1 күн

Жанталас… Күнделікті күйбең. Нағыз түскі ас уақытында жұмыс қызады әйтеуір. Бүгін міне сәл ертерек қолым босап, тамақтанып отырмын. Ой шіркін! Хандардың ауқаты ғой мынау…
Бір сэндвич, биг-бон және қара шай. Әрі жұмыс компьютерімнің алдында. Бүгінгі күні ғана емес, жалпы уақыт болмағандағы істейтінім осы. Романтика тұнып тұрған.
Қызмет істейтін жерім – Астананың сол жағалауындағы көркіне көз тойматын зәулім ғимарат. Соның ішінде осылай отыратынымды кім білсін. Сыртқа шыққанда түк болмағандай шікірейіп, «қызметкер» бола қаламыз…
«Қой, астамдық жасамайын. Мүлдем түстене алмайтын болып жүрсем не істер едім?»-дегім келеді кейде. Бірақ, 20 жыл бұрын «қытай бич пакетімен түстенемін» деп ойладым ба деееееп ауыр ойға күмп етем…