын деген оймен, жұмысшының жарты жүктеме айлығын маған жазып пед-ұйымдастырушы деген қалпақты кигізе салған еді.
Сонымен не керек бір жыл бойы мектептің қағаз жұмыстарының көп бөлігі менің мойныма түсті, сабақ өтілмей қалатын кездер көбейді, директор таңдауның маған түсуі компьютерден аздап хабарымның болғандығында еді. Биылға оқу маусымында мен бұл жұмыстан бас тарттым, тыныш сабағымды өтіп жүрейін дедім, бірақ ойымдағыдай болмады, маған тиесілі 5 сағатқа директордың әйелі иелік етіпті, ол кісі анау-мынау емес ЖенПИ-дің сырттай бөлімінде 1-курс оқып жатыр екен, қош дедік, сонымен менің еншіме 8 ақ сағат бұйырыпты, айлығым 23000 теңге екен. Мұғалім үшін қыркүйек айында сағат алу өте маңызды, сағатыңа қарай жалақың да болады. Күзде сағат алу үшін өзге жыныстылармен жаға жыртысуға тура келетін кездерде болады, бірақ ондайға бармадым.
Екінші себеп ол жер менің ортам емес еді, мысалы мен мұғалімдерге арнап веб сайттар ашумен айналысатынмын, әрі веб бағдарламауға аздап әуесқойлығым бар екенін осындағылар білетін шығар, бірақ біздің ұжымнан ондаймен айналысатынымды ешкім білмейтін, білгісі де келмейтін немесе түсінбейтін еді, есесіне сайтқа байланысты әртүрлі қолдау қолпаштаулар мен сын-ескертпелерді басқа мектептің, басқа ауданның, басқа облыстың мұғалімдерінен еститінмін.
Үшінші себеп өзімді басқа саладан сынап көру көптен ойымда жүретін тек жақындарымның көңілдерін қимай мектепте істей бердім, жоғарыдағы себептер жақсы сылтау болды бір жағынан, енді біраз уақыт басымды тауға да тасқа да ұрып көрмекпін.
Бұл сіздерге мұң шағу емес тек ой бөлісу, сыбайласып қамқорлық жасаймын дегендерге алғыстан басқа айтарым жоқ, негізі жұмыстан шығу аса қорқынышты нәрсе емес екен.
Басты себеп жалақы мәселесі, былтырғы оқу жылында сағатым аз болғандықтан, педагог ұйымдастырушы деген лауазымсымақты қоса атқардым, негізінде біздің мектеп орталау мектеп (тоғыз жылдық) бала саны да аз болғандықтан педагог ұйымдастырушы лауазымына штат ашуға заң жүзінде болмайтын еді, бірақ директорымыз өзіме көмекші болсын деген оймен, жұмысшының жарты жүктеме айлығын маған жазып пед-ұйымдастырушы деген қалпақты кигізе салған еді.
Сонымен не керек бір жыл бойы мектептің қағаз жұмыстарының көп бөлігі менің мойныма түсті, сабақ өтілмей қалатын кездер көбейді, директор таңдауның маған түсуі компьютерден аздап хабарымның болғандығында еді. Биылға оқу маусымында мен бұл жұмыстан бас тарттым, тыныш сабағымды өтіп жүрейін дедім, бірақ ойымдағыдай болмады, маған тиесілі 5 сағатқа директордың әйелі иелік етіпті, ол кісі анау-мынау емес ЖенПИ-дің сырттай бөлімінде 1-курс оқып жатыр екен, қош дедік, сонымен менің еншіме 8 ақ сағат бұйырыпты, айлығым 23000 теңге екен. Мұғалім үшін қыркүйек айында сағат алу өте маңызды, сағатыңа қарай жалақың да болады. Күзде сағат алу үшін өзге жыныстылармен жаға жыртысуға тура келетін кездерде болады, бірақ ондайға бармадым.
Екінші себеп ол жер менің ортам емес еді, мысалы мен мұғалімдерге арнап веб сайттар ашумен айналысатынмын, әрі веб бағдарламауға аздап әуесқойлығым бар екенін осындағылар білетін шығар, бірақ біздің ұжымнан ондаймен айналысатынымды ешкім білмейтін, білгісі де келмейтін немесе түсінбейтін еді, есесіне сайтқа байланысты әртүрлі қолдау қолпаштаулар мен сын-ескертпелерді басқа мектептің, басқа ауданның, басқа облыстың мұғалімдерінен еститінмін.
Үшінші себеп өзімді басқа саладан сынап көру көптен ойымда жүретін тек жақындарымның көңілдерін қимай мектепте істей бердім, жоғарыдағы себептер жақсы сылтау болды бір жағынан, енді біраз уақыт басымды тауға да тасқа да ұрып көрмекпін.
Бұл сіздерге мұң шағу емес тек ой бөлісу, сыбайласып қамқорлық жасаймын дегендерге алғыстан басқа айтарым жоқ, негізі жұмыстан шығу аса қорқынышты нәрсе емес екен.
Шықсаң өліп қалатынға ұқсайсың басында… Осыдан 6 жыл бұрын мен де мектептен "Қойыма" деп шығып кеткенмін… Ештеңе…
барлығы жақсы болады… Тек жай ғана «басқа жұмыс істесем қалай?»- деп айтсаң да болар еді…
Басты себебіңді түсіндім, ол проблема? Оған мемлекет кінәлі.
Сенің мектебіңнің әкімшілігінің нашарлығы сен секілді жігітті жіберіп қойғаны. Анау директорыңның әйелі біраз жылдар неше түрлі тупойларды дайындайтын болды. Өкінішті. Жалпы білім саласында сен секілді білімді ақпарат заманыныда ақпараттың құлағында ойайтын жігіттер керек еді. Өкінішті. Қалалы жерге келсең үй-жайымен қиналып қаласың ғой. Бірақта екі қолға бір күрек дейді. Сен елдің керегіне жарайтын жігітсің. Сәттілік тілеймін әріптес!
бас аман болсын. денсаулық болса ақша да, жұмыс та болады.
бір жамандықтың артында екі жақсылық болады.
Оның артынша сырқат аяқтан шалды, очм кішігірім хуяқ тігілді басыма. Алғашқы ойым, ең болмаса ұрпақ қалдырмаған екенмін… Енді жазылдым ғой деп, үйленем, Астанаға қамал алам деп тиын тебен жинап әкемнің батасын алып барғанда, ол жақтан да «кетнақ» тың дәмін таттым. Бекер келген жоқпын деп, басқа салаларды қарастырғалы жатқанда, әкем өлді.
Очм, мен пиздеспін бәрін еңсердім, кедергі құрлы көрмей шашып тастадым демейм, керісінше ерке бала болған соң боғым езіліп, жүрекке тым жақын қабылдадым.Әлі күнге дейін санама салған үрей мен сенімсіздік тыртығынан арыла алмай жүрмін.
Ойнақтап жүріп оңбай қалу деген сол.
?
Бірақ қорқып, құмға тығылып қурай паналаудан тез жалығады екенсің.
Көттің қышуы бәрібір окопта жатқызбайд.
Жаз осында «бүгін не бітірдім» қауымдастығына кез келген өзгерістерді. Мақтану үшін емес, өзіңді қамшылап, қимылдау үшін.
Маған сол әдіс кезінде жақсы көмектесті. Басқаға да жігер береді.
Оның арасында тиынсыз болмау үшін, уақытша кез келген жұмысқа тұрыңыз, намысты ысырып қойып кірісе беріңіз. Қираған жігердің сынықтарынан да біраз нәрсе жасауға болады)
ПС. Нұржанбай, мені туған күніммен құттықтап, бастық фирменый сағатын сыйлап, (типі ничего личного деп), ертеңнен ба, тап келмей-ақ қой деді) Психотактикасынс, бір қой ішімнен «мал, әнәңдісс» деп кеттім…
түсінбедім
Ең бастысы, ер адамның басына не келіп, не кетпейді? Сабыр түбі — сары алтын дейді. Ұстаздық кәсіптің нанын жеп қалған адамның қолынан ментовский қитұрқылық келе қоймайды. Сол ақшаны жинай алмайсыз — ау,,, Одан да балаға ақыл айтып, шәкірт тәрбиелеу мәселесімен айналыса беріңіз. Ең бастысы мектепке, қазіргі қоғамға ер мұғалімдер керек қой. Әйтпесе, қазіргі балалар қиын…