Назар аударыңыз!..
Күні бүгінге дейін адамзат басынан қилы-қилы кезеңдер өтті. Әр ғасырдың өзіне тән ерекшеліктері мен қиыншылықтары болады. Алайда өмірде көп нәрсе салыстырмалы түрде бағаланады емес пе. Ханы мен қарасы қатар атқа мініп, қасық қаны қалғанша арпалысатын заман да өтті. Дегенмен қазір біздер мылтықсыз майдан ғасырында өмір сүріп жатқанымыз өтірік емес. Мұндай жағдайда жеңіс кімдікі? Жеңіс арманы асқақ, мақсаты айқын, рухы биік елдікі жандікі.
Соңғы кездері өз-өзіне көңілі толмайтын, өмірден түңілген адамдарды көп көріп жүрмін.
Әр түрлі әлеуметтік желілерде де өмір сүруге емес, ажал құшуға деген құштарлығы басым сөздер жазып отыратын адамдар көптеп кездеседі. Оның әр түрлі себептері бар әрине. Соның бірі – адамдардың бір-біріне деген ықылас, назарының жоқтығы деп ойлаймын. Теледидар, ғаламтор, ұялы телефон және басқа да техника атаулы жоқ кездері адамдар уақыт тауып, бір-бірін айшылық алыс жерлерден іздеп келіп, шүйіркелесіп, сәлемдесіп кетіп жататын. Ал қазір әлеуметтік желілерде жоқ дегенде жүз танысың, туысың, досың отырады. Бірақ олардың саған «қал-жағдайың қалай?» деп бір ауыз сөз жазуға уақыты болмайды. Оларға ренжімейсің де, себебі сенің де қал сұрап, сәлемдесуге уақытың жоқ… Әйтеуір онлайн боп отырса, ішіңнен «бар екен, аман екен» деп ойлайсың да, ары қарай бітпейтің жұмысыңды жалғастыра бересің.
Кейде әлдекіммен ішкі сырыңмен бөлісіп, ой алмасқың келеді. Бірақ кімге қарасаң да уақыты жоқ, жұмысы көп адамның кейпінде отырады. Қолы қалт еткен жағдайда да әлдене айту өте қиын, себебі көзіне қарасаң, ойша басқа жерде жүргенін түсінесің. Оған айтылған сөз қабырғаға айтылған сөзбен бірдей екенін біліп, бітіп бермейтін өз шаруаларыңды аяқтауға кірісесің.
Кейбір деректер бойынша, әлемде жылына миллион адам өз өмірін өз-өзіне қол жұмсайды екен. Ал суицид бойынша алдыңғы қатарда тұрған мемлекеттің бірі – Қазақстан.(ал Қазақстан бойынша Шығыс Қазақстан алдыңғы қатарда). Сірә, күйзеліс кезінде өз-өзіне қол жұмсаушылар алдағы өмірін жақсы жаққа өзгертуге себепші болатын сан мүмкіндіктен бас тартып тұрғанын түсінбейтін шығар. Бәлкім, адамдар өз-өзінің ғана емес, өзгенің жан дүниесіне үңіліп, түсінуге тырысса, бір-біріне назар аударса, көңіл бөле білсе күйзеліске ұшырағандар қатары азаяр ма еді…
Соңғы кездері өз-өзіне көңілі толмайтын, өмірден түңілген адамдарды көп көріп жүрмін.
Әр түрлі әлеуметтік желілерде де өмір сүруге емес, ажал құшуға деген құштарлығы басым сөздер жазып отыратын адамдар көптеп кездеседі. Оның әр түрлі себептері бар әрине. Соның бірі – адамдардың бір-біріне деген ықылас, назарының жоқтығы деп ойлаймын. Теледидар, ғаламтор, ұялы телефон және басқа да техника атаулы жоқ кездері адамдар уақыт тауып, бір-бірін айшылық алыс жерлерден іздеп келіп, шүйіркелесіп, сәлемдесіп кетіп жататын. Ал қазір әлеуметтік желілерде жоқ дегенде жүз танысың, туысың, досың отырады. Бірақ олардың саған «қал-жағдайың қалай?» деп бір ауыз сөз жазуға уақыты болмайды. Оларға ренжімейсің де, себебі сенің де қал сұрап, сәлемдесуге уақытың жоқ… Әйтеуір онлайн боп отырса, ішіңнен «бар екен, аман екен» деп ойлайсың да, ары қарай бітпейтің жұмысыңды жалғастыра бересің.
Кейде әлдекіммен ішкі сырыңмен бөлісіп, ой алмасқың келеді. Бірақ кімге қарасаң да уақыты жоқ, жұмысы көп адамның кейпінде отырады. Қолы қалт еткен жағдайда да әлдене айту өте қиын, себебі көзіне қарасаң, ойша басқа жерде жүргенін түсінесің. Оған айтылған сөз қабырғаға айтылған сөзбен бірдей екенін біліп, бітіп бермейтін өз шаруаларыңды аяқтауға кірісесің.
Кейбір деректер бойынша, әлемде жылына миллион адам өз өмірін өз-өзіне қол жұмсайды екен. Ал суицид бойынша алдыңғы қатарда тұрған мемлекеттің бірі – Қазақстан.
Керісінше адамдарға тыңдар құлақ керек, ал табылмаса, ақы төлеуге дайын.))
Әдемі әлем, мені уже түртватыр, енді сенің парик үрлейтін кезегің.
Көбісі болмашы нәрсеге, назар жетіспеушілікке назданып өледі.
Маған десе қата қалсын.
Егер қоғамның кем кетігі көп қаланам, орнымды табам деген адамға. Жігіт қарамай қойды, паппам мәшине әпермеді, арақ ішіп позор боп қалдым, қарызға кірдім… Лібә… тәубе қайда?
Құдайдың берген өмірін пайдаға асырам десе көп ғой әдіс, сол адамның қолынан келетін бір нәрсеге мұқтаж басқа біреу міндетті түрде табылады.
Берілген өмірді рәсуа қылғанша, кей адамдардың топырақты тыңайтып, ең болмаса жәндікке пайдасы тигені де дұрыс шығар.
Бұл да өз ойым, мүмкін қате де болар.Өте дұрыс айтасыз! ((Ал өмір сүргісі келетіндерге қолымнан келгенше әзірмін.
ондай көңілсіз кездер біз өмір сүріп отырған заманда әркімде кездеседі менше. кейбіреуі солай біреулерге өмір сүргісі келмейтінін айтып жатады, ал кейбіреулері іштей ойлайды, бірақ ешкімге айтпайды. ал біреулері өзіне қол салып үлгереді. кейде мүгедек адамдардың өмірге құштарлығына қарап, талпынысына қарап риза боласың, жылағың келеді. міне, осы сияқты нәрселер бізге өмірге басқаша қарауға стимул болуы тиіс…
1) Өмірде еш нәрсені көрмеген, қиындық не екенін білмейтін, туған-туысқаны түгел бозбала (арманға толы). 2) Өмірде орынын тапқан, әке немесе ана ретінде бақытты сыйлы жастағы адамдар. Осы екі топтағылар өздеріне қол жұмсап жатқанда «көз тигеннен» басқа түсіндіретін себеп таба алмай отыратынымыз бар. Көзге көрінер, құлаққа естілер себеп жоқ.