Семейден сарқыт

Континенттің кіндігі Семейге барып келдім!
Әкем мен анамды таныстырып, табыстырған, олардың студенттік күндері өткен қалада бірінші рет болдым. Екі-үш сағат жаяу аралап көруге мүмкіндік табылды. Сол естелікпен бөлісейін деп…
Тұрғындары Ертістің бір жағалауын Семей, екінші жағын Жаңа Семей деп атайды екен. Бір қарағанда адасып қалатындай үлкен көрінгенімен, бас-аяғын автобуспен жарты сағатта жалғай салуға болады.
Қалаға кіргенде бірден көзге түскені – мынандай ағаш үйлердің көптігі.

Суперсовременный бөрене коттедж де көрдім, хотя ол сауна не кафе болуы да мүмкін…
Алматыда жүріп, столичный снобизмді біраз жұқтырып алған мен, «Семей – духовно-культурный центр Казахстана» деген үлкен жазуды көріп мырс еттім. Артынша: «Алматинцы думают, что ниже Ташкентской нет цивилизации» деген есіме түсіп, тағы мырс еттім.


Қала таза. Халқы өте қарапайым, сабырлы. Орысшаңа орысша, қазақшаңа қазақша жауап аласың. Бірақ, оңтүстіктің эмоционалды, екпінді интонациалары сағындырып тұрды) Орыстар өте адекватные. Өскеменнің кержактары ұқсап, жөн сұрасаң тіксіне қарап, қазақша сөлесең, кхм-кхм, с легким презрением арқасын берген ешкім болған жоқ. Жергілікті бомондтың жүріс-тұрысы мен киім киісінде алматылық соплеменниктерінен айырмашылығы жоқ сияқты. Алматинцы тут, конечно, могут поспорить
Мынау Чернышевский атындағы орта мектеп. Семейдегі революцияға дейін салынған ғимараттар қатарында тұрған ескерткіш.



Спортклуб орналасқан ғимарат. Бұл да ескерткіш.



Жапондықтардың сүйікті орысы.



Мұражайда жазушының жапон тіліне аударылған шығармаларының 21 томы тұр. Ашып көрдім. Достоевский дегенге сенбейсің: айқыш-ұйқыш иероглифтерден жиналған бағандар.

Бес жылға жуық осы үйде тұрған.



Айына сегіз күміс теңге төлеп тұрған екен. Ол уақытта бір биені 4 күміске бағалаған десек, просто офигенные деньги!


Сауда үйі, ойын-сауық орталықтары дегендер жетіп, артылады. Ол жаман емес. Базардағы бағаларға келсек, алматыныкімен почти бірдей: қант – 160 теңге, нан – 35-50 теңге, көйлек мэйд ин Кыргызстан – 2500 теңге, қымыз – 400 теңге. Ал шөлдегенде ала салатын «Макси Чайды» үйдің жанындағы дүкеннен 80, ЦУМның жанынан 180 теңгеге көрдім! Кошмар наяву. Жеміс-жидек өте қымбат.
Айтпақшы, «криминальный город» деген статусы да бар еді ғой. Не шықса да жастардан шығады. Қаланы аудандарға бөліп алып, «ұстап» тұрған топтармен бауырларым мен сіңлілерім заочно таныстырып шықты. В общем, Семейге баратын студенттерге керекинфо: Компос (Комсомольский поселок) — ең тыныш аудан. Қыздарына барасың ба, жігіттеріне барасың ба, ешкім кедергі болмайды. «Аманжол» жаққа рандевуге бару – өзіңе қол жұмсау. Ақсуат ауылынан келген қыз-жігіттерге «местныйлар» наезд жасай берген екен, енді олар «Сансет» деген карательный отряд құрып алыпты. Қырын қарасаң, жайпап өтеді. Как после монголо-татарского нашествия, мало не покажется дейді ) Басқа крутой да опасный жігіттердің аты-жөндері есімде тұрмады.
Бір жағынан күлкілі. Однако, борьбу за выживание никто не отменял.



Тарихи орындарды, ескерткіштерді аралауға уақыт болмады, өкінішті. Екі ай бұрын он тоғызыншы ғасырдан қалған гаупвахтаны ешқандай тарихи маңызы жоқ деп бұзып тастаған. Орнына Халық банкін салмақ. Сона-ау заманнан тұрған, ленин-сталиннен аман қалған екі мешіт те бар деп еді… Тиіспейтін шығар.
30 жыл бұрын папам мен мамамды бұл қала бір емес, екі рет таныстырыпты. Курстасының альбомынан суретін көріп, танысуға барған папама мамам осыдан бірнеше ай бұрын би кешінде танысқандарын айтады. Бірінші жолы приставучий, мас студентке ашуланганган кызга папам: «Қандай ұрысқақсың. Кімге әйел болар екенсің?»- деп айтып кетіпті. Вот и попался
Жағалау.


Көпір.


Ертісім


Бары осы

Дюрасел шыдамайтын ескі фотоаппаратыма Семейден 195 теңгеге ала салған арзан батарейкалар әлі жұмыс істеп тұр! Везет иногда